Eve in Mystery book อีฟกับหนังสือแห่งความลึกลับ

ทั้งสามคนได้รู้จัก กับสมาชิกใหม่ที่มีชื่อว่า คิวเลอร์ ซาลาแมนเดอร์ หนุ่มที่ดูท่าทางลึกลับและเหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในตัวเขา..ทั้งสี่คนและคนในหมู่บ้านก็จะต้องเดินทางไปตามล่าหมาป่าที่คร่าชีิวิตคนในหมู่บ้านเเล้ว 


คนในหมู่้บ้าน รวมถึงทั้งสี่คน พากันเดินจากหมู่บ้าน ไปยังถ้ำที่อยู่ของหมาป่าที่อยู่บนเขา ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บและหิมะขาวโพลนที่ตกลงมา จึงทำให้บรรยากาศดูไม่ค่อยดี และทำให้ทั้งสามคนกลัว ยกเว้นคิวเลอร์ ที่ยังคงทำตัวเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

     
     "ครึก ครึก ครึก" เสียงฝีเท้าของคนในหมู่บ้านและทั้งสี่
     "นี่ นายไม่กลัวอะไรเลยหรอ?" บลูมเอ่ยถามคิวเลอร์
     "เป็นเรื่องปกติ" คิวเลอร์
     "ปกติ?" บลูม
     "ไม่มีอะไรหรอก" คิวเลอร์
  

ตอนนี้ทั้งสี่คนและคนในหมู่บ้านก็ได้มาถึงถ้ำที่ซึ่งหมาป่าอาศัยอยู่เเล้ว ...แล้วทุกคนพากันเข้าไปในถ้ำ
ทั้งสี่จะฆ่าหมาป่าได้หรือเปล่านะ?

     
     "เกาะกลุ่มกันเข้าไว้นะพวกเรา บางทีหมา่ป่าอาจจะอยู่แถวนี้ก็ได้" เสียงของช่างตีเหล็กเดินไปทางไปทางซ้าย เมื่อรวมกับคนในหมู่บ้านที่เกาะกลุ่มกัน จึงทำให้ดูมีจำนวนมากกว่าเลยทีเดียวเชียว
     "ฉันจะไปทางขวานะ!" เสียงของหนุ่มร่างสูงล่ำที่ดูท่าทางแข็งแรง
     "อยากไปทางนั้น ก็ตามใจแกเถอะ!" ช่างตีเหล็กกล่าวอย่างไม่พอใจ
     "แล้วเราจะไปทางไหนกันดีหล่ะ?" อีฟ
     "ไปกับคนที่ดูแข็งแรงคนนั้นดีกว่า!" แอนโทนี่
     "ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นนะ!" บลูม
     "เเล้วนายหล่ะ ว่าัยังไง คินเลอร์" อีฟถามคินเลอร์
     "ถ้าพวกเธอไปทางไหน ฉันก็ไปทางนั้น" คินเลอร์ตอบอีฟด้วยเสียงเรียบ
     "งั้นไปกันเถอะ เร็วเข้า!" บลูม


แล้วทั้งสี่ก็ค่อยๆเดินเกาะกลุ่มไปกับหนุ่มร่างสูงคนนั้นโดยมีคนในหมู่บ้านค่อนข้างน้อย กว่าคนที่ไปทางซ้าย  หนุ่มร่างสูงล่ำคนนั้นถือคบเพลิงที่สามารถทำให้เรามองเห็นได้ เพลิงสีส้มเหลืองที่เป็นแสงสว่างนำทางกลุ่มคนอย่างพวกเรา.. แต่ถ้ามันเกิดดับขึ้นมาหล่ะ? 
 
   
     "ตึก ตึก ตึก ตึก" เสียงฝีเท้าของพวกเราทั้งหมดค่อยๆเดินไปตามเส้นทางในถ้ำ
    

ทางขวา หรือทางซ้ายก็ตาม ตอนนี้มีเพียงแต่ความตาย ที่จะต้องระวังเท่านั้น..และอีกไม่นาน มันก็จะเกิดขึ้นเเล้ว...

   
    "พรึบ!" เสียงไฟของคบเพลิงที่ดับไปพร้อมกับความมืดมิด
    ".!..!..!" คนในหมู่บ้านและทั้งสี่ต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก
    "หงั่ก!..อ๊ากกกก!!" เสียงของหมาป่าที่จู่โจมใส่ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ข้างหน้า
    "ตึก!...แกร๊ก!" เสียงอะไรบางอย่าง

เสียงของคบเพลิงและไฟเช็กที่ตกลงมาโดยบังเอิญ ทำให้ตอนนี้มีแสงสว่างเพียงพอที่จะมองเห็นหมาป่าได้ชัดเจน ภาพที่อยู่เบื้องหน้าคือ หมาป่าฤดูหนาว ใบหน้าสีขาวและขนสีเทา ฟันของมันทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นเป็นสองเท่า..
   

   "อย่าเข้ามานะ! ไอ่หมาป่า! ไม่งั้นฉันจะแทงแกตาย!" เสียงของผู้ชายผอมคนหนึ่งกล่าวขึ้น
   "ฉึก!...หงั่ก!... อ๊ากกก!" เสียงร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้ชายคนนั้นที่โยนหอกเข้าไปที่ตัวของหมาป่า แต่ไม่มีผลต่อหมาป่า


ตอนนี้เหลือเพียงคนในหมู่บ้านอีกสองคนและพวกเขาและเธอทั้งสี่
   
   
   "ซืบ.." เสียงมีดสั้นที่บลูมพกติดตัวมา
   "ชิ้ง.." เสียงคมดาบที่ถูกถอดออกมาจากปลอกของคิวเลอร์
   "กรึก กรึก กรึก" เสียงของก้อนหินที่อีฟและแอนโทนี่เอื้อมลงไปเก็บ
   "เตรียมพร้อมนะ!" เสียงของคุณลุงหัวล้านที่ถือกระบองไม้ขนาดยาว
   "พร้อม!" เสียงของพวกเราทั้งสี่คน
   "ตึก ตึก ตึก!" เสียงของคนในหมู่บ้านอีกหนึ่งคนที่วิ่งหนีออกจากถ้ำ
   "แห่!...กรึกๆๆๆ" เสียงขู่และฝีเท้าของหมาป่าสีเทาเคลื่อนตัวมาอย่างรวดเร็ว
   "ย๊ากกก!.." เสียงของคุณลุงหัวล้านและบลูมวิ่งเข้าไปที่หมาป่า และคิวเลอร์ที่เดินเข้าไป
   "ฉึก!..ปึก..เฉือก!..." เสียงของมีดสั้น ดาบยาว กระบองไม้ยาว ของบลูมคิวเลอร์ และคุณลุงหัวล้าน
   "ตึกๆๆๆๆ" เสียงของก้อนหินที่อีฟและแอนโทนี่ขว้างออกไป
   "โฮกกกกกก!" เสียงของหมาป่าที่ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
   
   "เย่ เย่ เย่ เราฆ่าหมาป่าตัวนั้นไ้ด้เเล้ว!" เสียงของฉันและแอนโทนี่ตะโกนด้วยความดีใจ
   "หึหึ.." เสียงของคิวเลอร์ที่หัวเราะด้วยความเยือกเย็น
   ":)" รอยิ้มของบลูมและคุณลุงหัวล้าน
   "คิวเลอร์ นายช่วยตัดอุ้งเท้าหมาป่าได้ไหม" บลูมถาม
   "ได้....ฉึก!" เสียงของคิวเลอร์ตามมาด้วยเสียงดาบที่ตัดอุ้งเท้าหมาป่า
   "เราได้ของมาชิ้นหนึ่งเเล้วสินะ!" เสียงของอีฟ
   "งั้นพวกเรา กลับกันเถอะ!" แอนโทนี่เอ่ยขึ้น
   

แล้วพวกเราทั้งสี่รวมถึงคนในหมู่บ้านอีกหนึ่งคนก็พากันเดินกลับหมู่บ้าน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ออกจากถ้ำ ตอนนี้ทั้งสี่รวมอีกหนึ่งก็สงสัยว่า คนที่ไปทางขวามือหายไปไหนกันหมด พวกเราทั้งสี่และอีกหนึ่งจึงพากันเลี้ยวซ้ายไปดูกลุ่มคนในหมู่บ้านเหล่านั้น ก็พบเจอคนในหมู่บ้านพอดี แต่ลดลงไปมาก
   
   
   "แล้วคนที่เหลือหล่ะ ไปไหนหมด?" คุณลุงหัวล้านเอ่ยขึ้น
   "ตายเเล้ว..เขาถูกหมาป่าฆ่าตายเเล้ว" ช่างตีเหล็ก
   "ไม่! เเล้วลูกข้าหล่ะ?!" คุณลุงหัวล้าน
   "ตายเเล้ว!" ช่างตีเหล็กเอ่ยด้วยความสลดใจ
   "ไม่จริง!" คุณลุงหัวล้านตะโกนไปทั่วถ้ำ
   "เสียใจด้วยนะคะ" บลูมปลอบใจ



เเล้วพวกเราก็เดินไปเพื่อจะกลับบ้าน เดินไปตามเส้นทาง ที่จะนำพาไปยงหมู่บ้าน หลายๆุคนพาความโศกเศร้ากลับมาด้วย ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมา มันทำให้ความเศร้าสลดเพิ่มขึ้นมาก..

เมื่อพวกเราทั้งหมดเดินทางกลับมาที่หมู่บ้าน และหนุ่มสาวเด็กๆอีกหลายคนที่ฟังเรื่องนี้ ต่างก็เสียใจเป็นอย่างมาก  หลายๆคนพากันกลับขึ้นไปเอาศพที่อยู่ในถ้ำนั้น ลงมาฝังในหมู่บ้านและ

 
  "ฮืออ..ลูกแม่ ไม่น่าจากไปเลย!" เสียงของคุณแม่ท่านหนึ่ง
  "ฮืออออ" และเสียงของใครอีกหลายคน


เเล้วใครคือผู้ที่ถูกเลือกอีกหนึ่งคนกันนะ?

  "แหม่..คือใครกันนะ คือใครกัน?" แอนโทนี่เอ่ยขึ้นเมื่ออยู่ในบ้านของคุณยายเกรนเจอร์
  "ไม่รู้..." บลูม
  "เเล้วเราจะไปหาคนนั้นไ้ด้จากไหนหล่ะ?" อีฟ
  "อาจอยู่ในหมู่บ้านนี้ก็ได้.." คิวเลอร์
  "....." พวกเราทั้งสี่คนต่างก็ครุ่นคิด ว่าใครคือผู้ที่ถูกเลือก