Eve in Mystery book อีฟกับหนังสือแห่งความลึกลับ

       ถึงแม้บลูมจะถูกจับตัวไปเเล้วก็ตาม แต่ยังไง อีฟเเละทั้งสาม ก็ยังไม่ท้อง่ายๆ อลิซ ตอนนี้ทั้งสี่คนยังหาไม่เจอเลยด้วยซ้ำ พวกเขาและเธอทั้งสี่จะพบกับอุปสรรคและการผจญภัยที่ยากเย็นมากแค่ไหนกันเชียว?

"อลิซ! อลิซ! อลิซ!" อีฟตะโกนอย่างดัง
"อลิซ! อยู่แถวนี้ไหม?!" แอนโทนี่ช่วยตะโกนอีกแรงหนึ่ง
"ทำไม ไม่มีร่องรอยของอลิซเลยนะ?" อีฟเอ่ยอย่างสงสัย

"ตึก ตึก ตึก!" เสียงฝีเท้าของทุกคนยังคงเดินไปเรื่อยอย่างไร้จุดหมาย 

"ว๊ายยยย!" เสียงสดใสของใครคนหนึ่งที่ดังแว่วไม่ไกล

"เสียง..เสียงอะไรกัน?" โซเฟีย
"เรารีบตามไปดูกันเถอะ!" อีฟ

"ซึบ ซึบ ซึบ!" เสียงฝีเท้าของทุกคนที่ผ่านทุ่งหญ้า


และเมื่อพวกเขาเดินมาถึงต้นเสียง ภาพเบื้องหน้าของพวกเขาและเธอ ก็คือ..



 

หลุมที่กว้างมาก เมื่อมองลงไปข้างใน มีรูปร่างกลมเกลียว ม้วนๆ ดูเหมือนปลายทางจะไ่ม่มีที่สิ้นสุด สิ่งที่รออยู่เบื้องล่าง คืออะไรนะ?

"หลุมกว้างจัง" อีฟเอ่ยอย่างตกตะลึง

"น่าสนุก..พรึบ!" โซเฟียกระโดดลงไปอย่างไม่กังวล

"เอ๊ะ! รอด้วยสิโซเฟีย!" แอนโทนี่กระโดดลงไปเป็นคนที่สอง

"นายกระโดดลงไปก่อนเลยนะ คิวเลอร์" ฉันบอกคิวเลอร์ด้วยท่าทางกลัว

"พรึบ!.." คิวเลอร์กระโดดไปอย่างไม่ลังเลเลยซักนิด

"ถึงตา ฉันเเล้วสินะ ใจกล้าหน่อยยัยอีฟ" อีฟพูดให้กำลังใจตัวเอง

"พรึบ!.. กริ๊ดดดด >O<!" อีฟกระโดดลงไปพร้อมกับเสียงกรีดร้องของเธอ



ณ ความลึก ประมาณ 800 เมตร 

      ตอนนี้่ทุกคน ได้กระโดดลงไปในหลุมเรียบร้อย แต่รู้สึกว่า ระยะทางจะไกลมาก และทั้งสี่คนก็อยู่ห่างไกลจากกันมาก แต่ยังสามารถมองเห็นร่างที่เล็กๆของกันและกันได้

"ไกล..ไกลเหลือเกิน" โซเฟียเอ่ยด้วยเสียงที่เย็นชา

"นี่! ยัยโซเฟีย! เธอมองเห็นฉันหรือเปล่า?" แอนโทนี่พยายามตะโกนเพื่อให้โซเฟียได้ยิน เสียงก้องกังวานเป็นอย่างมากเมื่ออยู่ในหลุมแห่งนี้

"=_=" โซเฟียหันหน้ามาหาแอนโทนี่

"เธอคงจะได้ิยินสินะ!" เขาตะโกนด้วยความดีใจ

"(-_-) ( ._.) (-_-)" โซเฟียพยักหัว


[อีฟเธอร์เรีย]

      ฉันรู้สึกมึนหัวไปหมดเเล้ว ตั้งแต่ลงมาจากหลุมนี่หนะ! ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าอีกเท่าไหร่จะถึงจุดหมายปลายทางข้างล่าง ฉันพอจะมองเห็นร่างของทุกคนได้บ้าง แต่ร่างนั้นมีขนาดนิดเดียว สายตาของฉันสามารถมองเห็นคิวเลอร์ได้ชัดที่สุด

"คิวเลอร์! นายมองเห็นฉันไหม!!" ฉันตะโกนอย่างเสียงดังเพื่อจะให้คิวเลอร์ได้ยิน

"(♦_♦)" เมื่อคิวเลอร์หันมา แววตาของเขาช่างดูน่ากลัวมาก แววตาสีแดงเข้มที่ดูเหมือนปิศาจ

"คะ คิวเลอร์ นะ นายเป็นอะไร หรือเปล่า!?" ฉันตะโกนถามคิวเลอร์ด้วยความกลัว

"(-_- ) ( -_-) (-_-)" คิวเลอร์ส่ายหน้า 

"o_o!" ฉันทำหน้าระแวงเป็นอย่างมาก



ณ ความลึกประมาณ 10 กิโลเมตร

[โซเฟีย]

     ล่องลอย อยู่บนอากาศ ตอนนี้ฉันล่องลอยอยู่บนอากาศ ยังไม่ถึงพื้นดิน ไม่เห็นแม้แต่พื้นดินเลย ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนๆที่ร่างกาย ทำไมเ็ป็นแบบนี้นะ? สงสัยฉันคงไม่ได้พักผ่อน มานานเเล้ว.. แอนโทนี่ ก็ตะโกนเสียงดังลั่นทั่วหลุมเลยหล่ะ พวกช่างดูเหมือนเด็ก เด็กที่แสนซนคนหนึ่ง 

ข้างๆของฉัน ..ตอนนี้ ฉันมองเห็น กระจกอยู่ข้างๆตัวฉัน พร้อมกับหวี แปรงสีฟัน มีเครื่องดื่มเย็นๆ และมีของอื่นๆอีก เช่น รูปภาพทิวทัศน์ เสื้อผ้าที่ลอยมาข้างๆ และมีทีวีอีกด้วย ฉันไม่ได้หวีผมมานานเเล้วหล่ะ ขอหวีบ้างเเล้วกันนะ

"สืบ สืบ สืบ" เสียงหวีที่เข้าไปในร่องผมของฉัน พร้อมกับการมองกระจกไปด้วย

"เสร็จเเล้ว ผมของฉันดูไม่ยุ่งขึ้นเยอะเลย" ฉันชื่นชมเงาตัวเองในกระจก

"ติ๊ด!" ฉันกดปุ่มทีวีที่ไม่ไกลจากตัวมากนัก

"Op Op Op Oppa Gangnam Style Yay Sexy Lady~" เสียงเพลงดังขึ้นมาจากทีวีนั่น

"เพลง อะไรกัน ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?" ฉันงงเป็นอย่างมาก 

"นี่คงจะเป็นเพลงในอนาคตหรือเปล่านะ?" ฉันพึมพำกับตัวเอง

"นี่! โซเฟีย! เธอทำอะไรอยู่หนะ ทำไมมีของเต็มไปหมเดเลย?" แอนโทนี่ตะโกนพร้อมทำท่าทางว่ายในอากาศมาหาฉัน

"เพลงบ้าบออะไรเนี่ย?!" แอนโทนี่พูดอย่างสงสัย

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน?" ฉันเอ่ยขึ้นพูดกับแอนโทนี่พร้อมกับยังสงสัยไปเรื่อยๆ


ณ จุดหมายปลายทางเบื้องล่าง


แอนโทนี่และโซเฟีย ยังคงประหลาดใจกับเพลงนั่น และงงว่ามันคือเพลงอะไร เหตุผลที่พวกเขาและเธอทั้งสองคนนี้ไม่รู้ว่ามันเป็นเพลงอะไรก็เพราะ เพลง PSY-GANGNAM STYLE เป็นในยุคอนาคตหน้า ซึ่งในโลกปัจจุบันยังไม่ถึงยุคนั้นเลย ฮ่าๆๆๆ

ตอนนี้ทั้งสี่ก็ได้ตกลงมา อยู่ในโพรงแห่งหนึ่ง ด้านหน้าก็จะมีทางออก เมื่อพวกเขาและเะอไป ก็จะเป็นห้องโถงสีแดงและสีทองอันกว้างใหญ่อยู่ อลิซ คงจะอยู่ในนั้น

"ปึก!" โซเฟีย ตกลงมาบนกองใบไม้กองใหญ่ รวมถึงคนอื่นๆด้วย

"อลิซ คงอยู่ข้างในนั้น" โซเฟีย

"เรารีบไปกันเถอะ!" แอนโทนี่พูด

และเมื่อทั้งสี่มาถึงในห้องโถงใหญ่ สีทองและสีแดงเเล้ว คือ มีของส่วนมากเป็นสีทองและสีแดง ..พวกเขาและเธอก็ได้่เจออลิซซะที หลังจากที่ได้ตามหามานาน







อลิซ เธอมีผมสีขาวอมเหลือง มีเเววตาสีฟ้าสดใสดุจท้องฟ้า เธอใส่ชุดคนรับใช้สีฟ้า และถือตุ๊กตาสีแดงอันนั้นด้วย


"อลิซ!" อีฟเรียกเธอขณะที่พึ่งเข้าไปในห้องโถงได้ไม่นาน

"ธะ..เธอ? เป็นใครกัน?" อลิซทำท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อย

"เป็นคนที่จะมาช่วยเธอออกจากที่นี่ยังไงหล่ะ!" แอนโทนี่

"ขอบคุณนะ ที่มาช่วยฉัน ฉันชื่อ 'อลิซ เวลลี่ฮุป' แล้วพวกเธอหล่ะ?" อลิซเอ่ยถาม

"ฉัน อีฟ และนี่ แอนโทนี่ โซเฟีย และ คิวเลอร์" 

"ดีจัง ฉันมีเพื่อนเเล้วหล่ะ" อลิซพูดด้วยความดีใจ


"เเล้วเราจะออกจากที่นี่ได้ยังไงกันนะ?" อลิซสงสัย

"น้ำยา..นั่น" โซเฟียพูดพลางชี้ไปยังขวดน้ำยาที่มีเพียงขวดเดียว

"ถ้ากิน ตัวเราจะหดเล็กลงเเล้วเข้าประตูเล็กๆนี้ได้หรอ?" อีฟ

"ทำได้สิ ถ้ามีของวิเศษ จากตุ๊กตาตัวนี้" อลิซพูดอย่างกับตุ๊กตานี้มันทำได้จริงๆ

"ของวิเศษ?" โซเฟีย

"คอยดูฉันก็เเล้วกัน อิอิ" อลิซพูดและหัวเราะ

"ตุ๊กตา วิเศษเอ๋ย ขอจงทำให้่น้ำยานี้มีหลายขวดด้วยเถิด" อลิซอธิฐานขอพรจากตุ๊กตาสีแดง

"ปุ๊ป ปี๊!" ตุ๊กตาสีแดงหลุดจากอ้อมแขนของอลิซ และใช้ปากพ่นควันวิเศษเปล่งประกายระยิบระยับออกมา

"แถ่น แทน! เป็นไงหล่ะ บอกเเล้วว่าฉันทำได้ คิคิ" อลิซ

"เธอไปเอาของวิเศษ หรือตุ๊กตานั่นมาจากไหนกัน?" แอนโทนี่พูดอย่างสงสัย

"อีกไม่นาน พวกเธอก็จะรู้เอง แต่ว่าตอนนี้เรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ!" อลิซพูดพร้อมกับหยิบขวดน้ำยายื่นให้ทั้งสี่คน



"ครึก!" อีฟหยิบกุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนที่ทุกคนจะดื่มน้ำยาวิเศษ ลงไป จึงทำให้ทั้งสี่ตัวเล็กลงหมด

"เเล้วลูกกุญแจหล่ะ?" โซเฟียพูดอย่างสลดใจ

"อยู่ นี่!" อีฟ

"ขอบคุณนะอีฟ!" อลิซ

"ไม่เป็นไร..เกือบลืมเเล้วไหมล่า ฮ่าๆๆ" อีฟ

"กึกๆ แอร๊ด!" เสียงประตูและกุญแจดังลั่น

"ตึก ตึก ตึก" เสียงฝีเท้าของทุกคนค่อยๆมุ่งไปสู่จุดหมายข้างหน้า


ทั้งห้าคนได้รู้จักกับอลิซ แต่เธอไม่เหมือนอลิซในนิทานเอาซะเลย ทำไมเธอถึงมีตุ๊กตาวิเศษนะ ชักจะแปลกขึ้นมาเเล้วสิ? พวกเขาและเธอจะพบกับเหตุการณ์อะไรอีก ติดตามได้ในบทต่อไป..