Black stone ย้อนเวลา ค้นหารัก

เลิกเรียนซะที เฮ้อ...วันแรกของการเป็นนักเรียนเกรด 12 กับโรงเรียนเก่าแต่ย้ายเข้ามาใหม่อีกรอบ (ฟังดูวุ่นวายเนอะ  - -) มันช่างแสนน่าเบื่อเสียเหลือเกิน เดินไปทางไหนก็เจอแต่คนนินทา พอหันไปแยกเขี้ยวใส่ถึงได้หุบปากเน่าๆกัน อย่างว่าล่ะ อดีตมักจะตามติดเราเหมือนน้ำปลาร้าเน่าๆพันปีติดตัวไม่มีวันจาง ที่ฉันติดสินใจกลับมาเรียนที่นี่อีกครั้ง ก็เพื่อที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาที่ฉันเคยก่อไว้ ต่อให้หนียังไงก็คงไม่พ้นสิ่งที่อยู่ในใจที่คอยรบกวนอยู่ตลอดเวลา
ปึก!
                “โอ๊ย!”
                ฉันโดนชนอย่างแรงจนเกือบล้ม พอหันไปก็เจอกับอริเก่า 3นาง ยัยมินท์ ยัยเลม่อน และยัยโอปอล์ยืนกอดอกหน้าสลอนมองมาที่ฉันอย่างเครียดแค้น ยัยสามหน่อนี้ฉันเคยตบมันเมื่อตอนอยู่เกรด 10 สาเหตุเพราะเรื่องผู้ชาย หมันไส้ ไม่ชอบขี้หน้า ท่าทางวันนี้คงจะสมานฉันท์กันมาเล่นงานฉันแน่ๆ สวัสดี ยมโลก  T[]T
                “ไม่ได้เจอกันมาตั้ง 2 ปีแน่ะ คิดทึ๊ง คิดถึงจังคนสวย” ยัยโอปอล์พูดได้น่าหมันไส้มาก L
                “จะดักตบฉันก็ไม่ต้องมาพูดพร่ำทำเพลงนักหรอก เสียเวลา”
                “เข้าใจง่ายก็ดี ลากมันไปหลังโรงเรียน!”
                ฉันถูกพวกมันลากมาหลังโรงเรียนพร้อมทั้งถูกผลักจนหลังกระแทกกับกำแพงอย่างแรง จากนั้นก็โดนใส่ไม่ยั้ง พวกมันทั้งตบ จิกหัวแล้วกระชากจนหัวจะหลุดอยู่แล้ว  ฮือๆๆ นางเอกโดนรังแกค่ะ (แต่เพราะนางเอกไปทำกับเขาก่อน ก็สมควร T^T)
เพียะ! ตุบ! ตับ!    
                แงๆๆ โดนรุมตบจนเลือดกบปากเลยอ่ะ ฉันสัมผัสได้ว่าตามเนื้อตัวต้องเขียวช้ำแล้วแน่ๆ เพราะเจ็บปวดสุดๆ  แต่ถึงยังไงน้องซันจะไม่ตอบโต้ เพราะคุณแม่ขอร้อง  งื้ออ T^T ถือว่าชดใช้ในสิ่งที่ฉันเคยทำกับยัยสามตัวนี้ จะได้เลิกแล้วต่อกัน
                “แกจะไม่โต้ตอบหน่อยเหรอยะ!”
                “มันไม่โต้ตอบก็ดี เตรียมตัวเสียโฉมเหอะ!”
                ยัยมินท์หยิบคัตเตอร์ออกมา โดยสั่งให้อีกสองล็อกแขนฉันไว้แน่น โธ่! สภาพนี้จะคลานหนียังไม่ไหวเลยเหอะ!
                “ฮอตนักใช่มั้ย ขนาดกลับมาผู้ชายยังร้องหากันไม่หวาดไม่ไหว ถ้าหน้าโดนกรีดจนเยินจะเป็นยังไงนะ”
                “ผู้ชายมันก็ชอบแค่ภายนอกของแกนั่นแหละ แต่ภายในเน่าเฟะยิ่งกว่าอะไร”
                “อยากทำอะไรก็ทำสิ พูดมากอยู่ได้!”
                สภาพนี้ฉันยังจะปากดีอีก คงไม่มีชีวิตกลับไปเจอหน้าคนที่บ้านแน่ๆ  ตายก็ตายสิ ไม่เคยกลัวหรอก  (แต่ยืนสั่นงกๆนี่คืออะไร? )
                “ฮั่นแน่  ปากดีซะด้วย จัดการมันเลยมินท์”
                ยัยเลมอนบีบคางฉันอย่างแรง ส่วนยัยมินท์ก็ยื่นคัตเตอร์เข้ามาใกล้หน้าของฉันจนต้องหลับตาปี๋ เสียงหัวใจของฉันเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมานอกอก หน้าฉันกำลังจะเสียโฉมแล้วใช่ม้ายย ชาบู~
                “เฮ้ พวกเธอจะทำอะไรน่ะ หยุดนะ!”
                ส...เสียงใคร  O_o
                “กรี๊ดดดด วินเทจ!!!!”
                ชะนี 3 นางตะโกนออกมาพร้อมกันเมื่อหันไปเห็นใครอีกคนกำลังเดินเข้ามา ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมทั้งหันไปมอง  อยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาช่วยให้ชัดๆ
พระเจ้า! เทพบุตรมาช่วยฉันเหรอนั่น! หล่อโคตร!!
“เปล่านะ มินท์เปล่าทำนะ”
ยัยมินท์รีบโยนคัตเตอร์ทิ้งทันที หืมม...แกแหละตัวดีเลย
“เลม่อนก็เปล่านะ”
“โอปอล์ก็ไม่ได้ทำนะคะ”
สตอเบอรี่กันจริงๆ พอเห็นผู้ชายนี่ผลักฉันจนลงไปนั่งกับพื้น ก้นจ้ำเบ้าเลย โอ๊ย! เจ็บเป็นบ้า ฮือๆๆ T^T
“ถ้าไม่อยากให้เรื่องถึงฝ่ายปกครองก็ขอโทษคนที่พวกเธอรุมตบซะ ดีกว่ามาพูดแก้ตัว!”
อ่า...เขาแมนจังเลย หล่อมากๆด้วย (ไม่ใช่ประเด็น  -*-) อร๊ายย  เขาเดินเข้ามาพยุงฉันให้ลุกขึ้นยืนด้วยแหละ มองใกล้ๆนี่หล่อพระเอกอายอ่ะ แววตาดุดันที่มองยัยพวกนั้นดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก คิ้มเข้มๆ จมูกโด่งเรียวได้รูปรับกับริมฝีปากบางน่าจุ๊บ รูขุมขนไม่มีให้เห็นเลยอ่ะ อยากจะถามเขาจริงๆว่าใช้ที่มาร์กหน้ายี่ห้ออะไร  แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาบรรยายรูปหน้าเขาไม่ใช่เหรอ มันไม่ใช่เวลาเลย!!  >///<
“ว่าไง แค่คำว่าขอโทษมันหนักปากมากเลยเหรอ แจ้งความก็ยังได้นะ”
“ไม่นะ อย่านะคะสุดหล่อออ!”
ยัยสามตัวนี้ทำท่าทางอึดอัดกระอักกระอ่วนเหมือนโดนแมลงกัดต่อย ฉันมากกว่าที่โดนพวกแกตบจนกระอักกระอ่วนเนี่ย T^T
“ไม่ต้อง นับตั้งแต่วันนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ อย่ามาระรานกันอีก ฉันขอแค่นี้”
ยัยนรกสามตัวนี้มองฉันอย่างไม่เชื่อสายตา  แต่แล้วก็พากันเดินออกไปและฉันก็หวังว่ายัยพวกนั้นคงจะเข้าใจและทำตามในสิ่งที่ฉันพูด ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่นะ ถ้ายังตามรังควานกันไม่เลิก ฉันก็คงไม่ไว้หน้าเหมือนกัน
“ขอบคุณ”
ฉันพูดสั้นๆก่อนจะผละออกมา พร้อมทั้งเดินไปข้างหน้าอย่างหยิ่งจองหอง ถึงเขาจะหล่อแค่ไหน แต่ชาตินี้ฉันคงไม่ยุ่ง ไม่เฉียดเข้าใกล้ผู้ชายอีกแล้ว จะไม่หวั่นไหวให้ตัวเองเจ็บปวดอีก!
ว่าแต่อีตานี่เพิ่งย้ายเข้ามาหรอ แล้วทำไมยัยสามตัวนั้นรู้จัก...
อ้อ...คงเนื้อหอมตั้งแต่วันแรกที่เยื้องกายเข้ามาเลยสินะ  หมันไส้  L
“สภาพนี้กลับบ้านไหวเหรอ ให้ฉันไปส่งมั้ย?”
“ไม่ต้อง ขอบใจ”
“อย่าทำเป็นหยิ่งหน่อยเลย เดินจะไม่ไหวอยู่แล้ว - -”
“เรารู้จักกันเหรอ? - -“
“ก็ไม่อ่ะ ^^”
“แล้วจะมาช่วยฉันทำไมไม่ทราบ”
“มันเป็นหน้าที่ของพลเมืองดี ที่ผ่านมาเห็น ก็ต้องเข้ามาช่วยสิ ^^”
“เหรอ...ไม่ใช่เห็นว่าฉันสวย เลยแกล้งทำเป็นคนดีเข้ามาช่วยเพื่อทำให้ฉันตายใจ จากนั้นก็พาฉันไปโรงแรมใช่มั้ยล่ะ!”
“ฮ่าๆๆ เธอนี่ตลกชะมัด ฉันไม่มีอารมณ์กับศพหรอกนะ”
กรี๊ดดดดดดดดด ใครศพ ไหนๆ ตอนนี้มีแค่ฉันกับหมอนี่ แสดงว่ามันด่าฉันเหรอ หยาบคาย!!
“นี่นายว่าฉันศพเหรอ!!”
“ก็สภาพเธอตอนนี้ดูไม่ได้เลยอ่ะ กล้าคิดนะ ว่าฉันจะพาเข้าโรงแรม - -“
“กรี๊ดดดด  อ๊ะ!”
แหกปากมากไปหน่อย เจ็บปากเลย โอ๊ยย! เจ็บ! แสบ!  T[]T
“ฉันควรสมน้ำหน้าดีมั้ยนะ - -“
“ชิ จะไปไหนก็ไปเลยไป๊”
“ฉันชื่อวินเทจ เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^^”
“ใครถาม - -“
ฉันรีบเดินจ้ำอ้าว แต่อีตาหน้าหล่อมันยังเดินตามฉันมาอีก อยู่ๆก็แนะนำตัวเองซะงั้น  - -“  ไม่ใช่หนีเพราะรังเกียจนะ แต่หนีเพราะกลัวอดใจไม่ไหว แล้วอย่าหาว่าสวยไม่เตือน  >.,<
“เธอขับรถกลับบ้านเองเหรอ?”
เงียบ...
เออว่ะ เมื่อเช้าคนขับรถมาส่ง ถ้าจะโทรเรียก ลุงแฉล้ม (คนขับรถ) แกต้องถามเซ้าซี้เมื่อเห็นสภาพฉันแน่ๆเลย น่าเบื่อแย่ ถ้าอีตานี่ไปส่ง พอถึงหน้าบ้าน จะได้รีบวิ่งเข้าห้อง วันนี้แม่ฉันก็คงกลับดึก เพราะต้องอยู่รอตัดริบบิ้นเปิดตัวห้างใหม่ที่ท่านเป็นหุ้นส่วน พ่อก็บินไปเคลียร์งานที่ยุโรป
ให้อีตานี่ไปส่งก็ได้ ^[]^
“ไปส่งฉันที่บ้านก็ได้ เดี๋ยวบอกทาง”
                “ผีเข้าผีออกนะเธอเนี่ย - -”
                ฉันไม่พูดอะไร เพราะขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด ในที่สุดอีตานี่ก็ขับเฟอรารี่คันหรูมาส่งฉันที่หน้าบ้านโดยการบอกเส้นทางผิดๆถูกจากฉัน ก็ไม่เคยขับรถเองนี่ เลยไม่รู้เส้นทาง แต่หมอนี่ก็มาถูก  ถือว่าเก่งใช้ได้
                “แน่ใจนะว่าบ้านเธอ”
                “ก็ใช่นะสิถามได้”
                “ก็ถามให้ชัวร์ๆ เพราะขนาดทางยังบอกผิดๆถูกๆ ก็ไม่รู้ว่าจะจำบ้านตัวเองได้รึเปล่า”
                “นี่นายหลอกด่าฉันเหรอ!”
                “^^”
                ถึงรอยยิ้มนั้นจะน่ารักแค่ไหน แต่ในเวลานี้มันเป็นรอยยิ้มที่สะกิดไส้ติ่งฉันชะมัด กวนประสาทจริงๆ
                “ยังไงก็ขอบใจ ไปก่อนนะ”
                “เธอยังไม่บอกชื่อเลยนะ”
                “ฉัน...ชื่อ...ซัน...ไชน์ พอใจยัง”
                ฉันลงจากรถพร้อมทั้งปิดประตูเสียงดัง ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านแล้วขึ้นห้องทันที ไม่ลืมที่จะส่องกระจกแล้วดูสภาพตัวเอง
                “กรี๊ดดดดด ศพจริงๆด้วย T^T”