Love Confuseds ได้โปรดช่วยให้เขารักผมที![Nc 18+]

   
            เสียงเอะอะโวยวายโวกเวกดังลั่นหน้าห้องของร่างบางจนนอนไม่หลับจึงต้องพาร่าง
น้อยๆที่กำลังจะหมดแรงผลิหลับไปพร้อมกับน้ำตาซะแล้ว ก็ต้องลากสังขารเดินออกไปตาม
เสียงนั้น
 
 
"เฮ้ย! ทำไมจะเข้าไม่ได้!?"
"คุณคะ ที่นี่ห้ามคนนอกเข้ามานะคะ!"
"ทำไมจะเข้าไม่ได้! ก็เพื่อนผมอยู่ข้างในห้องนี้!"
"โธ่! คุณคะ อย่ารบกวนคนอื่นเลยคะ ไม่งั้นจะเรียกรปภ.นะคะ!!"
"มีอะไรกันเหรอ ป้าครับ?..."
          ผมเปิดประตูออกไปหาเพราะมันเสียงดังมากจนต้องเดินออกมาดู แต่ก็พบกับ..."...!!!"
ผมไม่หน้ามาเปิดประตูรับฝันร้ายเลย...
"ไง!...แม่สาวคนสวย ^ ^"
"ซะ...ซากะ!?"
"ทำไม? ตกใจรึไง..."เขาหันมองป้าคนข้างๆเหมือนกับว่า 'นี่ไงเพื่อนของฉัน! ป้ากลับไปได้แล้ว :P'
"อะ...คุณคะ นี่คือเพื่อนของคุณงั้นเหรอคะ?"
"เอ่อ..."เพื่อนงั้นเหรอ...? เหอะ...โกหกหน้าตาเฉย"ไม่ชะ...!"
"ไม่ใช่ได้อย่างไงกันเล่าาา~"มือหนาถือวิสะโอบไหล่ของผมแน่น
"อะ...อะไรของนายเนี้ย!?"
"ป่ะ! เข้าห้องกันดีกว่าเพื่อนยาก! อยู่ข้างนอกแล้วมันหนาว..."เขาหันไปมองป้าอีกครั้ง"ป้าก็ไปนอนได้แล้ว อย่ายืนแก่อยู่เลยนะ :)"
"อะ...!!"ป้าเหมือนจะเถียงแต่ก็ด้วยความที่ป้าแกเป็นคนใจดีเลยกลับไปอย่างโมโหนิดๆแต่โดยดี
"ยัยป้านั่น น่ารำคาญชะมัด!..."เขาบ่นพึมพำแล้วหันมามองผมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์"ว่าไง...^ ^"
"นายมาที่นี่ทำไม!?"
"โอ๊ะๆ...ร้องไห้ด้วยนี่น่า~"
"!!!"
 
         ผมรีบเช็ดน้ำตาที่เกือบจะแห้งนั่นออกทันที พลางขยับตัวถอยห่างคนตรงหน้าที่กำลังเฉียดเข้ามาใกล้
 
 
"ร้องไห้ทำไม!? อ้อ...ที่แกล้งทำเป็นเล่นตัวเพื่อจะลาออกใช่มั้ย?"เขาส่ายหน้าอย่างเยาะเย้ยและมีน้ำเสียงที่ดู
        ดุดันจากอาการของผมที่ดูเหมือนรังเกียจ"คิดว่ามันจะได้ผลรึไง? หึ...แต่มันก็อาจจะได้ผลนะ ก็นายแลกตัวไปแล้วนี่...!!!"
 
        เพียะ!!!
 
"หยุดพูดจาดูถูกผมอีกนะ!!!"
"นี่นายตบฉันวันนี้สามครั้งแล้วนะ ! ฉันอุตส่าห์ปล่อยวางนายไปแล้วเชียว!!"
"ทำไม!? เมื่อคุณกระทำตัวแบบนี้แค่ตบน่ะมันยังน้อยเกินไป!!"
"เหอะ! ทำเป็นพูดจาเหมือนผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์อยู่เลยนะ...ฟังแล้วมันขนลุก!"
"งั้นก็เชิญออกไปจากที่นี่ซะ!"
"ไม่ไป! จะทำไม!?"
"...!"
         ผู้ชายคนนี้ดูท่าทางคงไม่ได้มาแค่พูดจาถกเถียงกับผมแน่ๆ...
"ฉันไม่ยอมให้นายตบฉันอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ!"
"ทำไม!? คุณจะตบผมคืนรึไง??"
"ไม่ ไม่..."
   
 
          มือหนากำลังจะแตะที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเพื่อหยอกล้อแบบแสยงยิ้มแปลกๆ"ฉัน
ไม่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงบอบบางอย่างนายหรอกนะ^ ^"
 
 
"ผู้หญิง? บอบบาง?? อะไรของคุณ! สติไม่เหลือแล้วรึไง?"
"เดี๋ยวนายก็รู้ว่าสติฉันดีรึเปล่า..."
"จะ..จะทำอะไรน่ะ!?"
 
 
          มือหนาใหญ่บีบเข้าที่ข้อแขนของร่างบางทันพลางลากเข้าไปภายในห้องอย่างไม่รอ
คำพูดของเจ้าของห้อง
 
 
"ทำอย่างกับไม่เคยไปได้...รีบๆเข้าไปได้แล้ว!"
"ปล่อยนะ!! นี่! โอ๊ย!!..."
         
         แรงเค้นนั้นบีบแรงขึ้นมาเรื่อยๆจนมีรอยแดงๆช้ำซ้อนกับรอยเดิมที่เขาทำไว้เมื่อตอน
นั้นเข้าไปอีก
 
 
"นิ่งๆ! ฉันชักเริ่มจะรำคาญแล้วนะ!"
"ไม่! ถ้ารำคาญนักก็ปล่อยผมซะสิ!!"
"หื้ม...!"
        เขาถอนหายใจแรงพลางปิดประตูหลังจากลากผมเข้ามาได้เพิ่งไม่นานก็ยื่นคำขาดจน
ตัวของผมแทบจะ
อยากตบหน้าเขาอีกครั้ง..."อยากได้เท่าไหร่ว่ามาเลย..."
 
 
"...!!!"ผมเงื้อมือขึ้นเตรียมจะตบแต่เขาก็รวบมือข้างนั้นผมไว้ได้ทันถ้วงที
"อย่าได้คิดว่าจะตบฉันได้อีกเป็นครั้งที่สี่!"
"นายต้องการอะไรกันแน่!"
"ก็อยากที่บอก...ต้องการเท่าไหร่ สำหรับการนอนกับฉันภายในคืนนี้!?"
"สกปรก!! หยาบคาย!! ผมไม่ใช่ชายขายบริการที่มาบำเรอให้คุณให้สำเร็จความไคร่!!"
"...เจ็บดีนี่...แต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอกถ้าเทียบกับแรงตบของนาย"
"นี่! เลิกพูดจาวนไปวนมาและหยาบคายสักที! เรื่องของคุณที่มาภายในวันนี้น่ะ ผมไม่ยอมให้คุณหรอกนะ!!"
"ยอมให้คิริวมันใช่มั้ยล่ะ!?"
"...!!!"
"เถียงไม่ออกละสิ..."เขาผลักผมให้ติดกับกำแพงแรงๆจนผมร้องอั๊ก!"หึ! นายก็แค่ต้องการ
ตัวของคิริวถึงได้ยอมมันใช่มั้ยล่ะ แล้วที่ตอนนั้นมันก็เป็นเพราะยาของฉัน...ไม่ใช่ความ
ต้องการของคิริว!"
 
 
           เพราะยา...ไม่ใช่อารมณ์ที่แท้จริงของคิริว...ใช่ เรื่องนั้นผมรู้ดี แต่ก็ยังยอม...ยอม
ให้ทั้งร่างกายแก่เขา
 
 
"..."
"เป็นอย่างไงล่ะ...รู้ความจริงแบบนี้แล้วยังจะยอมฉันได้รึยัง?"
"..."
"...ว่าอย่างไงล่ะ"
"...ถ้าคุณต้องการอย่างนั้นล่ะก็ ผมก็จะยอมคุณ..."
          น้ำเสียงดังแผ่วเบาเสมือนร่างกายที่กำลังจะหายไปยังไงอย่างนั้น..ผมพูดออกไปด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด...
 
 
          แต่ทำไมร่างกายกลับไม่ขัดขืนเขาเลยสักนิดกันนะ...?
 
 
 
คนแต่งนิยายเรื่องนี้ไม่ได้ขออะไรมากแค่ ฝากคำติชม หรือบอกความรู้สึกที่เราอ่าน เป็นการ "คอมเม้นท์" แค่นั้นล่ะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจมากขึ้น 
 
1 คอมเม้นท์ / 1 ตอน = กำลังใจใหญ่เบ้อเร้อ