Love Confuseds ได้โปรดช่วยให้เขารักผมที![Nc 18+]
เขียนโดย 
คิโยคิสะ
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.18 น.
แก้ไขเมื่อ 26 เมษายน พ.ศ. 2556 16.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) คนแปลกหน้า?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพอออกจากห้องนั้นได้ไม่กี่ก้าวก็โดยมือของใครบางคนฉุดร่างบางให้หันเดินตามไปยังห้องที่ไร้ผู้คนอย่างรวดเร็ว มือเล็กพยายามแกะมือใหญ่ๆที่ลากเขาไปไหนก็ไม่รู้นั่นออกแต่ก็ไม่เป็นผล
"นี่! ปล่อยนะ นายเป็นใคร พาตัวผมมาทำไม ผมไม่มีเงินให้คุณหรอกนะ ละ..."
"เงียบ! หุบปากซะที ฉันรำคาญ!!"
เสียงอันทรงพลังเปล่งออกมาชัดถ่อยชัดคำมันสั่งให้ผมเงียบโดยอัตโนมัตทันที
"นายเป็นใครกัน!? จู่ๆก็มาพาตัวคนอื่นโดยพลการ"
"ฉันชื่อซากะ เป็นเพื่อนสนิทของคิริว"
"ซากะ!? แล้วความต้องการของนายคืออะไร? "ผมเริ่มหงุดหงิด
"เหอะ...ไม่ต้องรู้หรอกนะแค่ฉันรู้ว่า เมื่อกี้ยังร้องโอดโอยมีความสุขอยู่ในห้องนั้นอยู่
เลย...ตอนนี้ทำมาเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวนะ!"
ร่างสูงหยุดเดินพลางผลักผมเข้ามาภายในห้องที่มีแสงสว่างเพียงเล็กน้อย
"นะ...นายได้ยินงั้นเหรอ!?"ความรู้สึกหงุดหงิดหายไปทันที
"ไม่ใช่แค่ 'ได้ยิน' แต่ฉัน 'เห็น' เลยตังหาก! "
"!!!..."
"เป็นไง ตกใจละสิ..."
ใบหน้าหล่อคมเข้มหันมามองผมหลังจากที่หันหลังคุยกับผมที่มีน้ำเสียงที่ดุดัน...มันทำให้ผมรู้สึกด้อยลงและเกร็งในเวลาเดียวกัน
"เรื่องพวกนั้นน่ะ...เป็นเพราะยา ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความรู้สึกทั้งนั้นแหละ!"
"แน่ใจเหรอ?..."เขาขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ"...ว่านายไม่ได้มีอารมณ์ร่วมด้วยน่ะ :)"
"พะ...พูดอะไรของนาย! ถอยไปนะ! ฉันจะกลับไปทำงาน!!"
"เพิ่งลาครึ่งวันออกมาไม่ใช่รึไง...อยู่คุยกันก่อนสิ ^_^"ใบหน้าที่ดูอย่างไงๆก็ไม่น่าจะยิ้มเลยสักนิดเหมือนส่งการกระตุกรอยหยักบนหน้ามากกว่า...
"ไม่คุย! ฉันไม่รู้จักนาย!"
"คุยกันดีดีสิ!!! ฉันไม่ชอบคนที่ขึ้นเสียงกับฉันนะ!"เสียงเสมือนขู่คำรามทำให้ร่างบางหลับตาปี๋ทันทีด้วยความตกใจ
"...มีอะไรก็พูดมาฉันอยู่ได้ไม่นานหรอก"
"อย่างงี้สิดี! อืม...จะเริ่มอย่างไงให้นายเข้าใจดีนะ"เขาทำท่าคิด"ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าริวแล้วก็อยากให้มันรู้ซะบ้างว่าไม่ควรทำไม่ดีกับฉัน..."
ใบหน้าที่ยิ้มเริ่มหุบหายไปกลายเป็นใบหน้าที่พูดถึงเพื่อนสนิทด้วยท่าทีโมโหปนหงุดหงิด ...เอ่อ ผมว่านั่นคงไม่ใช่เพื่อนสนิทแล้วละมั้ง เหมือนพูดถึงศัตรูคู่แค้นมากกว่า
"งั้นนายก็เป็นคนให้ยานรกนั่นไปน่ะสิ!?"
"ก็ใช่...ฉันทำเองแหละ แค่สนุกๆเฉยๆ..."
"สนุกงั้นเหรอ!!? นี่นายเห็นความรู้สึกเป็นอะไรกัน???"
"ทำไม?...ร้อนตัวจริงนะ นี่อย่าบอกนะว่าหลงเจ้าริวเข้าให้แล้ว? ฮะ...ฮ่าๆๆๆ"
"ขำอะไร! คนเรารักกันมันผิดด้วยเหรอ...ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ..."
"มันก็ไม่ผิดหรอกนะ...แต่นายไม่มีหวังหรอก ไม่มีวัน!"
"ทำไม! ถึงจะไม่สมหวังผมก็จะแอบรักเขาก็ได้!!"
"เหอะ! น่าสมเพชจริงๆ! ..."จู่ๆเขาก็พุ่งตัวเข้ามาในระยะประชิดแล้วจับข้อมือข้างหนึ่งบีบแน่นจนเป็นรอยแดงๆขึ้นเป็นรอยมือ"งั้นฉันจะทำให้นายเปลี่ยนใจเอง^ ^"
"ทำอะไรน่ะ!? ปล่อยผมนะ!!"ผมพยายามใช้มืออีกข้างแกะมือหนานั่นออก
"ก็ทำอย่างที่นายเคยๆไงล่ะ...ทำมาบ่อยไม่ใช่เหรอ"
"ผมไม่ใช่คนอย่างนั้นนะ!!"
"แล้วที่ทำเมื่อกี้ล่ะกับหัวหน้าบริษัท...นี่กะจะใช้ตัวเข้าแลกแล้วบังคับขู่เข็ญริวใช่มั้ยล่ะ..."
"!!!...."
คำพูดที่ดูถูกเยียดหยามนั้นถึงกับทำให้ร่างบางสะอึกด้วยความคาดคิดไม่ถึงว่าผู้ชายท่าทางดูดีแต่ดุดันคนนี้จะใช้สมองนั่นคิดมาได้.. รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ!!
"เดาถูกใช่มั้ยล่ะถึงกับพูดไม่ออก...ก็แน่ละนะ วันเดียวจะไปรักได้อย่างไง นายนี่ก็ฉลาดดีนะ...!!"
เพียะ!!!
...
...
...
ผะ...ผม...ตบเข้าไปแล้ว
...
ใบหน้าหล่อเรียวคมกริบนั่นหันไปตามแรงตบแล้วพลางใช้มือหนาเช็ดเลือดที่กลบริมฝีปากสีสดนั่นเบาๆพลางขำหน้าตาตายด้าน
"เหอะ...ฮะ...ฮ่า...ฮ่าๆๆ...."
"คะ..คุณบ้าไปแล้วรึอย่างงะ..โอ๊ย!?"
แรงมหาศาลจากฝ่ามือที่กำลังกำแน่นที่ข้อมือของผมจนรู้สึกเจ็บปวดไปหมด...
"นาย!...."เขาบีบแรงขึ้นอีกครั้ง"กล้ามากนะ...ที่มาตบคนอย่างฉัน!!"
"ผะ...ผม ไม่ได้ตั้งใจ...แต่คุณก็มาดูถูกผมนี่!"
"ถ้านายไม่ได้เป็นก็อย่าร้อนตัวสิ!!"
"ถ้าผมไม่ตอบโต้อะไรไปบ้างคุณก็จะด่าใส่ผมไม่ยะ...!!?"
....
...!!!!!
ขะ...เขาจูบริมฝีปากของผมเข้าเสียแล้ว...แรงมหาศาลดุเดือดครั้งนี้ผมแทบจะระทวยอ่อนตัวลงไปกองกับพื้นเลย...
ตกใจ...แต่ก็รู้สึกดี...
คนแต่งนิยายเรื่องนี้ไม่ได้ขออะไรมากแค่ ฝากคำติชม หรือบอกความรู้สึกที่เราอ่าน เป็นการ "คอมเม้นท์" แค่นั้นล่ะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจมากขึ้น
1 คอมเม้นท์ / 1 ตอน = กำลังใจใหญ่เบ้อเร้อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
