Love Confuseds ได้โปรดช่วยให้เขารักผมที![Nc 18+]

    
               การทำงานวันแรกของผมในวันนี้ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นและดีใจที่จะได้ฝึกทำงานจริงๆจังๆกับเขาสักที คราวนี้แหละ ผมต้องทำให้ได้ มิยะ ! สู้เขาสิ สู้ๆ >_<
               มือบางขยับเสื้อผ้าอย่างรู้สึกประหม่ากับการทำงานวันแรกของเขาในวันนี้ ขาเรียวก้าวเข้าห้องหัวหน้าบริษัทอย่างตื่นเต้น พร้อมกับการทักทายที่...
 
"สวัสดีครับ ผมชื่อ มิ..."
"มาช้าไป10 นาที..."เขาหันหลังให้ผมพลางก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ"มาช้าเกินไปนะมิยะ สึคาระ "
คนคนนี้...ดูท่าทางเข้มงวดจังเลยนะ ...แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้โดนว่าอะไรมาก
"ขะ...ขอโทษครับ คราวหลังผมจะมาให้ตรงเวลา..."
"ก็ดี...ไหนลองแนะนำตัวใหม่ซิ ..."
 
              ร่างสูงที่กำลังหันหลังให้กับตัวของผมนั้น ค่อยๆหันมาอย่างช้าๆ... เขาดูดีเหลือเกิน...ถึงจะใส่แว่นก็เถอะก็ยังดูเป็นผู้ใหญ่ที่ขยันทำงานดีนะ >_<
 
"..."
"เมื่อกี้ฉันไม่ได้ฟังน่ะ... สึคาระ ?"
"อะ...อ้อ! ครับๆ ผมชื่อมิยะ..."
"ฉันรู้ชื่อของนายแล้ว...ช่างเถอะๆ วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยเบลอๆสั่งผิดพลาดไปบ้าง..."
"อะ...ครับ"
 
               เขาดูท่าทางแปลกๆเหมือนจะเริ่มควบคุมตัวไม่ไหว แล้วก็เห็นเขาแอบเลียบมองผมบ่อยๆแล้วหันกลับไป ดูไม่เหมือนหัวหน้าเมื่อนาทีก่อนที่ดูเข้มงวดเอาใจใส่งานแต่กลับกลายเป็นท่าทีที่ดูอึดอัดอย่างไงแปลกๆ
 
"เป็นอะไรไปรึเปล่าครับ...?"
"อะ... ไม่ได้เป็นอะไร..."
              แล้วเขาก็รีบหันหน้าหนีเมื่อสบตาเข้ากับผมทันที...อะไรของเขานะ?
"วันนี้มาฝึกงานวันแรกก็ให้งานเบาๆไปก่อนก็แล้วกันนะ" เขาหันหลังคุยกับผมซะงั้น...
"ครับจะให้งานอะไรผมทำได้หมดทุกอย่างนั่นแหละครับ..."
"อืม...ดี ฉันยังไม่ได้บอกชื่อของฉันเลย ฉันชื่อ คิริว คิริวงะน่ะ"
"ครับ...งั้นผมขอเรียกคุณว่าคุณคิริวงะแล้วกันนะครับ"
"อ...อืม...ตามใจนายสิ"เขาหันหลังไปดูงานเอกสารต่อโดยมีอาการแปลกๆเหมือนไม่อยากจะมองหน้าของผมเลยแม้แต่นิดเดียว...
"..."...รู้สึกแย่จังที่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าของผมแล้วละมั้ง...
เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยมองหน้าของผมสักเท่าไหร่เลย...?
 
 
 
 
คนแต่งนิยายเรื่องนี้ไม่ได้ขออะไรมากแค่ ฝากคำติชม หรือบอกความรู้สึกที่เราอ่าน เป็นการ "คอมเม้นท์" แค่นั้นล่ะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจมากขึ้น 
 
1 คอมเม้นท์ / 1 ตอน = กำลังใจใหญ่เบ้อเร้อ