Love Confuseds ได้โปรดช่วยให้เขารักผมที![Nc 18+]

               การทำงานวันแรกของผมในวันนี้ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นและดีใจที่จะได้ฝึกทำงานจริงๆจังๆกับเขาสักที คราวนี้แหละ ผมต้องทำให้ได้ มิยะ ! สู้เขาสิ สู้ๆ >_<

               มือบางขยับเสื้อผ้าอย่างรู้สึกประหม่ากับการทำงานวันแรกของเขาในวันนี้ ขาเรียวก้าวเข้าห้องหัวหน้าบริษัทอย่างตื่นเต้น พร้อมกับการทักทายที่...

"สวัสดีครับ ผมชื่อ มิ..."

"มาช้าไป10 นาที..."เขาหันหลังให้ผมพลางก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ"มาช้าเกินไปนะมิยะ สึคาระ "

คนคนนี้...ดูท่าทางเข้มงวดจังเลยนะ ...แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้โดนว่าอะไรมาก

"ขะ...ขอโทษครับ คราวหลังผมจะมาให้ตรงเวลา..."

"ก็ดี...ไหนลองแนะนำตัวใหม่ซิ ..."

              ร่างสูงที่กำลังหันหลังให้กับตัวของผมนั้น ค่อยๆหันมาอย่างช้าๆ... เขาดูดีเหลือเกิน...ถึงจะใส่แว่นก็เถอะก็ยังดูเป็นผู้ใหญ่ที่ขยันทำงานดีนะ >_<

"..."

"เมื่อกี้ฉันไม่ได้ฟังน่ะ... สึคาระ ?"

"อะ...อ้อ! ครับๆ ผมชื่อมิยะ..."

"ฉันรู้ชื่อของนายแล้ว...ช่างเถอะๆ วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยเบลอๆสั่งผิดพลาดไปบ้าง..."

"อะ...ครับ"

               เขาดูท่าทางแปลกๆเหมือนจะเริ่มควบคุมตัวไม่ไหว แล้วก็เห็นเขาแอบเลียบมองผมบ่อยๆแล้วหันกลับไป ดูไม่เหมือนหัวหน้าเมื่อนาทีก่อนที่ดูเข้มงวดเอาใจใส่งานแต่กลับกลายเป็นท่าทีที่ดูอึดอัดอย่างไงแปลกๆ

"เป็นอะไรไปรึเปล่าครับ...?"

"อะ... ไม่ได้เป็นอะไร..."

              แล้วเขาก็รีบหันหน้าหนีเมื่อสบตาเข้ากับผมทันที...อะไรของเขานะ?

"วันนี้มาฝึกงานวันแรกก็ให้งานเบาๆไปก่อนก็แล้วกันนะ" เขาหันหลังคุยกับผมซะงั้น...

"ครับจะให้งานอะไรผมทำได้หมดทุกอย่างนั่นแหละครับ..."

"อืม...ดี ฉันยังไม่ได้บอกชื่อของฉันเลย ฉันชื่อ คิริว คิริวงะน่ะ"

"ครับ...งั้นผมขอเรียกคุณว่าคุณคิริวงะแล้วกันนะครับ"

"อ...อืม...ตามใจนายสิ"เขาหันหลังไปดูงานเอกสารต่อโดยมีอาการแปลกๆเหมือนไม่อยากจะมองหน้าของผมเลยแม้แต่นิดเดียว...

"..."...รู้สึกแย่จังที่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าของผมแล้วละมั้ง...

เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยมองหน้าของผมสักเท่าไหร่เลย...?

คนแต่งนิยายเรื่องนี้ไม่ได้ขออะไรมากแค่ ฝากคำติชม หรือบอกความรู้สึกที่เราอ่าน เป็นการ "คอมเม้นท์" แค่นั้นล่ะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจมากขึ้น 

1 คอมเม้นท์ / 1 ตอน = กำลังใจใหญ่เบ้อเร้อ