สะกิดใจ...ให้รู้ว่าเป็นนิยายดนตรี(สะกิดใจ...นิยายดนตรี)

Tha say

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

"มีนๆนี่มีนตื่นเร็วมานอนอะไรตรงนี้ฮะนี่มันเวลาพักนะเราต้องไปซ้อมดนตรีนะมีนฟลุตเธอน่ะ"ทิงๆพูด"โอยอะไรนี่มันพักแล้วหรอo.o"มีนผู้ขี้เซาพูด"เออดิรีบไปซ้อมเถอะ"ริดชี่เพื่อนสนิทขอองฉันพูด"อืมไปกันเถอะ"ถึงตาฉันพูดบ้างละ"นี่พวกนายคริสเต้ไปกันแล้วนะ รีบไปเถอะ"ริดชี่พูด"โหยๆนี่รีบไปเพราะคิดถึงแฟนชิมิๆ"มีนแซว"เหอะน่าเธอ"ริดชี่พูดแล้วบิดตัวไปมา"555"นี่ไม่ใช่เสียงของทิงๆ หรือของมีนแต่เสียงหัวเราะนี่ของฉันเอง ที่ฉันขำเพราะว่าท่าทางอายของริดชี่มันน่าขำหนิ5555

      ห้องซ้อมดนตรีของวง หมากฝรั่ง

"หมากฝรั่งใช้ ไวโอลินอันใหม่นั้นนะ ส่วนตาใช้ฆ้องวงเล็กใหม่เอี่ยมเงาวับที่วางอยู่ใกล้ซออู้กับซอด้วง มีนใช้ฟลุตอันใหม่สีชมพูอันนั้น ริดชี่เปียโนสีขาว คริสเต้ก็เปียโนสีดำข้างๆริดชี่เลยนะเนี่ย นัดก็ฆ้องวงใหญ่ก็อยู่ข้างตาเหมือนกันนะ   ส่วนทิมมี่และพริม พวกเธอมีไมโครโฟนใหม่นะ ของทิมมี่สีฟ้า ส่วนของพริมสีเผือกจ้า วางอยู่บนชั้นเก็บไมโครโฟน กัณนายก็หยิบเบสสีเขียวนู่นน่ะ"ทิงๆพูด"อันนี้ใช่ป้ะ"กัณถาม"เออๆใช่ๆต่อนะ คิมนายก็กีต้าร์ไฟฟ้าสีม่วง  และจูนกับจินใช้ซออู้กับซอด้วงจ้ะ ส่วนฉันก็กลอง"ยัยหัวหน้าทิงๆพูด "เอาล่ะแยกย้ายกันซ้อม"ยัยหัวหน้ารองพริมบอก"อืม/จ้า/เค"พวกเราทุกคนต่างพูด

 ผ่านไป 20 นาที ใกล้ออดแล้ว(ออดตอน 25 นาที)..................ตินตามอ่านตอนต่อไป