RAUSANNE แทนใจรักในใจเธอ
เขียนโดย 
signorina
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.37 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 12.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) ความเข้าใจผิด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ14
~ ความเข้าใจผิด ~
บ้านวิลเลอรี่
โคลกำลังดูถ่ายทอดสดการแข่งขันเทนนิสยูเอสโอเพ่นทางโทรทัศน์ แอนนากำลังถ่ายทอดวิชาความรู้ด้านงานครัวให้แคทธริน แอลลิเซ่นเป็นผู้สังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ เธอพบว่าช่วงหลังมานี้เธอกับแคทธรินไม่ค่อยได้สนทนากันแบบเพื่อนสาวเลย และเธอรู้ดีว่าสาเหตุหลักๆ คือ โรวว์แซน นั่นเอง
และแล้ววันนี้เหตุการณ์ที่ถูกคาดการณ์ไว้ล่วงหน้า ก็เกิดขึ้นจริงๆ ขณะที่จอโทรทัศน์ฉายรายการโฆษณาอยู่นั้น โคลก็เอ่ยขึ้นมา
“แคท โรวว์แซนหายหน้าหายตาไปไหนกันนะ พ่อไม่เห็นว่าเขาจะมาวนเวียนแถวๆ นี้เหมือนเมื่อก่อน”
แอลลิเซ่นสะดุ้งสุดตัว แคทธรินหันมามองหน้าเธอแล้วเอ่ยขึ้น
“เขาไม่ได้หายหน้าหายตาไปหรอกค่ะพ่อ ก็แค่ช่วงนี้เขาไม่อยากเห็นหน้าใครบางคน ซึ่งใครบางคนที่ว่าก็คือ ตัวหนูเองค่ะ”
แอลลิเซ่นนิ่ง ลมหนาวพัดวูบผ่านตัวเธอ
อีกวินาทีต่อมา โคลก็เดินเข้ามาที่ห้องครัว
“เกิดอะไรขึ้นเหรอลูก”
แคทธรินตอบ “ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่อารมณ์แปรปรวนของวัยรุ่น”
“แต่พ่อว่า เขาไม่น่าเป็นคนแบบนั้นนะ”
แคทธรินฝืนยิ้ม
“ไม่ต้องห่วงค่ะพ่อ เร็วๆ นี้เขาก็จะมาให้พ่อเห็นหน้าอีกจนได้”
โคลพยักหน้าแล้วเดินออกไป
เงียบงันกันไปครู่ใหญ่ แล้วแอนนาก็เอ่ยขึ้นบ้างเป็นเชิงปลอบใจ
“ตอนที่น้าสาวๆ นะ น้าบอกเลิกหนุ่มๆ ตั้งไม่รู้กี่คน ผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละจ้ะแคท เราต้องเดินหน้าต่อไป สู้ๆ นะ”
แคทธรินหันไปยิ้มให้แอนนาแล้วหันกลับมาที่แอลลิเซ่น
“ที่หนูบอกว่าเร็วๆ นี้เขาก็จะมาให้เห็นหน้าอีกจนได้ก็เพราะว่าตอนนี้เขากำลังคบอยู่กับแอลลิเซ่นนะ”
แอนนาหันขวับไปมองลูกสาว แอลลิเซ่นสบตาแม่ของเธอแล้วยักไหล่
ขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารมื้อกลางวันกัน แพททริคก็มาเคาะประตูและขอพบแอลลิเซ่น
“อ้าว ว่าไง พ่อหนุ่ม” โคลทักเขา
“หวัดดีครับคุณหมอโคล ผมจะชวนแอลลี่ไปที่บ้านนะครับ”
แอลลิเซ่นชะงัก แอนนาหันขวับมาสบตาเธอแล้วขยิบตาให้เล็กน้อย แอลลิเซ่นส่ายหน้าไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ เมื่อเธอหวนนึกถึงฉากสนทนาในห้องนอนเมื่อครู่ใหญ่
หลังจากที่แคทธรินประกาศออกมาว่าโรวว์แซนกำลังหันมาคบแอลลิเซ่นนั้น แอนนาถึงกับอ้าปากค้างอยู่หลายวินาทีแล้วก็หันมาส่งสายตาให้แอลลิเซ่นเดินตามเธอไปเพื่อขยายความคำประกาศนั้นทันที
“จริงหรือลูก” แอนนาเอ่ย
“อะไรคะที่ว่าจริง”
“ก็ที่ว่าพ่อหนุ่มผมบลอนด์ตาหวานคนนั้นกำลังจีบลูกนะ”
แอลลิเซ่นอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจพูด
“แม่คะ โรวว์เขายืนยันกับหนูว่าเขาไม่เคยบอกว่าชอบแคท และเขาก็ไม่เคยบอกคนอื่นๆ ว่าเขาคบกับแคท เขากับแคทเป็นเพื่อนกันมาตลอด”
แอนนาพยักหน้า แล้วเอ่ยต่อ
“แล้วตกลงจริงมั้ยหล่ะ”
“อะไรคะที่ว่าจริง”
“ที่เขากำลังจีบลูกสาวแม่ไง” แอนนาแหย่
แอลลิเซ่นยักไหล่ “ก็ทำนองนั้นมั้ง”
“ว้าว ดูสิลูกสาวของแม่ทั้งสวยทั้งเก่ง ใครบ้างจะไม่ชอบ”
แอนนาตาลุกเป็นประกาย แอลลิเซ่นกลอกตาไปมา
“แล้วเมื่อไหร่เขาจะมาให้แม่เห็นหน้าหล่ะ”
“โถ่ แม่คะ ทำเป็นเรื่องเป็นราวไปได้” เธอว่า
“ไม่ต้องเขินหรอกน่า แม่ผ่านมาแล้วทั้งนั้น” แอนนายิ้มปลาบปลื้ม
แล้วแอลลิเซ่นก็ต้องถอนหายใจยาวอีกเป็นชั่วโมง เมื่อแอนนาไม่ยอมจบ บทสนทนาลงง่ายๆ และยังคงเซ้าซี้ไล่ถามคำถามอีกหลายสิบข้อจนแอลลิเซ่นรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังออกรายการโชว์ปรึกษาปัญหาหัวใจอย่างไรอย่างนั้น
เมื่อเสร็จจากการรับประทานอาหารกลางวันแล้ว แอลลิเซ่นก็เดินตามแพททริคไปที่บ้านของเขา เขาทบทวนให้แอลลิเซ่นฟังอีกรอบเรื่องที่เขาทาบทามให้เธอมาเป็นนางแบบจำเป็นให้เขาถ่ายภาพส่งเข้าประกวด แอลลิเซ่นรู้สึกถึงคลื่นความปั่นป่วนในช่องท้อง ทันทีที่เขาเล่าถึงคอนเซปต์คร่าวๆ ของภาพถ่ายในครั้งนี้
“แต่ฉันไม่เก่งเรื่องหน้ากล้องเลยนะริค” เธอว่า
“ไม่ต้องห่วง แอ๊บบี้จะช่วยคุณเอง”
“หนูต้องทำอะไร” เสียงหนูน้อยเจื้อยแจ้วเอ่ยขึ้น
“คืออย่างนี้นะ คอนเซปต์ของการประกวดปีนี้คือรอยยิ้มและมิตรภาพ เดี๋ยวเราจะออกไปตรงสวนดอกไม้หน้าบ้านแล้วแอ๊บบี้กับคุณก็ทำกิจกรรมอะไรก็ได้ ให้ดูสนุกสนาน แบบว่า มิตรภาพระหว่างคนสองวัย ทำนองนั้นนะ”
“เฮ้อ จะเอายังไงก็เอาเถอะ ฉันเริ่มจะรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาแล้วหละริค”
แพททริคขำเบาๆ
“โอเค ลุยกันเลย”
แล้วทั้งหมดก็ออกไปยังสวนหน้าบ้าน แพททริคจัดสวนดอกไม้ให้ขยายวงกว้างขึ้น ให้ดูเหมือนกับว่านางแบบทั้งสองคนวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานท่ามกลางธรรมชาติ ตลอดทั้งวันที่ถ่ายภาพแต่ละฉาก แอลลิเซ่นแค่เล่นไปตามบท มีทั้งฉากวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน ฉากที่หนูน้อยขี่หลังเธอ ทุกฉากล้วนแล้วแต่เป็นความคิดของแอ๊บบี้ทั้งสิ้น นี่ถ้ามีแมวมองมาเดินแถวนี้ หนูน้อยแอ๊บบี้จะต้องได้รับเชิญให้เข้าสู่วงการบันเทิงแน่ๆ เธอคิด
โรวว์แซนขับปอร์เช่ของเขามาที่บ้านวิลเลอรี่ เขาตั้งใจมาหาแอลลิเซ่นและจะนำเสื้อผ้าของเธอที่ใส่เล่นน้ำที่บ้านเขามาคืนให้ หลังจากกดกริ่งแล้วรออยู่หน้าประตูครู่หนึ่ง ปรากฏว่า คนที่มาเปิดประตูรับ เป็นแคทธริน นั่นเอง
“เฮ้” เขาทักขึ้นก่อน
“ว่าไง คนแปลกหน้า เมื่อเช้าคุณพ่อยังถามถึงคุณอยู่เลย”
“อ่อ เหรอ แล้วตอนนี้ท่านอยู่บ้านมั้ย”
“ฉันเดาว่าคุณคงไม่ได้มาหาคุณพ่อฉันละมั้ง” เธอว่า สีหน้าเรียบเฉย
โรวว์แซนยักไหล่ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“แอลลิเซ่นไม่อยู่หรอกนะ ไปข้างนอก”
“อ้อ หรอ แล้วเธอบอกรึเปล่าว่าไปไหน”
แคทธรินยิ้ม “บอก แต่ฉันคิดว่าคุณคงไม่อยากไปรบกวนเธอตอนนี้”
โรวว์แซนขมวดคิ้ว “เธอไปไหนหรือ”
“เอ่อ เธอไปเป็นนางแบบให้เพื่อนคนสนิทถ่ายภาพเข้าประกวด เพื่อนข้างบ้านนะ ริคไงหล่ะ”
โรวว์แซนนิ่งเงียบ ละสายตาจากแคทธริน สีหน้ายังคงวางเฉย
“งั้นฝากของนี่ให้เธอด้วย ตอนเธอกลับมา”
แคทธรินพยักหน้า ยื่นมือมารับถุงกระดาษ
“ใครมาจ้ะแคท” เสียงแอนนาเอ่ยถาม
“โรวว์แซนค่ะคุณน้า หลานชายคนโปรดของคุณปู่วินด์เซอร์ไง”
แอนนาเดินออกมาจากห้องครัว เธออยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนลายลูกหมี
โรวว์แซนยื่นมือทักทาย
“สวัสดีครับ น้าแอนนา ยินดีที่ได้พบกันเสียทีครับ แอลลิเซ่นพูดถึงคุณน้าบ่อยๆ คือผมแวะเอาของมาคืนเธอนะครับ”
“อ๋อ ใช่ๆ แอลลี่ไปบ้านนายอำเภอตั้งแต่เช้าแล้วหละ นั่งก่อนสิ เดี๋ยวน้าไปตามให้”
“ไม่เป็นไรครับ คือผมมีธุระกับคุณปู่ ต้องรีบกลับครับ แล้วคราวหน้าจะแวะมาใหม่”
“อ๋อ ได้เลยจ้ะ เดี๋ยวแอลลี่กลับมาน้าจะบอกให้นะ”
“ครับ” โรวว์แซนเดินพ้นประตูบ้านไปแล้ว แอนนายังคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ที่เดิม
เขาเดินมานั่งในรถครู่หนึ่งแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจดับเครื่อง เขาชะเง้อมองออกไปยังบ้านนายอำเภอ แล้วตัดสินใจก้าวลงจากรถ ค่อยๆ เดินไปทางนั้นช้าๆ ทีละก้าว ทีละก้าว จนกระทั่งมองเห็นภาพเบื้องหน้าเต็มๆ ตา… ผู้ชายคนหนึ่งกำลังแบกหญิงสาวไว้บนหลังของเขา หญิงสาวกอดคอเขาแน่น พวกเขากำลังวิ่งเล่นอยู่ในสวนดอกไม้กันอย่างสนุกสนาน หญิงสาวหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูคล้ายกับเสียงที่เขาคุ้นเคยและหลงใหลเมื่อได้ฟัง
อืม แอลลิเซ่น… แอลล์ของฉัน เขาคิด
โรวว์แซนหันหลังกลับไปยังรถของเขา ทันทีที่สตาร์ทรถ ปอร์เช่สีดำวาววับก็พุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วที่รับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนโดยรอบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
