กาลครั้งหนึ่งหัวใจหยุดไว้ที่เธอ

เสียงไวโอลีนอันไพเราะดังก้องกังวานอยู่ในคอนเสิร์ตที่มีแสงอ่อนๆทำให้เหมาะกับเพลงที่เธอเล่น! หญิงสาวผู้มีใบหน้าเศร้า นัยต์ตากลม แต่แฝงด้วยความเศร้าที่เต็มไปหมด หน้าซีด เหงื่อไหล และหญิงสาวผู้นั้นก็ เป็นลมต่อหน้าคนนับหมื่นคนที่มาดูหญิงสาวเล่นไวโอลีน
ฟุบบบบ !!!!!  หญิงสาวผู้นั้นล้มลงไปกองกับพื้นและคนต่างๆนาๆ ก็ลุกจากเก้าอี้ของตนแล้วทุกดวงตาก็จ้องไปที่ หญิงสาวผู้นั้น แฟนหนุ่มของหญิงสาวที่รู้แล้วว่าเธอไม่ค่อยสบายแต่หญิงสาวก็ดื้อลั่นที่จะมาเล่นเพลงให้แฟนเพลงดูให้ได้ แฟนหนุ่มที่นั่งดูข้างหน้าเวที ตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และรีบวิ่งไปหาแฟนสาวแบบ ติด สปรีต สามร้อยหกสิบแรงม้า เลยทีเดียว
"ดาว ดาว ดาว"  แฟนหนุ่มเรียกหญิงสาวและเขย่าตัว แต่แล้วหญิงสาวก็ไม่ตื่น แฟนหนุ่มคิดที่จะนำแฟนสาวไปส่งโรงพยาบาล แต่แล้ว...แฟนสาวก็ค่อยๆลืมตา แต่แสงไฟที่สว่างจ้า ทำให้ดาวกะพริบตาถี่หลายๆครั้ง เพื่อปรับสภาพตาของตัวเอง
"ดาว ดาว เทอเป็นยังไง มั่งน่ะ ไปหาหมอเถอะน่ะ"   กิตติศักดิ์ ผู้ที่เป็นห่วงหญิงสาวมากที่สุดในเวลานี้ อุ้มเทอและพาหญิงสาวไปนั่งเก้าอี้  แต่ณะเวลานั้นทางผู้จัดการของรินดาว ก็ได้ประกาศว่ามีเหตุขัดข้องทางคอนเสิร์ต
"ขออภัยในความไม่สะดวกน่ะค่ะ ท่านผู้ชมทุกคน ตอนนี้รินดาวเกิดอาการไม่สบาย ทำให้ต้องหยุดการแสดงเพียงเท่านี้ เมื่อรินดาวหายแล้วเราจะเพิ่มเวลาเล่นคอนเสิร์ตของคราวหน้าเป็นเท่าตัว ขออภัยจริงๆค่ะ"   ผู้จัดการต้องมารับหน้าแทนรินดาวที่พึ่งฟื้นจากการเป็นลมเมื่อครู่
"รินดาวเธอเป็นรัยเนี่ย! อยู่ๆก็เป็นลมทำให้คนดูต้อง!โวยวาย!เลยเห็นไหมฉันต้องรับหน้าเธอแทนเลย บลาๆๆ"  ผู้จัดการบ่นรินดาวจน กิต ต้องเอ่ยปาก..
"นี่พี่ผู้จัดการ   เห็นไหมว่ารินดาวไม่สบาย ยังจะมาพูดมากอิก เดี๋ยวถ้ารินดาวเป็นรัยไปอิกน่ะผมจะเอาเรื่องคุณ"
"กิตใจเย็นๆน่ะ  ดาวไม่เป็นไรแล้วหล่ะ"   รินดาวมีเสียงที่แหบแห้ง ราวกับคนกระหายน้ำมาเป็น ปีๆ
"กิตว่าดาวไปหาหมอเถอะน่ะ กิตเป็นห่วง"
"ดาวไม่เป็นรัยจริงๆน่ะกิต  เชื่อใจดาวสิ !"   รินดาวไม่อยากให้ใครเป็นห่วงมาก จริงขอตัวกลับบ้าน
"งั้นดาวกลับบ้านดีกว่าน่ะค่"ะ    กิตติศักดิ์ ผู้เป็นห่วงรินดาวมากกว่าชีวิตของตนจึงเอ่ยปาก..
"งั้นกิตไปส่งดาวเองน่ะ "   ระหว่างทางชายหนุ่มกับหญิงสาวก็เงียบมาตลอดทาง พอถึงคอนโดของรินดาว ชายหนุ่มจึงถามข้อสงสัยที่อยากจะถามมาเป็นเวลานาน
"ดาว "   ชายหนุ่มพูดเสียงแข็ง ทำให้หญิงสาวหันไปตามเสียง
"ดาวเคยคิดจะแต่งงานบ้างไหม"   เมื่อรินดาวได้ยินเช่นนั้น จึงหน้าซีดและ ตอบกลับไปด้วยเสียงกระตุกกระตัก
"เอ่อ....ดาวยังไม่อยากแต่งตอนนี่น่ะ ดาวขอตัวก่อนน่ะ"  และรินดาวก็เดินขึ้นคอนโดไป กิตติศักดิ์ มองดาวจนเธอหายวับไปตามทางเดิน
...........................................................................................................................
ไรเตอร์ขอฝากเนื้อฝากตัวกับนิยายเรื่องนี้เลยน่ะค่ะ ไรเตอร์พึ่งหัดแต่งเมื่อสักครู่ ช่วยกันเม้นให้กำลังใจไรเตอร์แต่งตอนไปหน่อยน่ะค่ะ