Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

'นายเป็นใครเนี่ย'
'ฉันชื่อเรียว เธอหล่ะชื่ออะไรหรอ'
'ฉันชื่อนานา นายเข้ามาได้ยังไง'
'ฉันมุดเข้ามาจากที่กำแพงหน่ะ มันมีรูอยู่'
'นายออกไปจากที่นี่เถอะ'
'ทำไมหรอ'
'เถอะน่า ตอนนี้นายบุกรุกบ้านฉันอยู่นะ'
'แล้วถ้าฉันจะขออยู่ที่นี่หล่ะ'
'ห๊ะ!นี่นายบ้ารึเปล่าเนี่ย'
'แล้วทำไมฉันถึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอ'
'ก็ไม่มีัอะไรหรอก นายไม่ต้องรู้หรอกน่ารู้แต่ว่าที่นี่เป็นที่ที่นายไม่ควรเข้ามานะ'
'ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยากอยู่ที่จะได้ไหมอ่ะู^__^'
'ก็ได้ ตามใจ'
'เย้!!~'
ช่วงแรกๆที่เรียวเข้ามาพวกคนรับใช้ต่างพากันแปลกใจว่าทำไมคุณหนูของพวกเขาถึงได้ให้เด็กผู้ชายคนนั้นเข้ามาอยู่ในคฤหาสห์ได้ง่ายๆ แต่พอนานไปทุกคนเริ่มชินและรู้สึกดีที่มีเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่รอบๆตัวคุณหนูของพวกเขาเพราะว่าหลังจากที่เด็กผู้ชายคนนั้นเข้ามาอยู่ในคฤหาสห์คุณหนูก็ยิ้มได้อย่างร่าเริงทุกวัน
'นายว่าที่นี่สวยดีไหม'
'ทำไมเธอถึงพาฉันมาดูวิวบนนี้หล่ะ'เขาถามฉัน
'เพราะว่าฉันมาดูวิวที่นี่แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นหน่ะ'
'ฉันไม่ชอบหรอก'
'ทำไมอ่ะ'
'ฉันชอบเธอมากกว่า ^^'
เพียงแค่คำๆเดียวนั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกเขินอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนกระทั่งวันหนึ่ง..
'นายจะไปไหนหรอ'
'กลับบ้านหน่ะ'
'นายจะทิ้งฉันไปหรอ'
'ฉันไม่ทำอย่างหรอก อ่ะ!ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะกลับมา'
'่นายสัญญาแล้วนะว่านายจะกลับมาหาฉัน'
'อืม ฉันสัญญา'จากเหตุการณ์นั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกอย่างหนึ่งว่า'ฉันไม่น่าปล่อยมือเขาไปเลยวันนั้น'หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย...