Hireko Story เรื่องราวของฮิรีโกะ

---------------------------------------------------------------------------------เมื่อถึงวันที่ต้องลงจากเครื่องบิน ณ ประเทศญี่ปุ่น "ฮิรีโกะ ตื่นสิ ตื่นได้เเ้ล้ว ถึงประเทศญี่ปุ่นเเล้วหล่ะ เราต้องเดินทางไปไซตามะต่อนะ" โซเฟียพูด"หือ..ปาย..กัน..เถอะ..น๊า ฮ่าๆๆ" ฉันพูดด้วยความงัวเงีย"งั้นเราไปกันเถอะ" โซเฟียชักชวน"อืม...โอเค" ฉันเริ่มตั้งสติได้ฉันกับโซเฟียลงจากเครื่องบินแล้วเข้าสู่สนามบิน เเละออกไปทางด้านหน้าสนามบิน "ที่นี่คงเป็นเมืองหลวงโตเกียว สินะ.." ฉันพูดพร้อมกับหายใจเข้าเต็มปอด"เเล้วจะไปยังไงต่อดีหล่ะ" ฉันถามโซเฟีย"ไม่รู้เหมือนกัน.. โอเค งั้นฉันสามารถใช้พลังเคลื่อนย้ายของฉันได้เเล้วหล่ะ" โซเฟียพูด"งั้นเราไปกันเถอะ :)" ฉันพูดพร้อมส่งยิ้ม"แต่ว่า..ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงก็ไ่ม่รู้สิ" โซเฟียพูดอย่างสลดใจ"ไม่เป็นไีรนะ..ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเองนะ" ฉันพูด"อืม..ขอบคุณนะ ที่เธอเป็นเพื่อนฉัน" โซเฟีย"ไม่เป็นไรหรอก :) ฉันเชื่อว่าทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปโดยดีนะ" ฉัน"อืม..ฉันจะเริ่มใช้พลังเคลื่อนย้ายละนะ เตรียมตัวของเธอด้วย" โซเฟีย"พร้อมเเล้วหล่ะ..! :)" ฉัน"เวนดาราโมโซแอนดร้า!!" โซเฟียร่ายเวทย์"ฟืบ" ร่องรอยเสียงและเสียงสีขาวสุดท้าย"ฟึบ ฟึบ แว๊บ" เสียงเวทย์มนต์ของโซเฟียเเล้วเราก็มาอยู่ที่นี่ ... ไซตามะ ตอนนี้เราอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่กว้างไม่มาก ว่าแต่ฉันต้องตามหาคุณพ่ออีกใช่ไหมเนี่ย..."เเ้ล้วพ่อของฉันอยู่ที่ไหนหล่ะ" ฉันถามโซเฟีย"เซ็นต์เดอบรา มูคิเลอเฟอรากลอเวียร์!" โซเฟียใช้เวทย์เรียกภูตแล้วร่างของทูตแห่งกาลเวลาและความทรงจำเฟอร์เวียก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าของเราทั้งสอง"มีอะไรให้ฉันรับใช้คะ" ทูตเฟอร์เวีย"ช่วยตามหา พ่อของฮิรีโกะในจังหวัดนี้ได้ไหม" โซเฟีย"เมปเปอเรีย!" ทูตเฟอร์เวียร่ายเวทย์มนต์ทำให้แผนที่ตกลงมาบนมือฉัน"ไปตามแผนที่นี้ค่ะ..ระวังตัวให้ดีด้วยนะคะ" ทูตเฟอร์เวียกล่าว"ขอบคุณมากจ่ะ" โซเฟียเเล้วเราก็ค่อยๆเดินไปตามแผนที่นี้ โซเฟียและฉันพากันวิ่งให้ไปถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด ตอนนี้เราทั้งสองอยู่บนเส้นทางถนนว่างเปล่า ..ไซตามะไม่ค่อยมีรถเยอะซักเท่าไหร่ "ฟึบ" เงามืดน่ากลัวบางอย่างผ่านด้านหลังของเราทั้งสอง"ฟึบ" และก็ผ่านข้างหน้า"ระวังตัวด้วยนะ ฮิรีโกะ ..ฉันรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเเล้ว" โซเฟียพูด"โซมีเคียร์เมนเดอกอว์ฟเวอร์...เวอร์เล่อร์วอนเดอร์ฟูร์...โบว์โรว์เมจิก...โปรเท็ก..." โซเฟียร่ายคาถาแล้วก็มีทูตนักเวทย์ ทูตแห่งดาบ ทูตที่ใช้ธนู หลายตนออกมา ดูเหมือนพวกเขาเเข็งแกร่งมาก ..วงกลมสีขาวปกคลุมเราทั้งหมด ฉันคิดว่านี่คงเป็นเวทย์มนต์ป้องกัน......"ฮ่าๆๆๆ แกทำอะไรข้าไม่ได้หรอก..เอานี่ไปกิน!" ร่างมารร้ายเหมือนในความฝันตอนนั้น! ปรากฎตัวออกมาต่อหน้าพวกเราทั้งหมด พร้อมกับเรียกพวกทูตแห่งความมืดออกมา"ทูตทั้งหลาย จงทำหน้าที่ของพวกเจ้าให้ดีที่สุด..!" โซเฟียสั่งทูต"รับทราบ!!!" ทูตทั้งหมดกล่าว"ย๊ากกกก!!! ปิ้ง ชิ้ง ฉึก เอื๊อก~ เวเดอฟา ไฟเยอร์" เสียงการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายปนกันไปหมด
"แกต้องการอะไร!!!" โซเฟียพูดกับทูตร้ายในความฝันตัวนั้น"ฉันต้องการสร้อยเส้นนั้น!!" ทูตแห่งความมืดชี้ไปที่สร้อยของฉันที่คุณแม่มอบให้"ถ้าฉัน มีสร้อยเส้นนั้น ฉันก็จะเป็นอมตะ และยึดครองโลกแห่งนี้ได้หมด ฮ่าๆๆๆ!!!!" มันหัวเราะด้วยเสียงที่น่าเกรงขาม"เจ้ามารบ้า! แกนี่มันบ้าอำนาจจริงๆ!"แล้วทั้งสองฝั่งก็สู้ักันไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ทูตของฝั่งโซเฟียแทบไม่เหลือเเล้ว "ฮิรีโกะ.! หนีไป!.. เคอร์เคิ้ลเทเลพอร์ต !! เข้าไปในวงกลมนั่นเร็๋ว! ไปสิ" โซเฟียร่ายเวทย์เพื่อให้ฉันหนีไป"แต่ว่า!!..เเล้วเธอหล่ะ!..ไม่นะ ฉันต้องไม่ทิ้งเธอสิ" ฉัน"ฉัีนเชื่อว่าเราจะต้องพบกันอีก ไปเร็ว! เธอต้องไปนะ เพื่อฉันและตัวเธอเอง!..ฟู่" โซเฟียตะโกนพร้อมร่ายเวทย์โจมตีใส่ทูตแห่งความมืด"ลาก่อนนะ โซเฟีย" ฉันพูดเบาๆพร้อมลอดเข้าไปในวงกลมเวทย์มนต์นั้น แล้วหันมามองโซเฟียเป็นคร้งสุดท้าย"ไลท์ซีเลียร์มูนซันเดอเฟอการ์เมอร์!" โซเฟียร่ายเวทย์แล้วแสงสีขาวที่เหมือนระเบิดก็ค่อยๆเคลื่อยตัวกระจายอำนาจรังสีไปเรื่อยๆ "อ๊ากกกกกกกกกกกก!" ทูตแห่งความมืดตะโกนด้วยความเจ็บปวดและสลายไปพร้อมกับร่างของโซเฟียที่เห็นเป็นครั้งสุดท้ายฉันเข้าไปในวงกลมนั้นอย่างรวดเร็ว "ฟึบ" วงกลมนั้นก็หายไป...ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง"โอ๊ย! เจ็บจัง" ฉันร้องเสียงดังเมื่อตัวกระแทกพื้นดิน"โซเฟีย..ฮือออๆๆ อึก..เธอไม่น่าทำเพื่อฉันเลย.." ฉันพูด"ไอ่ มารร้าย! ฉันเกลียดแก!! ฮืออออๆๆ! โซเฟียต้องจากไปก็เพราะแก!!!" "ขอบคุณนะ โซเฟีย...ฉันจะไม่มีวันลืมเธอเลย!!""...ไม่มีวันลืม!! ไม่มีวันลืม!!!!!!" ฉันตะโกนด้วยความเจ็บปวด---------------------------------------------------------------------------------