Love Brother พี่ชายรักผมจริงดิ?

หลังจากที่ผมและเพื่อนเจอกั บอาเมมิยะ ชูจิ ที่ตรอกซอย พวกเราก็ทำการเมินราเม็งที่จะไปทานกัน แล้วเปลี่ยนเป๋าหมายมาเป็น สะกดรอยตามอาเมมิยะแทน เพราะเจ้าเพื่อนตัวดีมันเริ่มสนใจในตัวอาเมมิยะขึ้นมานั้นเอง ไอ้ผมก็ขัดใจพวกมันไม่ได้เพราะเป็นเสียงข้างมากไงล่ะ

" ดะ..ดะ..เดี๋ยวสิ นี่พวกนายจะไปจริงๆ เหรอเนี้ย " ผมถามเจ้าพวกบ้า
" ไปดิ จะได้รู้ว่าตามข่าวลือนี่มันเรื่องจริงรึเปล่า " คันตะพูด สรุปใครเป็นหัวหน้าก๊วนนี้กันแน่เนี้ย
" เห้ยๆ มันเลี้ยวไปทางขวาแล้ว "
" ตรงนั้นมันใกล้ร้านของลุงคนนั้นไม่ใช่เหรอว่ะ " คุโรกิรีบบอกเหมือนเป็นสัญชาตญาณ
" ไอ้ร้านที่ว่าขายหนังสือมือสองแล้วเคร่งเรื่องกฎระเบียบอ่ะนะ " ผมเสริม เพราะพอได้ยินข่าวลือมาบ้าง
" เออใช่ " พวกมันตอบพร้อมกัน

พวกเราเริ่มรีบตามอาเมมิยะที่เลี้ยวไปอย่างรวดเร็วหลังจากคุยกันเสร็จ เนื่องจากผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า อาเมมิยะ เป็นอย่างที่ข่าวลือว่ากันไว้รึเปล่า เพราะผมก็ไม่ได้รู้จักกับหมอนั้นมาก ก็ไม่เคยได้เห็นหน้าหรือคุยกันเลยแม้แต่น้อย

" มันอยู่ไหนแล้วเนี้ย " คุโรกิพูด

พวกเราไปยืนอยู่กลางย่านการค้าเหมือนตลาดทั่วไปของญี่ปุ่น รอบข้างมีร้าน ผัก ผลไม้มากมาย รวมทั้งของสดอย่างพวกเนื้อและปลา และของเบ็ดเตล็ดทั่วไป

" สุดท้าย... " และผมก็เห็นอาเมมิยะแล้ว
" อะไร? เคน พวกเราคลาดสายตากับเจ้านั้นแล้วนะเฟ้ย "
" ก็...อาเมมิยะน่ะ อยู่ในร้านลุงเคร่งนิ "
" หา!? " พวกมันตกใจแล้ว หันไปทางร้านหนังสือที่เป็นตำแหน่งร้านของ ลุงเคร่ง

เล่นเอาพวกมันท้อเลยครับ เพราะหน้าที่เป็นบริเวณกระจกหน้าร้าน มีกระดาษแปะเล่นเขียนคำบังคับเหมือนเป็นกฏไว้มากมาย อย่างแรกคือ ห้ามยืนอ่านหน้าร้าน ห้ามมาทะเลาะวิวาทหน้าร้าน ห้ามทิ้งขยะหน้าร้าน คนบ้าห้ามเข้า นิสัยไม่ดีชอบแกล้งคนอื่นห้ามเข้า พวกขี้เมาห้ามเข้า ซึ่งตัวผมเห็นแล้วก็แถบจะเป็นบ้า แต่พอมองเข้าไปในร้านก็เห็นชูจินั่งดื่มชากับลุงเคร่งนั้นอย่างจริง

แต่ในร้านก็มีลักษณะ ที่น่าเข้าไปสำรวจอยู่ นั้นคือ มีหนังสือมากมาย มีต้นไม้เป็นของประดับหน้าร้านและจุดที่ควรจะวาง รวมทั้งมีโต๊ะสำหรับนั่งคุย และเล่นหมากรุก แต่หน้าร้านก็เขียนว่า ห้ามเสียงดัง

พอเจอแบบนี้ก็ไม่ค่อยกล้าเข้าซักเท่าไร

" ฉันว่า..เราล้มเลิกความคิดเหอะ " ยาจิโนะพูด
" เห็นด้วย " ผมรวมทั้งเพื่อนอีก 3 คนพูดขึ้นมาโดยมิได้นัดหมายแต่อย่างใด พวกเราก็เดินกลับแล้วไปทานราเม็งกันจริง และก็คุยกันแบบทั่วไปโดยลืมเรื่องอาเมมิยะที่เข้าไปในร้าน ลุงเคร่ง นั้นแค่คนเดียวกับลุงนั้น

.............................................................

ที่บ้าน

" กลับมาแล้วครับ "
" มาแล้วเหรอ ทำไมถึงกลับช้าล่ะ " พี่ชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาในห้องหนังเล่นข้างๆ ห้องโถง

" ไปทานราเม็งกับเพื่อนมาน่ะ "
" งั้นพี่ก็ทำกับข้าวฟรีสิเนี้ย "
" ขอโทษนะ ที่ไม่ได้โทรมาบอก "
" ไม่เป็นไร ไว้เป็นกล่องข้าวพรุ่งนี้ก็ได้ "
" อ่าห๊ะ "

หลังจากจบการสนทนาแบบพี่น้อง ผมเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านเพื่อเข้าห้องของผมที่อยู่ริมสุดของทางเดิน และห้องตรงข้ามกับผมก็เป็นห้องของพี่เขานั้นเอง

" เฮ้อ... วันนี้เหนื่อยชะมัด " ผมวางกระเป๋า และล้มตัวลงนอนบนเตียง

รู้สึกว่าวันนี้ผมจะเหนื่อยเป็นพิเศษเลยล่ะ ก็ทั้งเรื่องที่จะไปกินราเม็ง และดันไปเจออาเมมิยะ หลังจากนั้นก็สะกดรอยตามแล้ววนกลับมานั่งกินราเม็งต่อ เฮ้อ...

" หลับไปเลย แล้วค่อยมาตื่นตอนเช้าเลยดีกว่าแห่ะ " ผมพึมพำก่อนจะหลับตาลง

...........................................................

เอะ...?
รู้สึกแปลกๆ ที่ริมฝีปากแห่ะ
แบบว่ามันเหมือนจะโดนอะไรนุ่มๆ งั้น...แหละ....

" เคน.. " เสียงของพี่ชายที่เหมือนอยู่ใกล้หน้าดังขึ้น
" ริมฝีปากนาย..หวานมากเลยนะ "

เอ๊ะ!?
" พะ..พี่ ทำอะไรน่ะ!? " ผมหลุดจากอารมณ์สะรึมสะรือแล้วต้องมาตกใจกับสิ่งที่พี่ผมทำ นั้นคือ...
" พี่มัดมือผมไว้ทำไม!? "
ใช่ พี่เขามือผมไว้กับหัวเตียง ไม่รู้จะเล่นตลกอะไรอีก

" พี่แค่..จะทำให้นายหนีพี่ไปไหนไม่ได้เท่านั้น "
" เอ๋..? นี่พี่จะเล่นเกมส์กับผมใช่ม่ะ ถึงทำแบบนี้เนี้ย "
" เปล่าเลย.. แต่พี่น่ะ "
" ....? "
" แค่รักเคนจนห้ามไม่อยู่เฉยๆ "

หา!? ว่าไงนะ!!?
เฮือก!
" อะ..อืม... " พี่ชายเอามือล้วงเข้ามาในเสื้อของผมและจับหน้าอกผมเเเล่น ตอนนี้ผมไม่ตลกด้วยแล้วนะ ผมไม่ใช่พวกชอบไม้ป่าเดียวกันซักหน่อย
" พี่..อืม...ทำอะไร..เนี้ย..อืม "
" อย่างที่พี่บอกไง พี่รักเคน รักมากๆ ด้วย " พี่ชายหยุดมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ
" ดะ..เดี๋ยวสิ แบบนี้มันไม่ใช่พี่แล้ว! เลิกเล่นเถอะ ผมไม่ตลกด้วยแล้วนะ "
" พี่ไม่ได้เล่นนะ เคน แต่พี่เอาจริง "
" มะ..ไม่เอา "

หลังจากผมพูดจบ พี่ชายก็เริ่มถอดเสื้อของผม ผมพยายามที่จะให้พี่เขาหยุด และพยายามดิ้น แต่เพราะผมโดนมัดอยู่ทำให้ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ จนผมไม่มีเสื้อผ้าอยู่เลย

" อะ..อืม..อ๊ะ... " พี่ชายเขาจับแกนกายของผมแล้วใช้ลิ้นเลียมัน
" ไม่..เลิกเถอะ..มะ..อะ..ไม่เอานะ " ผมพยายามพลิกตัวเพื่อหนี แต่ก็ทำไมได้ ที่ข้อมือก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บที่โดนมัดไว้

แล้วพี่ก็เอาปากครอบครองแกนกลายของผมไว้ แต่ลิ้นของพี่ก็ยังลิ้มลองต่อไปพร้อมๆ กัน ไม่ไหว..แบบนี้มันไม่ไหวแน่

" ไม่ไหวแล้ว... "
ถึงผมจะพูดแบบนี้ แต่พี่เขาอยู่ไม่หยุด ยังคงเล่นสนุกกับมันต่อไป ผมจึงปล่อยออกมา
แต่พี่เขาก้ไม่ยอมหยุด และกลืนน้ำนั้นเข้าไป

" เร็วจังนะ แบบนี้ก็ได้สนุกแน่ "
" เอ๋... " ตอนนี้ผมรู้สึกได้เลยว่า หน้าผมตอนนี้แดงมาก
" เอาล่ะ พี่ไม่รอแล้วนะ ไม่งั้นโอกาสที่จะทำให้นายเป็นของพี่คงไม่มีอีกแล้วล่ะ " พี่ชายพูดพลางจับผมพลิกคว่ำแล้วยกสะโพกให้สูงขึ้น
" จะทำอะไรน่ะ "
" .... " พี่ชายไม่ตอบ

" อ๊า!!!! "

ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างสอดใส่เข้ามาในทางด้านหลัง และมัน..
" จะ..เจ็บ..ฮึก..นั้นอะไร? เอา..ออก..ฮึก ไปนะ " ผมพูดทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บรวมถึงกลิ่นเลือดที่จู่ๆ ก็รู้สึกได้ขึ้นมา
" อา อ๊า อ๊า ฮ๊า อะ..เอา..อ๊า ออกไปนะ "
" .... " พี่ไม่ตอบแล้วกระแทกแกนกลายเข้าออกอย่างไม่ยั้ง
" อ๊า อ๊า ฮือ..ผะ..ผมขอร้อง...ฮึก อ๊า พี่ชาย...พี่ซาโต้ "

กึก!
พี่ชายหยุดการกระทำของตัวเองที่กำลังทำกับผมตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ดี
เจ็บมากๆ เจ็บจนอยากตายเลย

" ฮึก..พี่... "
" นาย..เรียกชื่อพี่เหรอ? " พี่ชายถามผมเพื่อทวนคำพูดของผม
" อือ... " ผมพยัดหน้าทั้งๆ ที่ยังคงนอนคว่ำหันแผ่นหลังให้พี่เขา
" ขอโทษนะ " พี่ชายจับผมกลับมาพลิกง่าย
" พีคงหยุดไม่ได้แล้วล่ะ "
" อา อ๊า อ๊า อ๊า พะ ฮึก อา ฮ๊า พี่..ฮือ..อ๊า " ตอนนี้ผมร้องไม่เป็นภาษา จะพูดก็พุดไม่ได้ เพราะพี่เขาใส่แบบไม่ยั้งและถี่มาก ทำให้ความเจ็บปวดมันโถมเข้ามา ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว แบบนี้มัน...

" อ๊าาาาาาาา " ผมกับพี่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับ น้ำของพี่เข้ามาในตัวของผม และตอนนี้ผมก็ไม่มีแรงจะทำอะไรเลย ขนาดแค่จะขยับนิ้วยังทำไมได้ มือที่ถูกมัดอยู่ก็ไร้ความรู้สึกไปแล้ว

" พี่ขอโทษจริงๆ แต่พี่รักเคนนะ " พี่ชายกระซิบข้างหูผม ตอนนี้น้ำตาก็อาบแก้มผม หน้าแดงมาก หลังจากนั้นพี่เขาก็ขบที่ต้นคอของผม

" เคน..เป็นของพี่แล้วนะ... "

.....................................................................

จบฉาก NC ไปแล้วนะค่ะ ขอให้สนุกกับความสาดิสนะจ้ะ 

จะมาต่อตอนต่อไปให้เร็วที่สุดเหมือนเดิมค่ะ

แล้วเจอกานนนนนนนนนนนน