Love Secret อยากบอกว่า...รัก

ฉันเดินออกไปหาน้ำเปล่าที่รออยู่หน้าห้องดนตรี
"ไปกันเถอะ"ฉันเอยอย่างอารมณ์ดี
"โอเค"เธอตอบพร้อมยิ้มให้ฉัน
"วันนี้ฉันเป็นไงมั๊งอ่ะ?"
"เยี่ยมสุดๆเลยหนุ่มๆมองตาเป็นมันเลย"
"แหม่ไม่ขนาดนั้นหหรอกน่า"
"หอบดอกไม้เยอะขนาดนั้น"
"นิดหน่อยเอง"
"ตอนที่หนุ่มๆ ให้ดอกไม้เธอฉันรู้สึกได้จากรังสีอำมหิตจากเพนท์เลยเขาหึงเธอแน่ๆเลย"
"ไม่หรอกน่า หมอนั้นไม่ได้คิดอะไรกับฉันสักหน่อย"ฉันตอบพร้อมทำหน้าเนือยๆส่งไปให้
"แหนะ แหนะ คิดอะไรกับเพนท์รึเปล่า"
"ปะ เปล่าสักหน่อยใครจะไปกล้าคิดอะไรกับหมอนั้นกันล่ะ"ฉันเบือนหน้าหนีน้ำเปล่า
"หรอ?"
"อืม"
"งั้นก็ดีแล้วไม่งั้นได้เจอสาวๆของเพนท์ลุมตะบอลแน่ๆเลย"
"ฮ่าๆ ไม่หรอก"
ฉันเดินมาดูร้านขายของแถวหน้าตึก xyz 
"นี่ๆ ได้เวลาเราเข้าเวรแล้วนะ"ที่เข้าเวรนี่หมายถึงพวกเราต้องไปเฝาร้านแทนคนที่เฝาอยู่นั้นแหละ
"โอเคงั้นไปกันเถอะ"
เราเดินกระทั้งมาถึงห้อง ฉันหยิบชุดในกระเป๋าขึ้นมาเพราะต้องใส่ในการรับแขก
"เราไปเปลี่ยนชุดกันเถอะน้ำเปล่า"ฉันชวนน้ำเปล่าไปเปลี่ยนชุด 
อยากรู้มั๊ยชุดอะไร(คนอ่านเขายังไม่ถามเลนนะ)ชุดเมดสีดำมีผ้ากันเปื้อนสีขาวกับที่ขาดผม
"ไปสิ" ฉันเดินไปเปลี่ยนชุดแค่นาที่เดียวก็เสร็จแล้ว 
ฉันทำหน้าที่่ที่ต้องคอยเชิญแขกพร้อมเสริฟนะสิ เฮ้ออ~ เหนื่อยเป็นบ้าเลย
"ยินดีตอนรับค่ะนายท่าน"ฉันโคงตัวลงเล็กน้อยพอเงยขึ้นมาก็เห็น นายเพนท์ พี่เจแปน พี่บาส
"ว้าวว ใส่ขึ้นนะเนี้ย"พี่เจแปนชมฉัน
"น่ารักดีนะ"พี่บาสชมตาม
"ดูดีหนิ"นายเพนท์ชมพร้อมกับเอามาเกาจมูกตัวเอง
"ขอบคุณค่ะ"ฉันฉันขอบคุณเบาๆเพราะเขิน เลยเดินนำมาที่โต๊ะ
"รับอะไรดีค่ะนายท่าน"ฉันถาม รู้สึกเลี่ยนๆยังไงไม่รู้
"มีอะไรแนะนำมั๊งละ"
"มีโมจิ ดังโงะ ทาโกยากิ ส่วนเครื่องดื่มมีเลม่อนโซดา กับชาเขียวค่ะนายท่าน"
"งั้นฉันเอาโมจิกับน้ำเลม่อนโซดา"พี่บาส
"ฉันเอาดังโงะกับน้ำเลม่อนโซดา"พี่เจแปน
"ฉันเอาทาโกะยากิกับน้ำเลม่อนโซดา"นายเพนท์
"ค่ะขอทวนรายการอีกทีนะค่ะ โมจิ 1 ที่ ดังโงะ 1 ที่ ทาโกะยากิ 1 ที่ กับน้ำเลม่อนโซดา 3 แก้วนะค่ะ"
แล้วฉันก็เดินเอาออเดอร์ไปให้น้ำเปล่าที่มีหน้าที่เตรียมของ 
"นี่จ๊ะ"ฉันยืนออเดอร์ให่เธอ 
"งั้นเดี๋ยว ฉันไปรีบออเดอร์กับลูกค้าโต๊ะนู้นก่อนนะ"ฉันเอยพร้อมเดินไปหาผู้ชายประมาณ3คน
"เชิญค่ะนายท่าน"
"โอโห้ พู่กันใส่ชุดเมดน่ารักจัง"คนที่ดูท่าทางหล่อที่สุดชมฉัน แล้วฉันก็ได้รับรังสีบางอย่างมาจากโต๊ะของ
โต๊ะคนเถื่อน อย่างงฉันเรียกพวกนายเพนท์ว่าเถื่อน
"ขอบคุณค่ะ"
ฉันรับออเดอร์เสร็จก็นำเอาของโต๊ะคนเถื่อนไปเสริฟ
"นี่ๆ ระวังโต๊ะนั้นมั๊งก็ดีนะ"นายเพนท์พูด
"แหนะ หึงล่ะสิ~"พี่บาสกับพี่เจแปนพูดพร้อมกัน
"ค่ะๆฉันจะระวังตัว"
แล้วฉันก็เอาของโต๊ะพวกนายนั้นมาเสริฟในขณะที่ฉันกำลังจะเอาแก้วน้ำวางนายสุดหล่อก็เอามือมาจับมือฉันเฉยเลย
"เอ่ออ..ได้โปรดปล่อยด้วยค่ะ"ฉันพูดเสียงเรียบ
"จะปล่อยได้ไงล่ะมือน้องพู่กะันนุ่มสะขนาดนี้"นายสุดหล่อไม่ยอมปล่อย
"ตึ๊งง~ พู่กันบอกให้ปล่อยไงไม่ได้ยินหรอ!!"เอ๊ะ นั้นไม่ใช่เสียงฉันฉันหันไปดูต้นเสียงว่ามาจากไหน
คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร นายเพนท์นั้นเอง
"นายยุ่งอะไรด้วยว่ะ!"นายสุดหล่อตะโกนเสียงดังจนฉันสะดุง
"ก็ผู้หญิงเขาไม่ยอมก็จะไปเกาะเเกะเขาทำไม่ว่ะ"
"แล้วยังไง"
"ก็ยัยนั้นเป็นผู้หญิงของฉันนะสิ"
"อ๋อ หรอถ้างั้นก็ต้องแย่งใช่มั๊ย"
แล้วนายสุดหล่อก็เดินไปกระชากคอเสื้อนายเพนท์แล้วเหงื้อมัดจะต่อยแต่นายเำพนท์ก็หลบทันพร้อมสวนหมัดกลับไป
"ตุบ พัก พลัววว~"เสียงเนื้อกะทบเนื้อดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย ฉันปิดตาไม่กล้าดูจนเสียงหยุดไป
ฉันจึงหันไปดู สรุปคนที่ล้มไปกองกับพื้นไม่ใช่ใครนายสุดหล่อนั้นเอง นายเพนท์แทบไม่มีแผลอะไรเลยมีแค่ตรงมุมปากที่มีเลือดซึมนิดหน่อยเท่านั้นเอง
"นายเพนท์ นายไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย"
"เห็นฉันไม่เป็นอะไรได้ไงดูิปากฉันสิถูกมันชกเอาน่ะ"
"โห่~~ อ้อนใหญ่เลยนะ"พี่เจแปนกับพี่บาสแซว
"งั้นเดี่ยวฉันพาไปห้องพยาบาล"แล้วฉันก็ลากนายเพนท์ไปทำเเผลที่ห้องพยาบาล
"ขอบคุณนะ"ฉันพูดเสียงเบาในขณะที่กำลังเดินกลับห้อง
"หื่อ?"
"ฉันบอกว่าขอบคุณ"ฉันพูดเสียงดังขึ้นนิดนึ่ง
"เรื่องอะไร"นายเพนท์ตีหน้าซื่อ
"ก็เรื่องที่นายช่วยฉันไว้เมื่อกี้นะสิ"
"อ๋อไม่เป็นไรหรอก แต่ต้องขอของตอบแทนสะแล้ว"
"หื่อ จะเอาอะไรล่ะ"
นายเพนท์เอานิ้วชี้ที่แก้ม
"เอาจริงดิ๊?"ฉันถามเพื่อความมันใจ
"อ่าห่ะ ฉันรออยู่นะ"
แล้วฉันก็จรดจมูกของฉันลงบนแก้มขาวใสของนายเพนท์
.....................................................................................
คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะขอบคุณค่ะ