รักนี้อยู่ที่กาแฟ!!!

~เทศกาลวันคริสมาสต์~ ทุกคนแต่งตัวเป็นซานต้า เอลฟ์ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่เหมือนใคร...แก้วนั่นเอง! แต่งตัวเป็นกวางเรนเดียร์ โทโมะเดินออกมาเห็นแก้วใส่ชุดนี้ถึงกับตะลึง มันเหมือนมีออร่าในตัวแก้วเลย "ใส่แล้วน่ารักชะมัด" โทโมะพูดเบาๆ แล้วเดินมาหาแก้ว แก้วเงยหน้ามองแล้วยิ้มแบบเจื่อนๆ "เอ่อ..เครึยังฮะ" แก้วพูด "เคสิ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ" โทโมะถาม "อ่อ ป่าวฮะ ไม่มีไร" แก้วพูดยิ้มเจื่อนๆอีกแล้ว แก้วเดินไปหลังร้าน โทโมะอยู่เคาเตอร์ แก้วเดินมาที่หลังร้าน

~แก้ว~

ตุบ!   "ฮึ่ย! จะบ้าตาย" ฉันพูดแล้วทุบกำแพง "มีฉันคนเดียวเลยยย ที่แต่งชุดแบบนี้" ฉันพูดแล้วมองชุดที่ใส่ "ตานั่นคิดอะไรของเค้านะ" ฉันพูด แล้วหันหลังชนกำแพง "ชุดมันอาโนเนะรึไงเนี่ยย" ฉันพูดแล้วจับหน้าผาก "ใช่ มันโมเอะสุดๆอ่ะ" โทโมะพูด ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูหลังร้าน 'เด๋วก่อน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร๊' แก้วคิด "อ่า..ขอบคุณฮะ" แก้วพูด โทโมะเดินมาหาแก้ว "ไม่ชอบหรอ" โทโมะพูดพลางทำหน้าเศร้าๆ 'เอ่อ..เป็นหนักนะถึงกะหน้าเศร้า นี่ฉันทำนายขนาดนี้เลยหรอไม่อยากจะเชื่อออ' ฉันคิดในใจ "เอ่อ..ก็.." ฉันพูดยังไม่จบโทโมะก็แทรกขึ้น "อ๋อ..หรือว่าไม่มั่นใจที่แต่งตัวเป็นกวางเรนเดียร์" โทโมะพูดแถมยิ้มด้วยนะ "อ่า..คงงั้นมั้นฮะ" ฉันพูด "แหม ไม่ต้องกลัวหรอกลูกผู้ชายหน่อยย" โทโมะพูดแล้วแตะไหล่ "อ่า ฮะๆ" ฉันพูด "ไป..ไปทำงานได้แล้ว" โทโมะพูดแล้วขยี้ผมฉันเบาๆ "ฮะๆ" ฉันพูดแล้วเดินไปหน้าร้าน

~โทโมะ~

"น่ารักจริงๆเลย" ฉันพูด สักพักความคิดก็แล่นเข้าสมอง "เฮ้ย! นี่ฉันพูดไรไปเนี่ย" ฉันพูดแล้วขยี้หัวตัวเอง "ทำไมถึงมองอย่างนั้นนะ" ฉันพูด "โอ๊ย! ใจเต้นแรง" ฉันพูดขณะจับใจตัวเอง "มัน ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ! เร็ว" ฉันพูด "ต้องข่มตัวเอง ใจเย็นๆ" ฉันพูดปลอบตัวเอง แล้วเดินไปหน้าร้าน