form ltalr ท้ารักคุณชายว้ายร้าย

 ตอนที่4

กีฬาระหว่างห้อง

ตอนนี้ห้องฉันและห้องของเรย์ออนมาอยู่กันที่โรงยิมขนาดใหญ่ ครูบอกว่าใครอยากแข่งก็แข่งใครอยากซ้อมก็ซ้อม ฉันจึงเลือกที่จะซ้อมฉันซ้อมบาสกับโนเบลวและพีชเชตช์

"ไงจ๊ะ โนเบลว พีชเชตช์และแอลล่า"ยัยมารพีเรียมาแล้ว

"ไงพีเรีย"โนเบลวทักกลับ

"ฉันอยากจะขอเล่นบาสกับพวกเธอได้ไหมจ๊ะ ฉันเล่นคนเดียวไม่สนุก"ยัยนั้นกระพริบตาทำท่าอ้อนวอน

"ได้สิ"โนเบลวพูดอย่างร่าเริง

พวกเราเล่นบาสด้วยกัน ขอยอมรับว่ายัยพีเรียเล่นโครตเก่งเลย ยัยนั้นชู้ตได้แล้ว1คะแนนฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอก ฉันจึงวิ่งไปแย่งลูกบาสจากยัยพีเรีย แล้วชู้ตบาสลงหวงทันที่ เราเล่นด้วยคะแนนที่สูสีกันไม่มีใครยอมใครและแล้วยัยพีเรียก็เอาตัวไปผลักฉันอย่างแรง จึงทำให้ฉันเสียหลักลมลงไป ทำให้หัวฉันกระแทกกับพื้นอย่างแรง

"กรี๊ดดดดดด!!"เสียงกรี๊ดดังขึ้นทั่วโรงยิม ฉันรู้สึกเหมือนมีนํ้าเหลวๆไหลออกมาจากหัวของฉัน ก่อนที่สติจะค่อยๆเลอะเลือนหายไป

ฉันลืมตาขึ้นมา ฉันรู้สึกปวดหัวมากเลย

"ฟื้นแล้วหรอ"ฉันหันไปทางเสียงเห็นนายเรย์ออนถือผ้าที่ห่อนํ้าแข็งไว้

"ฉันเป็นอะไรไป"ฉันถามเขา เท่าที่ฉัันจำได้ก่อนที่ฉันจะล้มลงไปฉันเห็นรอยยิ้มของยัยพีเรียหล่อนต้องแกล้งฉันแน่เลย-_-

"เธอล้มหัวฟาดกับพื้นน่ะ ฉันเลยอุ้มเธอมาที่ห้องพยาบาล"เขาบอกอย่างหน้าตาเฉยพรางเอาผ้าห่อนํ้าแข็งมาวางที่หน้าผากของฉัน ฉันกลับหน้าแดงอย่างไม่รู้ตัว-///-

"ฉันไปก่อนนะ พอดีต้องไปแข่งต่อ"เขาบอกและเดินจากไป

ฉันขออาจารย์ห้องพยาบาลมาดูการแข่งขันฟุตบอลซึ่งท่านก็ให้แต่ให้ดูเฉยๆ ฉันมาอยู่ที่สนามฟุตบอลของโรงเรียนที่ทำขึ้นมาด้วยหญ้าเทียมบางคนก็สนใจการเตะฟุตบอลบ้างก็เล่นของตัวเอง ฉันนั่งดูนู่นนี่ไปเรื่อยเปลือย ยัยพีเรียก็เดินมาชวนฉันเล่นบอลกับหล่อน ตอนแรกฉันปฏิเสธแต่หล่อนแอบบ่นพึมพำว่าฉันอ่อนแอแต่ฉันก็ได้ยินเลยตกลง แค่เล่นนิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ฉันเล่นกับยัยนั่นไปเรื่อยๆ ยัยพีเรียก็เริ่มเล่นแรงขึ้น อยู่ยัยนั่นก็เตะลูกฟุตบอลอัดท้องฉัน ทำเอาฉันจุกจนไปนอนกองกับพื้น

"แอลล่าเป็นอะไรหรือเปล่า"พีเรียว่าพรางช่วยพยุงตัวฉันขึ้น

"แอลล่าเป็นอะไร!!!"เสียงเรย์ออนตะโกนเรียกชื่อฉันและรีบมาพยุงฉันไปนั่งที่ม้านั่ง และเอายาดมมาจ่อที่จมูกของฉัน 

"เธอเป็นยังไงบ้าง"เขาถามฉันด้วยความเป็นห่วง

"แค่จุกที่ท้องน่ะ"

"แล้วใครบอกให้เธอมาเล่นฟุตบอล!!!"เขาตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโห

"แค่เล่นนิดหน่อยเอง"

"นิดหน่อยก็ไม่ได้"

"เธอนั่งรออยู่ทีี่นี่เดี่ยวฉันจะเอาข้าวมาให้"ว่าแล้วเขาจึงเดินจากไป 

ขณะนี้ครูประกาศให้นักเรียนไปทานอาหารนักเรียนจึงไปกันหมด ฉันนั่งพักอยู่ที่ม้านั่งตรงที่เดิม ฉันก็เห็นยัยพีเรียเข้ามาและเดินมาทางฉัน

"พีเรียเธอจงใจแกล้งฉันใช่ไหม"

"ใช่แล้วจะทำไม คนที่มายุ่งกับเรย์ออนทุกคนจะต้องพบจุดจบแบบนี้"

"ยัยบ้าผู้ชาย ยัยโรคจิต!!"ฉันตะโกนออกไปด้วยความโมโห

"หน็อยนังนี่ กล้าดียังไงมาด่าฉัน"ยัยพีเรียพูดออกมาอย่างบ้าคลั่ง พรางเงือมมือตบฉัน ฉันรู้สึกเจ็บที่แก้ม ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนเพราะเนื่องจากฉันปวดหัวและจุกท้อง ก่อนที่พีเรียจะตบฉันอีกครั้งก็มีมือใหญ่มาจับมือของหล่อนไว้ได้ทัน

"เธอทำอะไรน่ะพีเรีย!!"เรย์ออนพูดด้วยความโกรธ

"เรย์ออน ฉ..ฉัน"เมื่อพีเรียเห็นเรย์ออนก็มีสีหน้าช็อกมาก

"เธอทำแบบนี้กับแอลล่าทำไม!!"

"ก็ฉัน!ชอบนาย ฉันเลยทนไม่ได้ที่นายเป็นแฟนกับยัยนี่"หล่อนชี้มาที่ฉัน

"เธอชอบฉันไม่ได้หรอกเพราะฉันไม่คิดจะรักใครนอกจากแอลล่าคนเดียว แล้วฉันก็ไม่อยากรักกับผู้หญิงของเพื่อนด้วย"

"แต่ฉันไม่ได้รักเตชิฉันรักนาย"

"พอเถอะต่อไปนี้เธออย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก และอีกอย่าง..อย่ามาแตะต้องผู้หญิงของฉันอีก"พอพูดเสร็จฉันกับเรย์ออนก็เดินจากไป ฉันหันกลับไปมองพีเรียที่ตอนนี้ร้องไห้อย่างบ้าคลัง

"วันนี้เธอคงเจอเรื่องเลวร้ายมามากพอแล้วฉันจะขออนุญาตอาจารย์ให้เธอกลับบ้านไปก่อน"

"อืม"