form ltalr ท้ารักคุณชายว้ายร้าย

 ตอนที่2
โรงเรียนกวดวิชาแรลลี่ไฮสคูล
ฉันตื่นขึ้นมาในยามเช้า
วันนี้ต้องไปโรงเรียนกวดวิชานี้นา นึกแล้วฉันก็รีบอาบนํ้าแต่งตัวอยู่สักพักพอเสร็จแล้วฉันรีบลงมาชั้นล่าง
ฉันเห็นนายเรย์ออนนั่งทานข้าวเช้าอยู่โต๊ะอาหาร
"คุณป้าพัชนีไปไหนหรอ"ฉันถามเขาเพราะฉันยังไม่เห็นคุณป้าพัชนีเลย
"อ้อ แม่ฉันไปต่างประเทศเมื่อวานนี้เอง แม่ฉันพึ่งโทรมาบอกน่ะ"
"ห่ะ!!อะไรนะ"ฉันตะโกนด้วยความตกใจ
"อืมก็อย่างที่ได้ยินนั้นละ ว่าแต่เช้านี้เธอจะกินอะไรหรอ"เขาถามฉัน
"เอาขนมปังปิ้งกับนํ้าส้มคั้นก็พอ"เขามองหน้าฉันอย่างไม่พอใจ ฉันไปแย่งอะไร ถึงได้มองฉันอย่างนั้น
"กินแค่นี้จะไปอิ่มได้อย่างไง ป้า!เอาข้าวต้มกุ้งหนึ่งชาม"เขาตะโกนใส่แม่บ้าน(ว่าแต่นายจะสั่งให้ใครไม่ทราบ)
รอสักพักป้าแม่บ้านก็เอาข้าวต้มกุ้งมาเสิร์ฟให้
"กินข้าวต้มกุ้ง จะได้อิ่ม"เขาสั่งฉัน
"ฉันไม่ชอบนี่นา-3-"
"ฉันสั่งให้เธอกินก็ต้องกิน"ฉันเลยต้องจำใจกิน
"กินเสร็จแล้ว เดี๋นวให้ลุงคนขับรถไปส่ง"เขาบอกฉัน
"แล้วนายละ"
"ฉันก็จะไปกับเธอนั้นแหละ"
พอทานข้าวเช้าเสร็จฉันก็ไปรอลุงคนขับรถอยู่หน้าบ้านกับเขา รอสักพักลุงเขาก็มาจอดรถอยู่ตรงหน้า ฉันและเรย์ออนขึ้นรถแล้วลุงเขาก็ขับรถไปทันที
พอมาถึงโรงเรียนพวกเราก็ลงจากรถ โรงเรียนแห่งนี่ใหญ่โตมากอย่างกับพระราชวังแน่ะ เรย์ออนบอกว่าบ้างคนก็เรียนอยู่ที่นี่อยู่แล้ว โรงเรียนนี้มีกิจกรรมมากมายมากกว่าการเรียนเสียอีก
"กรี๊ดพี่เรย์ออนนี่"
"พี่เรย์ออนเท่จังเลย"
"หล่อขึ้นเยอะเลยนะค่ะพี่เรย์ออน"
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในโรงเรียนก็มีเสียงกรี๊ดจากผู้หญิงหลายคน ดูจากสถานะการ์ณหมอนี้คงป๊อปน่าดู
ฉันไม่ทันดูทางจนชนเขากับใครคนหนึ่ง พอฉันเงยหน้าจะขอโทษ เขาก็พูดขึ้นมาว่า....
"ขอโทษนะครับ พอดีผมรีบจนไม่ได้ดูทาง"เขาคนนั้นขอโทษฉันอย่างสุภาพ
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็เดินไม่ดูทางเหมือนกัน"ฉันกล่าวขอโทษ
"อ๊ะ!!นั่นแอลล่าใช่ไหม"เขาถามฉัน เอ๊ะ!ว่าแต่หมอนี้รู้ชื่อฉันได้ไง ฉันมองหน้าเขาอย่างพิจารณา
"นายคือใครหรอ"
"ฉันเกสต้าไงที่เคยเรียนอยู่ม.ต้นกับเธอไง"ฉันพยายามคิดหน้าเขา ฉันจึงจำเขาได้ เขาคือนายเกสต้าที่เคยตามจีบฉันสมัยม.ต้นที่ตอนอยู่เมืองไทย
"อ้อ นายเองหรอเกสต้า"ฉันเรียกชื่อเขา และยิ้มให้เขา
"เธอเรียนอยู่ที่นี่หรอ"เกสต้าถามฉัน
"ฉันแค่มาเรียนกวดวิชาช่วงปิดเทอมน่ะ"
"ไปกันได้ยัง ฉันจะได้พาเธอไปห้องเรียนของเธอ"เรย์ออนพูดขึ้นขัดการสนทนาของฉันกับเกสต้า
"หมอนี่เป็นใครหรอแอลล่า"เกสต้าถามพรางทำสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย
"เขาคือ......"ฉันไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร
"ฉันคือแฟนยัยนี้เอง"เขาตอบอย่างเรียบเฉย ทำเอาคนที่อยู่รอบๆมองเราอย่างสนอกสนใจ
ตอนนี่เกสต้าดูอึ้งไปเลยกับคำตอบ ฉันจึงจะใช้โอกาสนี้หนีเขา
"งั้นฉันไปก่อนนะบาย"ฉันจูงมือของเรย์ออนไปให้พ้นจากตรงนี่
"นายพูดอะไรออกไป!!!"ฉันด่านายเรย์ออนเรื่องที่เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนฉัน
"ก็หมอนั่นไม่ยอมปล่อยเธอไปสักที่ ฉันเลยรำคาญก็เลยตอบๆไป"เขาตอบหน้าตาย
"ด้วยการบอกว่าฉันเป็นแฟนนายเนี่ยนะ!"
"แม่ฉันฝากให้ฉันดูแลเธอนี่นา"
"ด้วยการบอกอย่างนี่เนี่ยนะ ถ้าเกิดใครคิดว่าฉันเป็นแฟนนายจริงๆเขาไม่ฆ่าฉันหรอ ได้ข่าวว่านายป๊อปซะด้วย"
"อะไรก็ชั่ง ตอนนี้ฉันจะพาเธอไปห้องก่อน"เขาบอกพรางจูงมือฉันไปตามเขา
ฉันมาหยุดอยู่ที่ห้องหนึ่ง คนในห้องข่อนข้างน้อย ฉันเดินไปดูชื่อที่เก้าอี้แต่ละตัว สักพักก็เห็นชื่อที่ติดอยู่ตรงเก้าอี้ตัวหนึ่งแต่มีคนนั่งอยู่ ฉันจึงเดินไปหา
"ขอโทษด้วยนะค่ะ นั่นเก้าอี้ของฉันค่ะ"ฉันพูดกับคนที่นั่งเก้าอี้ของฉัน
"อ๊ะ!โทษที"ผู้หญิงห้าวคนนั้นกล่าวขอโทษฉัน 
"เธอพึ่งเขามาเรียนที่นี่หรอ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย"ผู้หญิงห้าวคนนั้นถามฉัน
"อืม"
"ฉันชื่อโนเบลวนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"เขาทักทายฉัน
"จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อแอลล่า"ฉันทักเขากลับ
"โนเบลว ลุกออกจากที่ได้แล้วเอาแต่พูดอยู่ได้แหละ"มีเสียงใส พูดขึ้นมาขัดการสนทนาของฉันกับโนเบลว
"โทษที ยัยนี่ชื่อพีชเชตช์เป็นเพื่อนฉันเอง"โนเบลวกล่าวชื่อผู้ที่มาเยือน
"ดีจ๊ะ ฉันชื่อพีชเชตช์เป็นเพื่อนของยัยโนเบลว"เธอกล่าวขึ้นและยิ้มหวาดอย่างน่ารัก
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ๊ะ"
"เรามาเป็นเพื่อนกันนะ"โนเบลวพูดอย่างร่าเริง
"จ๊ะ"ได้เพื่อนเร็วจังแหะ
เสียงอ๊อตหมดเวลาดังขึ้นถึงเวลาพักเที่ยง
"เราไปกินอาหารที่โรงอาหารกันเถอะนะ"ว่าแล้วพวกเราสามคนก็ไปโรงอาหาร
โรงอาหารของที่นี่กว้างขว้างมีห้องธรรมดาและห้องพิเศษ โนเบลวและพีชเชตช์พาฉันมาห้องพิเศษเพราะกะจะมาร้องคาราโอเกะเพื่อมาฉลองที่มีเพื่อนใหม่เข้ากลุ่ม เวลาผ่านไปประมาณ2ชั่วโมง(โรงเรียนนี้พัก2ชั่วโมง)ฉันก็กลับขึ้นมาเรียนจนกระทั่งเลิกเรียน 
ฉันเดินไปที่ห้องของเรย์ออนเพื่อรอกลับกับเขา ฉันเดินไปพร้อมกับเรย์ออนไปที่ลานจอดรถ ทันใดนั้นก็มีใครก็ไม่รู้มาจับแขนของฉันไว้ ฉันหันกลับไปมองก่อนที่จะพบกับ..
"เกสต้า!!!"เกสต้าจับแขนฉันเอาไว้
"เธอคบกับหมอนี้จริงๆหรอ"เขาถามฉันอย่างคาดเอาคำตอบ
"จ..จริง"ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก
"ฉันไม่เชื่อ!"หมอนั้นตะโกนอย่างโมโห
"แล้วนายจะเอายังไง ถึงจะเชื่อ!!"ฉันตะคอกใสเข้า
"เธอต้องแสดงว่าเธอรักหมอนั้นด้วยการ......"เขาทำหน้าคุ่นคิดอยู่สักพักเขาจึงพูดว่า
"เธอต้องจูบกับหมอนี้ให้ฉันเห็น"จูบงั้นหรอฉันทำไม่ได้แน่และจะไม่มีวันทำ
ฉันสบตากับเรย์ออนด้วยสายตาประมาณว่า"ยอมบอกความจริงไปเถอะ"ในขณะที่ฉันกำลังหันขวับเตรียมที่จะบอกความจริงกับเกสต้า เรย์ออนกระชากตัวฉันให้เข้าใกล้ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้และเหตุการที่ไม่คาดคิดและไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิด
ปากของฉันถูกประกบด้วยริมฝีปากของเรย์ออนมันเนิดนานและอ่อนหวานปนด้วยความร้อนแรงฉันอยากจะผลักคนตรงหน้าให้ออกห่างแต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขา นานเท่าไรแล้วที่เราจูบกันก่อนที่เขาจะผลักออกจากฉัน
"ฉันจะยอมเชื่อก็แล้วกันแต่ไม่เชื่อ100%หรอกนะ"เกสต้าจึงเดินจากไป จึงเหลือแค่ฉันกับเรย์ออน ฉันหันหน้าไปด่าเขาทันทีโทษฐานที่จูบฉัน
"นี่นาย มาจูบฉันได้ยังไงหา!!"ฉันตะคอกใช่เขา
"ก็เดินเข้ามาและจูบไง"เขาตอบอย่างกวดประสาท
"น..นาย"ฉันเก็บอารมณ์ไว้ ถึงด่าไปก็ไม่มีประโยช์นหรอก(จูบแรกของฉันToT)