form ltalr ท้ารักคุณชายว้ายร้าย

 
 
ตอนที่1
มาเยือนเมืองไทย
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
ฉันลงมาจากเครื่องบินด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะแม่ให้ฉันมาที่เมืองไทยเพื่อมาเรียนโรงเรียนกวดวิชาชื่อดังแห่งหนึ่ง
เมื่อ2วันก่อนหน้านี้
"อะไรนะค่ะ!!"ฉันตะโกนเสียงดังลั่นบ้านด้วยความตกใจ
"ก็แม่อยากให้ลูกไปเรียนที่เมืองไทยบางนี่ เพราะยังไงลูกก็เป็นคนไทย ควรเรียนรู้วัฒธรรมไทยบ้าง^_^"ถึงฉันจะเกิดที่เมืองไทย และเป็นเด็กกำพร้าีที่ไทยและมีคุณแม่ไอริณ(ที่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน)ีที่รับฉันมาเลี้ยง เนื้องจากสามีของท่านได้เสียไป ท่านไม่อยากอยู่คนเดียวเลยรับฉันมาเลี้ยงเป็นลูก ถึงยังไงท่านก็รักฉันเหมือนเป็นลูกแท้ๆ
"แม่คงไปกับลูกไม่ได้"แม่ฉันพูดต่อ
"ทำไมละค่ะ?"
"แม่มีปัญหาทางบริษัทนะ งั้นลูกไปเมืองไทยไปอยู่กับป้าพัชนีไปก่้อนนะจ๊ะ"ป้าพัชนีเป็นพี่ของคุณแม่ไอริณที่เป็นผู้บริหารโรงแรมของแม่ฉันสาขาเมืองไทย
"ก็ได้หนูจะยอมไปก็แล้วกันค่ะ"ฉันบอกอย่า่งไม่เต็มใจเท่าไรนัก
ณ ปัจจุบัน
ฉันเดินมารอรถแท็กซี่อยู่สักพัก รถแท็กกซี่ก็มาจอดอยู่หน้าฉัน ฉันขึ้นไปนั่งแล้วบอกทางไปบ้านคุณป้าพัชนี รถมาจอดอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ นี้คงเป็นบ้านของป้าพัชนีสินะ ฉันกดอ๊อดอยู่สักพักหนึ่งก็มีแม่บ้านมาตอนรับ แม่บ้านเปิดประตูให้ฉันเข้าไป บ้านหลังใหญ่มากจัดได้หรูหรา คุณป้าพัชนีเดินลงมาจากชั้นบนและเดินเข้ามาหาฉันอย่า่งรวดเร็ว
"ไงจ๊ะ แอลล่าโตขึ้นเยอะเลยนะ"
"สวัสดีค่ะ คุณป้าพัชนี"ฉันยกมือไหว้คุณป้าพัชนีตามมารยาท
"เช่นกันจ้า ได้ยินว่าแอลล่าจะเรียนโรงเรียนกวดวิชาที่แรลลี่ไฮสคูลใช่ไหมจ๊ะ"ป้าพัชนีถามฉัน
"ค่ะ พอดีแม่อยากให้เรียนค่ะ"ฉันตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"พอดีเลย ลูกป้าก็ไปเรียนด้วยเหมือนกัน"o_O?เอ๋!ป้าพัชนีมีลูกด้วยหรอ
"ป้าพัชนีมีลูกด้วยหรอค่ะ?"
"จ๊ะ ลูกป้าก็อายุไล่เลี่ยกับหนูแหละจ๊ะ"ฉันไม่เคยเห็นลูกป้ามาก่อนเลย
"แล้วลูกป้าอยู่ไหนหรอค่ะ"ฉันถามคุณป้าพัชนี
ต้องเป็นเด็กที่น่ารักแน่เลย>_<
"เขารู้สึกจะอยู่บนห้องไปหาเข้าเองละกันนะ เขาจะหาห้องให้หนู"คุยกันเสร็จแล้วฉันก็ไปหาเขา(น่าจะเป็นเด็นผู้ชายนะ)ป้าบอกว่าเขาอยู่ที่ห้องซ้ายมือห้องสุดท้าย
ฉันเคาะประตูสักพักก็มีคนมาเปิดให้
แกร็ก
ผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตูให้ฉัน
"ขอโทษนะค่ะ ใช่ห้องของลูกคุณพัชนีหรือเปล่าค่ะ"ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ครับ มีอะไรหรอครับ?"
"คุณใช่ลูกคุณพัชนีไหมค่ะ"ขออย่าให้ใช่>/\<
"ใช่ครับ"o_oใช่งั้นหรอ นึกว่าน่ารักเสียอีกแต่ก็เท่ดีนะ
ผิวขาว จมูกโด่ง ในตาสีฟ้า ผมสไลน์สีนํ้าตาล ส่วนสูงประมาณ185ซ.ม. หุ่นดีเป็นบ้า>///< อ้าย แล้วฉันมองเขาทำไมเนี่ย
"หวัดดี ฉันชื่อแอลล่าเป็นลูกของคุณน้าไอริณจะมาอยู่บ้านนายสักพัก"
"้อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันฉันชื่อเรย์ออน"เขาทักฉันกลับ
"แล้วห้องฉันละ"
"อ้อ อยู่ตรงข้ามห้องของฉันน่ะัั"
"ขอบคุณนะที่บอก"ฉันเดินไปที่ห้อนที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเขาและเปิดประตูเข้าไป ห้องฉันออกแนวหวานๆหน่อยมีแต่สีชมพู่เกือบทั้งห้อง
ฉันเอาของไปจัดให้เข้าที่เข้าทาง จัดของเสร็จประมาณ1ทุ่มได้ ก็มีคนมาเคาะประตู
"แม่ฉันให้มาเรียกเธอมากินข้าว"เรย์ออนมาเรียกฉันไปกินข้าว
"อืม เดี๋ยวตามไป"ฉันรีบอาบนำ้แต่งตัวเพื่อไปกินข้าว
พอลงมาฉันก็รีบไปที่โต๊ะอาหาร
"แอลล่านั่งตรงข้ามกับเรย์ออนสิจ๊ะ"ฉันนั่งลงที่ตรงข้ามหมอนั้น
มีเสียงโทรศัพท์มือถือบ้านโทรมา คุณป้ารีบเดินไปรับทันที่่ คุณป้าคุยอะไรสักพักก็เริ่มทำสีหน้าไม่ดีและวางสายทันที
"เรย์ออน แอลล่าขอโทษนะลูกป้าคงอยู่กินข้าวด้วยไม่ได้"ถึงคุณป้าไม่อยู่หนูก็จะกินอยู่ดี(ล้อเล่น)
"ทำไมละครับคุณแม่"เรย์ออนถามผู้เป็นแม่
"พอดีที่บริษัทมีงานด่วนต้องรีบทำนะจ๊ะ"พูดเสร็จแล้วคุณป้าก็เดินออกจากบ้านไป เหลือแค่ฉันกับเรย์ออนเพียงสองคน
"แม่นายติดธุรตอนกลางคืนบ่อยไหม?"ฉันถามหมอนั้น
"ก็ไม่ค่อยบ่อยหรอก รีบกินข้าวแล้วไปนอนจะได้ไปโรงเรียนกวดวิชาพรุ่งนี้"เขาบอกพรางขยี้หัวฉัน
 
 
 
 
 
ื่ื