Love for this time ความรักครั้งนี้ของเราสองคน

     ตุบ!!!!! เสียงทุบโต๊ะของคุณพ่อฉันเอง ไม่ต้องตกใจนะ เรา 2 คนแค่ทะเลาะกันเรื่องโรงเรียนของฉันเอง ก็คุณพ่อฉันนะสิอยากให้ฉันย้ายโรงเรียนเพราะฉันจะจบป.6 แล้วนะสิ แต่ใครจะเข้าใจฉันบ้างว่าการที่ต้องจากโรงเรียนที่เรียนมาตั้งแต่ป.1 ไหนจะเพื่อนที่ฉันรักอีก ขณะคุณแม่ของฉันที่รักฉันมากและตามใจฉันมาตลอดยังช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย
 
 
    " คุณค่ะไม่ต้องทุบโต๊ะก็ได้หนิค่ะฉันกับลูกตกใจหมด "  เสียงคุณแม่
 
 
 
    " ก็ผมโมโหหนิคุณอะไรแค่ย้ายโรงเรียนมันจะอะไรมากมาย " เสียงคุณพ่อบอกคุณแม่
 
 
 
    " คุณพ่อไม่เข้าใจหนูไงค่ะ!!! " ฉันพูดเสียงดังใส่พ่อฉันบ้างถึงแม้ว่าจะรู้ว่าไม่ดีก็ตาม
 
 
 
    " ทำไมฉันจะไม่เข้าใจแกก็แกอยากอยู่กับเพื่อนแกนะสิทำไมฉันจะไม่รู้อีกอย่างโรงเรียนที่ฉันจะให้แกย้าย
       มาเรียนมันดีกว่าโรงเรียนบ้าที่แกเรียนอยู่ตอนนี้ซะอีก!!!! "
 
 
 
    " ทำไมอะเดย์ก็แค่อยากอยู่โรงเรียนเดิม เดย์ไม่อยากไปหาเพื่อนใหม่ไม่อยากเจอครูใหม่ไม่อยากเจอสถานที่   
       ใหม่ที่ไม่คุ้นเคย เดย์อยากอยู่โรงเรียนเดิม!!!!! ฮือ ฮือ "  ในที่สุดน้ำตาใสๆที่ฉันกลั้นไว้มานานก็ไหลออก
       มาจากดวงตาของ ฉันจนได้
 
 
 
     " เดย์ไม่เป็นไรนะลูกอย่าร้องไห้นะลูกรัก " คุณแม่ปลอบฉันด้วยเสียงที่นุ่ม คุณแม่เข้าใจฉันเสมอและคอย
      ปลอบเวลาที่ฉันร้องไห้เสียใจ ต่างจากคุณพ่อที่ไม่เคยปลอบฉันเลยเอาแต่มองและเดินหนีไปด้วยความ
       เย็นชา
 
 
 
     " คุณไม่ต้องไปปลอบมันหลอก เพราะ คุณใจดีและตามใจมันมาตั้งแต่เด็กไงละมันถึงเป็นอย่างงี้ไง แล้วแกก็
        หยุดร้องไห้ได้แล้วนะฉันรำคาญ ฉันเบื่อที่จะคุยกับแกแล้วแกจะไปไหนก็ไปเลย ไป!!!! " เสียงคุณพ่อ
       ตระโกนไล่ฉันให้ไปไกลๆ
 
 
 
     " คุณอย่างไล่ลูกอย่างนั้นสิ แค่นี้ลูกก็เสียงใจมากพอแล้ว "
 
 
 
     " หนูก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้เหมือนกัน ฮือ ฮือ "  
 
  
 
     "  เดย์ เดย์ ซันเดย์ !!!! "  คุณแม่ตระโกนเรียกฉันด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
        ฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณพ่อกับคุณแม่ด้วยความเสียใจและโกรธมาก ทำไมฉันต้องย้าย
   โรงเรียนด้วย ให้ฉันอยู่ต่อถึงม.6 ไม่ได้หรอ ขณะคุณแม่ยังช่วยฉันไม่ได้เลยแล้วใครจะช่วยฉันได้ละ
   สงสัยฉันต้องย้ายโรงเรียนจริงๆสินะ คิดแล้วก็เสียใจ รับไม่ได้ ฉันเดินขึ้นมาชั้น 2 แล้ว ตรงเข้าไปห้องนอน
   ของตัวเองและปิดประตูดัง ปัง!!!!! เพื่อระบายความโกรธและเสียใจ
 
     
 ---------------------------------------------------------------------------------------------
    ไม่ค่อยมีคนอ่านเลย    แต่ก็จะแต่ต่อไปเผื่อจะมีคนอ่านบ้าง 5555+