Love for this time ความรักครั้งนี้ของเราสองคน

9.5

เขียนโดย FANFARE

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.21 น.

  6 ตอน
  7 วิจารณ์
  11.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 เมษายน พ.ศ. 2556 23.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ทะเลาะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ตุบ!!!!! เสียงทุบโต๊ะของคุณพ่อฉันเอง ไม่ต้องตกใจนะ เรา 2 คนแค่ทะเลาะกันเรื่องโรงเรียนของฉันเอง ก็คุณพ่อฉันนะสิอยากให้ฉันย้ายโรงเรียนเพราะฉันจะจบป.6 แล้วนะสิ แต่ใครจะเข้าใจฉันบ้างว่าการที่ต้องจากโรงเรียนที่เรียนมาตั้งแต่ป.1 ไหนจะเพื่อนที่ฉันรักอีก ขณะคุณแม่ของฉันที่รักฉันมากและตามใจฉันมาตลอดยังช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย

 

 

    " คุณค่ะไม่ต้องทุบโต๊ะก็ได้หนิค่ะฉันกับลูกตกใจหมด "  เสียงคุณแม่

 

 

 

    " ก็ผมโมโหหนิคุณอะไรแค่ย้ายโรงเรียนมันจะอะไรมากมาย " เสียงคุณพ่อบอกคุณแม่

 

 

 

    " คุณพ่อไม่เข้าใจหนูไงค่ะ!!! " ฉันพูดเสียงดังใส่พ่อฉันบ้างถึงแม้ว่าจะรู้ว่าไม่ดีก็ตาม

 

 

 

    " ทำไมฉันจะไม่เข้าใจแกก็แกอยากอยู่กับเพื่อนแกนะสิทำไมฉันจะไม่รู้อีกอย่างโรงเรียนที่ฉันจะให้แกย้าย

       มาเรียนมันดีกว่าโรงเรียนบ้าที่แกเรียนอยู่ตอนนี้ซะอีก!!!! "

 

 

 

    " ทำไมอะเดย์ก็แค่อยากอยู่โรงเรียนเดิม เดย์ไม่อยากไปหาเพื่อนใหม่ไม่อยากเจอครูใหม่ไม่อยากเจอสถานที่   

       ใหม่ที่ไม่คุ้นเคย เดย์อยากอยู่โรงเรียนเดิม!!!!! ฮือ ฮือ "  ในที่สุดน้ำตาใสๆที่ฉันกลั้นไว้มานานก็ไหลออก

       มาจากดวงตาของ ฉันจนได้

 

 

 

     " เดย์ไม่เป็นไรนะลูกอย่าร้องไห้นะลูกรัก " คุณแม่ปลอบฉันด้วยเสียงที่นุ่ม คุณแม่เข้าใจฉันเสมอและคอย

      ปลอบเวลาที่ฉันร้องไห้เสียใจ ต่างจากคุณพ่อที่ไม่เคยปลอบฉันเลยเอาแต่มองและเดินหนีไปด้วยความ

       เย็นชา

 

 

 

     " คุณไม่ต้องไปปลอบมันหลอก เพราะ คุณใจดีและตามใจมันมาตั้งแต่เด็กไงละมันถึงเป็นอย่างงี้ไง แล้วแกก็

        หยุดร้องไห้ได้แล้วนะฉันรำคาญ ฉันเบื่อที่จะคุยกับแกแล้วแกจะไปไหนก็ไปเลย ไป!!!! " เสียงคุณพ่อ

       ตระโกนไล่ฉันให้ไปไกลๆ

 

 

 

     " คุณอย่างไล่ลูกอย่างนั้นสิ แค่นี้ลูกก็เสียงใจมากพอแล้ว "

 

 

 

     " หนูก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้เหมือนกัน ฮือ ฮือ "  

 

  

 

     "  เดย์ เดย์ ซันเดย์ !!!! "  คุณแม่ตระโกนเรียกฉันด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

        ฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณพ่อกับคุณแม่ด้วยความเสียใจและโกรธมาก ทำไมฉันต้องย้าย

   โรงเรียนด้วย ให้ฉันอยู่ต่อถึงม.6 ไม่ได้หรอ ขณะคุณแม่ยังช่วยฉันไม่ได้เลยแล้วใครจะช่วยฉันได้ละ

   สงสัยฉันต้องย้ายโรงเรียนจริงๆสินะ คิดแล้วก็เสียใจ รับไม่ได้ ฉันเดินขึ้นมาชั้น 2 แล้ว ตรงเข้าไปห้องนอน

   ของตัวเองและปิดประตูดัง ปัง!!!!! เพื่อระบายความโกรธและเสียใจ

 

     

 ---------------------------------------------------------------------------------------------

    ไม่ค่อยมีคนอ่านเลย    แต่ก็จะแต่ต่อไปเผื่อจะมีคนอ่านบ้าง 5555+  

 

 

  

       

 

         

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา