EXPLOSIVE BAND ระเบิดฝันสู่ดาว

บทสอง 
ย้อนกลับมาเมื่อเจ็ดชั้วโมงที่แล้ว                                                              
กริ้งๆๆๆๆๆ  "สันเสียงโทรสับนะ
ลูกช่วยรับให้แม่หน่อยสิ"  "คับแม่" สันพูด 
"สวัสดีคับนี้บ้าน รัตนฐากุล คับไม่ทราบต้องการสนทนากับใครคับ"
"แหม่ๆๆๆพูดสุภาพจังเลยนะจ๊ะคุณสันโดษ"  "เสียงนี้มันยัยกวางนี้หว่า"
ผมพูดขึ้น  "ก็ใช้สิยะคิดว่านางฟ้าที่ไหนหรอ"
"เหอะๆ" ผมหัวเราะอย่างแหย่ๆ มีอะไรหรอคุณเธอ ออ!
"ที่บ้านฉันไม่มีคนอยู่เลยอะ ก็เลยเบื่อ เลยอยากจะชวนนายออกไปเดินเล่นหา
ไรกินกันซะหน่อยนะ ไปด้วยกันมะ" กวางพูดเชิญชวนผม และผมคิดขึ้นว่าเฮ้อ
วันนี้อะไรดนใจยัยบ้านั้นโทรมาชวนเราออกไปข้างนอกเนี้ย ทั้งที่วันๆเอาแต่นั้ง
สวยอยู่แต่หน้าคอมพิวเตอร์แท้ๆ "อืมก็ได้ว่างๆเบื่อๆอยู่เหมื่อนกัน! แล้วจะไป
ที่ไหนละ"  "ออ! สวนสาธารณะแถวๆ บ้านเรานั้นแหละ และวันนี้มีนิทรรศการ
เปิดหมวกด้วยแหละน่าสนใจดีเลยลองโทรชวนนายดูแล้วจะไปไหมเนี้ย" 
กวางถามขึ้นอย่างเร่งเร้า "ไปๆ กี่โมงว่ามาเลย" ผมถามเสียงที่ตื่นเต้น
"อืม! ตอนเนี้ยเลยละกันโอเคไหมโอเคนะได้ๆๆเด๋วรอยุที่บ้านมารับด้วย ด่วน!!
แค่นี้นะ" ตื้ดๆๆๆๆ 
"เออ….คือ"<สันทำหน้าอึ่ง> เฮ้อ!! และสุดท้ายพี่แกก็พูดเองเออเองอีกจน
ได้เป็นอย่างเนี้ยตลอดแหละผมเริ่มจะชินซะแหละ  และพอกวางวางสายไปผม
ก็รีบขึ่นไปบนห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ  "แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"  สันตะโกน 
"อะไรหะสัน ตะโกนซะลั้นบ้านเลยเชี่ยว" และสันก็เดินลงไปหาแม่ที่ครัว 
"ผมออกไปข้างนอกนะไปกับยัยกวางนะ" "กลับดึกไหมลูก" แม่ถามขึ้นด้วย
ความเป็นห่วง  "น่าจะไม่ดึกนะะคับ ไปหาไรกินกันเฉยๆนะเดี่ยวก็กลับ ไม่ดึก
หรอก"  "อืม ก็ดีรีบไปรีบกลับนะลูก"  "คับแม่" และสันก็รีบเดินออกมาจาก
บ้าน ตอนนั้นผมคิดในใจว่า เอ๋เอาไงดีหว่า เอารถไปหรือขึ่นรถเมล์ดี ยัยนั้น
บอกว่าอยากจะเดินเล่นสินะ ได้เลยยัยกวางอยากเดินเล่นมากใช้ไหม จะได้ให้
เดินจนขาลากเลย ฮาๆๆๆๆ และสันก็หัวเราะแบบชั้วร้ายมากๆ  และสันก็รีบไปวิ่ง
ไปอยากรีบร้อน เพื่อไปให้ทันรถเมล์ที่กำลังจะออกตอนนี้  "แฮ่กๆๆ ดีนะที่มา
ทันรถเมลล์เที่ยวนี้พอดีพอดี ถ้ามาไม่ทันเที่ยวนี้ละก็ได้รอเป็นชั่วโมงแน่ เฮ้อ"
สันพูดและยืนถอนหายใจยาวๆอยู่ที่ป้ายรถเมล์
และผมก็รีบเดินขึ้นไปบนรถเมล์เพื่อขึ้นไปจำจองที่นั้งก่อน แล้วรถเมล์ก้อค่อยๆ
ขับเคลื่อนออกไปจากท่ารถเมล์ที่จอดอยู่  รถเมล์ก็วิ่งไปได้สักสิบห้านาที่ก็
มาถึงป้ายรถเมล์ที่อยู่ใกล้บ้านกวางที่สุดซึ่งมันไม่ใกล้กับบ้านของกวางเลย
ท่ารถเมล์นี้อยู่ห่างจากบ้านกวาง 1กิโลเมตรกว่าๆ  พอรถเมล์จอดผมก็ค่อยเดิน
ลงมาจากรถเมล์และถอนหายใจยาวๆ
"เฮ้อ! ที่เราไม่เอารถมานี้เราจะแกล้งยัยกวางมันหรือว่าจะฆ่าตัวเราเองกันแน่
เนี้ยระยะทางจากนี้ไปถึงบ้านยัยกวาง โอ้ว! แค่คิดยังเหนื่อยเลย ถ้าเราเดินไป
จริงคงตายก่อนที่จะถึงบ้านยัยนั้นแน่ เอาเถอะบ่นไปก็ไม่ทำให้ทางมันสั้นลงมา
ระหว่างที่ผมกำลังจะออกเดินทางด้วยเท้าไปที่บ้านกวางนั้น
นั้นผมก็เหลือบมองไปเห็นวินมอไซค์ที่จอดเรียงรายอยู่ข้างๆป้ายรถเมล์เข้า
พอดี  "โอ้ว! ยังดีนะพระเจ้ายังไม่ทอดทิ้งเรา"
และผมก็ค่อยๆเดินเขาไปหาวินมอไซค์ และผมก็ถามพี่วินว่า
"พี่ๆ ไปแถวๆซอย  XXX เท่าไรพี่"  ออ 30 น้อง ราคากันเองไปไหม
พี่วินมอไซค์พูด "อ่าหะไปสิ เดี๋ยวผมบอกทางให้นะ"  และผมก็ก้าวขาขึ้นไป
นั้งค่อมที่รถมอไซค์ของพี่วิน เอาจริงๆแล้วนะผมจะไม่อยากใช้บริการรถวินมอ
ไซค์เลยซักนิดเดี๋ยว ทำไมนะหรอ เพราะพวกเนี้ยขับรถน่ากลัวนะสิ ซิแซกไป
ซิกแซกมา ปาดซ้ายปาดขวา อู๊ย! อย่าคิดเลย คิดแล้วเสี่ยว
แต่ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆถ้าไม่ใช้บริการรถวินมอไซค์พี่เขาละก็ คงต้องเดินจนขา
ลากดินแน่เลย บรื้นๆๆ "น้องจับแน่นๆนะพี่จะออกรถแล้วนะ พี่รู้วัยรุ่นอย่างน้อง
คงชอบแบบซิ่งๆแน่ๆ งั้นเด๋วพี่จัดให้" "เออ.."สันกำลังที่จะพยายามพูดอะไร
สักอย่าง แต่ก็ยังไม่ทันได้พูดวินมอไซค์ก็บิดรถออกจากป้ายอย่างรวดเร็วทำให้
สันไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลย บรื้นๆๆ บรื้น เอี๊ยดดดดดดด ณ ตอนนั้นผมคิ
ดขึ่นในใจว่า "เออ ตูคิดผิด ผิดเองที่ไม่เอารถมาเอง T-T กะว่าจะแกล้งยัยนั้น
แท้ๆแต่กรรมมันทำไมคืนสนองเร็วอย่างนี้ ฮือๆๆ T-T โอ้ว!พระเจ้าช่วยลูกด้วย"
ผมนั้งรถวินมอไซค์มาได้แค่สองนาที ก็เข้ามาถึงหน้าบ้านของกวางอย่าง
รวดเร็วเหมือนกับหายตัวมาเลย "ถึงแล้วพี่จอดตรงนี้แหละพี่" ผมพูดด้วยเสียง
ที่หมดเรี่ยวหมดแรง ผมลงจากรถด้วยท่าทางเหมือนกับว่าได้เกิดใหม่  
"นี้ๆ!น้องเป็นแฟนของลูกสาวบ้านนี้หรอ"  พี่วินมอไซค์ถามขึ้นด้วยท่าทาง
สงสัยและตกใจ  "ออ!ป่าวหรอกคับ เราเป็นแค่เพื่อนกัน" สันพูดและยิ้มให้วิน
มอไซค์ "ออ นึกว่าเป็นแฟนกันซะอีก พี่เห็นมีหนุ่มๆแถวๆนี้ชอบลูกสาวบ้าน
เยอะมากเลยนะก็เลยสงสัยว่าน้องเป็นแฟนกับลูกสาวบ้านรึป่าว"  
"หรอคับ ฮาๆๆๆ" สันหัวเราะอย่างกวนๆ
"งั้นพี่ไปละเด๋วพี่ไปรับลูกค้าคนอื่นต่อ"  "ขอบคุณมากนะคับพี่วิน" ผมพูด
ขอบคุณพี่เขาทั้งๆที่ผมไม่ได้นั้งรถเขามาฟรีๆและพี่เขาก็ทำผมเสี่ยวเกือบจะ
ตายก็เถอะ "ไม่เป็นไรไอ้น้องวันหลังมาซิงด้วยกันนะ"  พี่วินมอไซค์พูดขึ้นและ
ก็เขาก็ขับรถจากไป "ฮาๆๆๆ มันคงไม่มีวันนั้นอีกแล้วละพี่" ผมพูดขึ้นหลังจาก
วินมอไซค์ขับรถออกปไกลแล้ว  คำพูดที่พี่วินมอไซค์พูดทิ้งเอาไว้ก่อนขับรถ
ออกไปนั้นทำให้ผมคิดขึ้นได้ว่า "โอ้ว! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านิสัยโหดๆลุยๆ
ของยัยนั้นนะยังจะมีคนมาชอบเยอะอย่างนี้สงสัยพวกนั้นไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของ
ยัยละสิ ฮาๆๆ นี้ถ้าพวกเอ็งรู้แล้วพวกเอ็งจะหนาว ฮาๆๆๆ คิดแล้วจี้เส้นฟะ
ฮาๆๆๆ"ผมเดินไปพูดไปคนเดี๋ยวและหัวเราะคนอย่างกับคนบ้าเลย  
พอเดินมาได้สัก 20 ก้าว ก็เดินมาถึงบ้านยัยกวางพอผมเดนมาถึงผมก็เดินไป
กดกริ้งที่ประตูหน้าบ้าน แล้วผมก็เกิดอาการนึกสนุกอะไรขึ้นมาไม่รู้
อยากจะกวนประสาทยัยนั้นเล่นขึ้นมา ผมก็เลยกดเสียงกริ้งเป็นจังหวะสามช้า 
กริ้ง กริ้งๆ กริ้ง กริ้งๆๆๆๆ กริ้งๆ กริ้ง กรี้งๆๆๆๆ
และแล้วก็มีเสียงๆหนึ่งตะโกนออกมาจากข้างไนบ้าน
"อ๊ากกกกกกกกก ได้ยินแล้วเลิกกดสักที่เถอะนายสันโดษ รำคาญ โว้ยยยย"
พอผมเริ่มเห็นกวางเดินออกมาจากข้างในบ้านแล้วผมจึงเลิกกดเพราะแค่นี้ก็ทำ
ให้ยัยนั้นยั้วพอแล้วละ ฮาๆๆ สะใจเป็นบ้าเลย 
"นี้นายสัน ถ้านายจะกดกริ้งบ้านฉันขนาดนี้นายถอดเอาไปกดเล่นที่บ้านเลย
ก็ได้นะย่ะ" กวางพูดด้วยน้ำเเสียงประชด  แล้วผมตอบกวนบาทากลับทันควัน 
"จริงหรอ!ขอบใจมากเดี่ยวถอดออกไปเดี่ยวนี้เลย"  
"บ้าและนายสันแยกไม่ออกหรือไงพูดจริงพูดเล่นนะแยกไม่ออกไง กวางเอา
มือท้าวเอวและพูดแบบกวนๆ "จ๊ะๆ ใครจะกล้าเอากริ้งของเธอไปละ ถ้าฉัน
เอาฉันคงด้วยทวงคืนถึงชาติแน่เลยอะ ฮาๆ" ผมพูดแซวยัยกวางเล่น
"นี้!นายสันเห็นฉันงกขนาดนั้นเลยหรอ?"และพูดและเปิดประรั่วหน้าบ้านเดิน
ออกมา "ใช้ๆ ฉันเห็นว่าเธองกขนาดนั้น" ผมพูดและยิ้มกวนๆใส่ยัยกวาง
"จริหรอ!" กวางพูดเสียงแข็งและทำท่าทางเหมือนงอนๆ
"ฮาๆๆ ล้อเล่น ขำขำ" ผมพูดและเอามือลูบหัวยัยกวางเล่น
"นี้นายเห็นมันเป็นหมาหรอ" กวางพูดและเหลือบตามองขึ้นไปข้างบนเหมื่อน
กำลังพยายามมองไปที่มือผมซึ่งลูบหัวเขาอยู่ "ป่าว แล้วมีจานร่อนปะ"
"เอาไปทำไร" กวางถามผมและทำท่าทางสงสัย
"เอามาขว้างเล่นให้หมาทีเรากำลังลูบหัวเล่นอยู่เนี้ยไปคาบมาให้นะ"
ผมพูดและมือก็ยังคงลูบหัวยัยกวางเล่นอยู่ กวางมองเหลือบมองขึ้นข้างบนอีก
รอบและทำหน้าอย่างกับว่าถ้ายังกวนปราสาทเขาอยู่เขาฆ่าผมแน่ น่ากลัวจริงๆ
บรื้อๆๆๆๆ 
"นี้! ฉันรอนายมาเป็นชาติแล้วนะทำไมนายพึ่งโผล่หัวมาหะ นัดกันตอนเที่ยง
ครึ่งไม่ใช้หรอกว่าจะโผล่มาล้อซะจะบ่ายเชี่ยวนะ ตอบมาสิว่าทำไมมาช้า แถม
รถก็ไม่เอามา จะเดินกันไปหรือไง" กวางบ่นขึ้นด้วยท่าทางเหมือนจะอารมณ์
เสีย  "ง่า!บ่นเป็นคนแก่เลยนะคุณเธอ ก็คุณเธอพูดเองเออเองไม่ถ่งไม่ถาม
ความคิดของฉันสักคำเลยนิคับ ก็สมควรแล้วที่จะต้องรอนาน ฮาๆๆๆ และที่ไม่
เอารถมานะเธอบอกเองไม่ใช้หรอว่าอยากเดินเล่น ฉันก็จะให้เธอได้เดินสมใจ
ไง ฮาๆๆๆๆ" ผมหัวเราะอย่างชั้วร้าย
"หน้อยยยย นี้นายกะจะแกล้งฉันใช้ไหนเนี้ย หะ"  กวางพูดด้วยท่าทางโมโห
"เอาเถอะน่าเห็นเธอวันๆเอาแต่นั้งเล่นเฟสบุ๊คทั้งวัน หัดเดินออกกำลังกาย
ไกลๆบ้างเถอะเดี๋ยวจะเดินไม่ได้เอานะ เป็นห่วงนะเนี้ย"  
ผมยักคิ้วและยิ้มให้กวางนิดๆ   
"อืมๆๆ เขาใจแล้วน่า บ่นยุนั้นแหละ" กวางพูดขึ้นและดูเหมือนว่าเขา
จะหน้าแดงแบบเขินๆด้วย  "ตกลงเราจะเดินกันจริงๆใช้ไหมสัน"  
"อืม ใช้สิถ้าเธอไม่เดินเธอจะคลานให้ฉันนั้งหลังไปก็ได้นะไม่ว่าอะไร"
สันยักคิ้วและยิ้มนิดๆที่มุมปาก "บ้าหรอนี้นายเห็นฉันเป็นตัวอะไรย่ะ ฉันเป็นผู้
หญิงตัวเล็กๆนะ" กวางพูดท่าทางภูมิใจที่ชมตัวเองได้ต่อหน้าผม
"ฮาๆๆ ฉันพูดเล่นไปงั้นแหละ" ผมพูด
"ปะเราไปกันดีกว่า"  แล้วผมกับกวางก็เดินออกมาจากหน้าบ้านเพื่อมุ่งหน้าไป
ที่สวนสาธารณะ  ระหว่างทางที่เรากำลังจะเดินไปสวนสาธารณะนั้นผมสังเกต
เห็นได้ว่าพอเดินผ่านหน้าพวกผู้ชายวัยรุ่นที่ไรพวกนั้นมันจ้องมองผมอย่าง
แปลกๆ  เหมือนว่าจะกินเลือดกินเนื้อผมอย่างนั้นแหละ และก็เกิดอาการอด
สงสัยไม่ไหวก็เลยถามกวางไปว่า 
"กวางเห็นพวกผู้ชายที่พวกเราเดินผ่านกันมาตลอดทางไหม ไอ้เจ้าพวกนั้นมัน
เป็นใครกันหรอเห็นจ้องมองฉันอย่างกับจะขูดเลือดขูดเนื้อกินกันเลยนะ"  
"ออพวกนั้นเป็นพวกที่กำลังตามจีบตามตื้อฉันอยู่นะ ฉันก็รำคาญอยู่เหมือนกัน"
กวางพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ "อ้าว!แล้วเธอไม่บอกพวกมันไปละว่าเธอ
ไม่ชอบพวกมัน พวกมันจะได้เลิกตามตื้อเธอสักที่ไง" ผมพูดถามด้วยความ
เป็นห่วง "ฉันก็บอกพวกนั้นไปว่าให้เลิกยุ่งกับฉันสักที่เถอะ ฉันไม่ชอบคบเด็ก
แถวบ้านนะ แต่พวกนั้นก็ยังไม่ยอมเลิกตามตื้อฉันอยู่นั่นแหละ แต่ช่างมันพวก  
เถอะพวกมันไม่กล้าทำอะไรหรอก มันก็ดีได้แต่ทำท่าเบ่งไปวันๆแค่นั้นแหละ
ไม่ต้องไปสนใจพวกมันหรอ" กวางพูดขึ่นด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ  
"ออ อย่างนี้เองหรอเนี้ยเข้าใจและถึงว่าทำไมจ้องกันแปลกๆคงคิดว่าฉันเป็น
แฟนเธอละมั้ง ฮาๆ"  ผมอดไม่ไหวที่จะหัวเราะจริงๆ 
"เอาละเดินอีกนิดเดี่ยวก็ใกล้ถึงสวนสาธารณและ"
และนี้ก็คือเรื่องราวเมื่อเจ็ดชั่วโมงที่แล้วที่ทำให้ผม อึ่ง ทึ่ง เสี่ยวและฮา  แบบ
สุดๆ และตอนนี้เราสองก็เดินมาถึงหน้าบ้านของกวางเรียบร้อย
"ถึงและ" ผมพูดขึ้น  "ขอบใจมากนะนายสัน ที่อุสาเดินมาสส่ง" กวางขอบใจ
ผมแล้วก็ยิ้มแบบน่ารักน่ารักแล้วมองมาทีผม แล้วก็ถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า
"เออ! แล้วนายจะกลับยังละเนี้ย รถก็ไม่ได้เอามา เดี่ยวฉันขับรถไปส่งที่ท่ารถ
เอาไหม"  "อย่าเลยดีกว่าทางมันเปลี่ยวอันตรายนะและอีกอย่างเธอก็เป็นผู้
หญิงอีกด้วย เดี่ยวเขาจะตกใจว่าผีตานีที่ไหนขับรถได้ ฮาๆๆ" ผมปฎิเสธกวาง
อย่างติดตลก "ในเมื่อนายพูดอย่างนี้นายก็กลับบ้านเองซะเถอะ ไอ้บ้า"  กวาง
พูดด้วยท่าทางหงุดงิด"ฮาๆๆๆ ฉันล้อเธอเล่นหรอกน่าอย่าคิดมากสิ" ผมหัวเราะ
พร้อมพูดแก้ตัวที่พูดแซวเธอไปเมื่อ "ไม่เป็นไรช่างมันเถอะฉันคิดซะว่าไม่เคย
ได้ยินคำนี้จากปากนายละกัน" กวางพูดท่าทางเหมือน จะไม่โกรธผมแล้วแหละ
"สัน งั้นฉันให้นายยืมรถไปก่อนก็ได้ แต่นายอย่าเอารถไปแยกชิ้นส่วนขายทอด
ตลาดละ"  "ก็ดีเหมือนกัน และฉันคงไม่มานั้งเสียเวลา แยกชิ้นส่วนรถเธอ
หรอกเพราะแยกไปฉันก็ไม่รู้ว่า มีอุปการณ์ชิ้นไหนของรถเธอ ที่ตลาดยัง
ต้องการบ้างดูจากสภาพรถเธอแล้วนะ"  ผมพูดและมองไปที่รถของกวางด้วย
ความคิดว่า  ถ้าขับมันไปมันจะพาผมไปถึงฝังฝันโดยสวัสดิ์ภาพรึป่าว
เพราะผมกลัวว่าอะไหล่มันจะหลุดระหว่างที่ผมกลับบ้านนะสิ ฮาๆๆ  
"หรือนายจะไม่เอา งั้นนายก็จงใช้เท้าของนายก้าวย่างไปให้ถึงท่ารถเมล์แล้ว
กันนะ" กวางพูด ขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชัน
"ง่า! ถ้าฉันเดินไปฉันก็โง่นะสิ อุสามีคนเสนอให้ยืมรถแล้ว  ถ้าเดินกลับ
นิฉันคงโง่มากเลย"
ผมมองไปทางยัยกวางและพูดน้ำเสียงเสียดสีเล็กๆน้อยๆ 
"อืม! งั้นฉันขอยืมรถเธอไปนะ มันคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดตอนเท่าที่ตอนนี้จะคิดได้
ละนะ เฮ้อ! สุดท้ายตูก็ต้องฝากชีวิตไว้กับเจ้ารถคันนี้จนได้สินะ เอาวะยังไงคน
เรามันคงจะไม่เจอเรื่องซวยๆกันทั้งวันหรอกน่า"  ตอนนี้ผมคงทำได้แค่นี้แหละ
ทำได้แค่พูดปลอบใจตัวเองให้ต่อสู้กับชะตากรรมที่จะต้องพบเจอข้างหน้า 
<นายทำเหมือนยังกับว่าจะออกไปผจญภัยในดินแดนอันตรายยังไงอย่างนั้น
แหละ>  และกวางก็เดินเข้าไปหยิบกุณแจรถออกมาให้ผม
"ยังไงก็ขอบใจมากนะกวางที่อุสาให้ยืมรถ" ผมพูดขอบคุณกวาง 
"อืม! ไม่เป็นไร แต่นายอย่าทำรถฉันเป็นลอยนะ ถ้ามีรอยกลับมาฉันคิดค่าซ่อม
นายรอยละพันนะ กวางพูดขู่ผม 
โอ้ว! ดูจากสภาพรถแล้วมันไม่มีที่เหลือให้ฉันได้มีโอกาสทำให้มันเป็นลอยเลย
นะเนี้ย"  ผมพูดหลังจากมองดุรอบๆรถแล้ว 
"นายก็พูดเวอร์ไป นายไปได้แล้วแหละเดี่ยวมันจะดึกไปมากกว่านี้"  กวางพูด
ขึ้นมาเชิงไล่ๆ  "จ๊ะๆ ไม่ต้องรีบไล่หรอกน่า" ผมพูดน้ำเสียงและท่าทางกวนๆ 
"เออ! เดี่ยวสามทุ่มครึ่งฉันโทรไปหานายนะ ฉันว่าจะโทรไป
คุยกับนายเรื่องที่นายอยากจะตั้งวงดนตรีนะ เดี่ยวฉันจะเป็นผู้จัดการวงให้นาย
เอง"กวางพูดขึ้นมาระหว่างผมกำลังจะขับรถออกรถไป 
"เธอแน่ใจแล้วนะที่จะมาเป็นผู้จัดการวงให้ฉันนะ"
ผมพูดถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง  "อืม ฉันแน่ใจเต็มร้อยเลย" กวางพูดพร้อม
ทำหน้าตาฮึดสู้   "อืม ฉันขอบคุณเธอมากๆนะที่อุสาเป็นธุระให้ งั้นเราสองคน
มาพยายามด้วยกันนะ"   "อืม ได้เลย" กวางพูดท่าทางแข็งแรงร่าเริงสุดๆ 
"งั้นฉันไปละ โชคดีนะแล้วเจอ" ผมพูดลากวางเพื่อจะกลับบ้าน  
"อืม โชคดีนะนายสันขับรถกลับดีๆนะ บายยยย"  กวางพูดคำอำลา และยกมือ
ขึ้นบายๆให้กับผม