คนละชั้น...ฉันรักนาย

   ในดินแดนเมืองใหม่อยู่ติดกับดินแดนเมฆขาว มีหน้าผาสูงชั้นเป็นเขตแบ่งดินแดน ดินแดนเมืองใหม่เป็นดินแดนที่อุดมสมบรูณ์ไปด้วยพืชพรรณนานาต่างชนิด ประชากรประกอบอาชีพเกษตรกรทำไรทำนา มีระบบดูแลที่เป็นประชาธิไตย ผิดกับดินแดนเมฆขาวซึ่งปกครองด้วยระบบขุนนางวังหลวง แม้จะเป็นเมืองที่มีความเจริญทางเศรษกิจดีก็จริง แต่ประชากรนั้นต่างแยกกันอยู่ ตัวใครตัวมัน ไม่มีการช่วยเหลือพึ่งพาใดๆต่อกัน ทำให้เมืองทั้งสองเมืองรวมตัวกันไม่ได้และไม่ถูกกันเป็นอย่างมาก

   บริเวณริมหน้าผาแบ่งดินแดน มีนักเรียนชายอยู่ 4 คนกำลังนอนเล่นอยู่บนพื้นหญ้ากันอย่างสบายใจ ทั้ง 4 นอนเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานแล้วมองขึ้นไปข้างบนเห็นหน้าผาสูงชั้น ซึ่งเป็นเครื่องหมายบ่งบอกได้ชัดว่าดินแดนเมฆขาวอยู่สูงกว่าดินแดนเมืองใหม่

   "ตอนเด็กๆฉันเคยคิดที่จะปีนขึ้นไปข้างบนหน้าผา แต่ตอนนี้ฉันไม่คิดอย่างงั้นแล้ววะ" 

   อันไซเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบก่อนจะจับเส้นผมสีน้ำตาลมาปัดเล่นที่หน้า

   "เมืองที่มีแต่ความวุ่นวาย คนเมืองเห็นแก่ตัว มันไม่น่าอยู่เท่ากับเมืองของเราหรอก"

   ยางิบอกต่อแล้วมองไปยังท้องฟ้าสีครามอันสว่างสดใส ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลสะท้อนแสงอาทิตย์ราวกับดาวเนปจูน เรือนผมสีทองธรรมชาติยาวระต้นคอพริ้วไหวไปกับสายลม เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เกิดมาแล้วมีอะไรที่แปลกไปจากคนอื่น จนคนอื่นๆมักคิดว่าเขาเป็นเด็กที่พระเจ้าฝากมา แต่ความจริงเขาก็เป็นแค่ลูกชาวไร่ชาวนาธรรมดาๆ ไม่มีอะไรสูงไปกว่าคนอื่น

   "ฉันเริ่มหิวแล้ววะ ไปหาของกินในป่าดีกว่า" 

   เรียวบ่นก่อนจะหันไปลากไทจิแล้ววิ่งเข้าไปในป่าทันที ทิ้งให้เพื่อนอยู่กันเพียงแค่ 2 คน

   "ฉันจะไปเอาน้ำจากลำธาร นายเอาอะไรไหมยางิ?"

   "ไม่ล่ะ ไปเถอะ"

   อันไซจากไปอีกคนจนเหลือยางิเพียงคนด้วย เขาหลับตาพริ้มรับกับลมธรรมชาติแต่กลับมีหน้าของใครคนหนึ่งแทรกเข้ามา เธอกำลังวิ่งเล่นอยู่ในสวนดอกไม้  ร่างสูงสง่าดั่งหงษ์หยุดวิ่งก่อนจะหันหน้ากลับมา ผมสีบลอนซ์ซีดยาวถึงบั้นท้ายปลิวตามแรงลม ใบหน้างดงามราวกับรูปปั้นแกะสลักที่ถูกเจียรไนมาอย่างดี ผิวขาวซีดตัดกับชุดกระโปรงยาวสีแดงลูกไม้สีทอง เธอกำลังยืนมองเขาอยู่... แต่กลับมีธนูดอกหนึ่งถูกยิงมาจากข้างหลัง แทงทะลุหน้าอกออกมา! เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล ร่างบางค่อยๆทรุดลง จนกระทั่งเธอสิ้นลมหายใจ!

   ยางิลืมตกขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งด้วยหัวใจที่เต้นรัวดัง ตุ้บตุ้บตุ้บ! เหมือนมีอะไรดลใจให้เขาลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ปากหน้าผา ซึ่งเป็นที่ที่มีคนตายเป็นจำนวนมาก หลุมศพนับร้อยหลุมถูกฝังเรียงรายเป็นแถวๆ ยางิได้สติแล้วเกาหัวตัวเองอย่างงงๆ 

   "แล้วฉันมาทำอะไรที่นี่เนี้ย" 

   "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! / เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!"

   โครมมมมมมมม!!!