สายสืบรักลวง

ที่หอพักหมวย
หมวยกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป  ดูโทรทัศน์แล้วมองนาฬิกา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
  “ฮัลโหล พี่เอกหรอคะ  ใช่ค่ะ ทำไมกิ๊งค์ยังไม่กลับหอล่ะคะ”
“กิ๊งค์อยู่ในสถานบำบัด หมวยไปเยี่ยมกิ๊งค์ด้วย กิ๊งคืต้องการกำลังใจ”
“ขอบคุณค่ะพี่เอกที่โทรมาบอกหมวย หมวยไปแน่ค่ะ”
หมวยวางโทรศัพท์อย่างใจหาย
“โธ่กิ๊งค์ เธอตกเป็นทาสสิ่งเลวร้ายพรรค์นั้นทำไมนะ”
หมวยกำลังจะเข้านอน กอล์ฟก็โทรมา หมวยเอาหมอนมาปิดหูไว้ คิดถึงคำพูดกิ๊งค์ก็เลยกดรับสาย
“ฮัลโหล”  หมวยทำหน้าเซ็งเล็กน้อย
“ทำไมนานจัง”
“หมวยอาบน้ำอยู่น่ะ”
“เมื่อกี้กิ๊งค์เค้าบอกว่า หมวยมีแฟนแล้ว  จริงหรอ”
กอล์ฟมองลูกค้าเล่นสนุกเกอร์
“ไอโง่เอ้ย คิดจะมาหลอกฉันหรอ”  หมวยคิดในใจ
“ถ้าหมวยมีแฟน หมวยคงไม่มาคุยกับกอล์ฟอย่างนี้หรอก อีกอย่างกอล์ฟอย่ามาอำหมวยเลย”
กิ๊งค์อยู่สถานบำบัด ไม่มีทางมารับสายหมวยได้หรอก
“แย่จังเลยเนอะ”   กอล์ฟเขินที่หมวยรู้ทัน
“อืมส์ กอล์ฟเคยเล่าให้หมวยฟังว่า กอล์ฟทำงานโต๊ะบอลหรอ”
“ใช่”
“เล่าให้ฟังหน่อยสิ”
หมวยกุลีกุจอค้นหาสมุดโน้ตกับปากกา ข้างหัวเตียง
“ก็โต๊ะบอล..กอล์ฟรับช่วงต่อมาจากโต๊ะใหญ่คือ กอลืฟทำงานอยู่โต๊ะเล็กๆ อยู่แถวชานเมือง”
“อืมส์รายได้ดีป่ะ”
“ก้ถ้ายังไม่หักค่าน้ำค่าไฟต่างๆก็ประมาณสองสามล้าน ถ้าหักก็จะได้ประมาณไม่กี่แสนเอง”
“ช่วงบอลโลกกอล์ฟก็ได้เยอะสิ”
“อืมส์..ก็ประมาณเกือบๆห้าสิบล้าน หมวยจะถามทำไม”
หมวยสะอึกเล็กน้อย
“ฟังเป็นข้อมูล พี่หมวยเค้าติดพนัน เป็นนักพนันตัวยงเลย”
เสียงโทรศัพท์ในห้องกอล์ฟดังขึ้น  กริ๊งงงงงง  กริ๊งงงงงง
“หรอ เอ้อกอล์ฟไม่กวนแล้วพรุ่งนี้มีเรียนนิ”
“อ๋อค่ะ”
“เวลานอน อย่าลืมห่มผ้านะครับ”
“ขอบใจนะกอล์ฟที่เป็นห่วง”
หมวยวางสาย เผลอยิ้มเล็กๆ
“เขาเป็นห่วงเราจัง ขนาดไม่รู้ว่าเรากำลังทำอะไรกับเขา”
หมวยล้มตัวลงนอน  กอล์ฟโทรกลับไปที่วายด์ ซึ่งโทรมาเมื่อกี้แล้วเค้าไม่ได้รับสาย
“มีอะไร”
“พี่กอล์ฟผมโทรไปทำไมไม่รับสายล่ะฮะ เนี่ยพี่ลงมาดูหน่อยเหอะ ที่บ่อนเนี่ยเหมือนมีสายตำรวจมาเลยพี่ เอาไงดีอ่ะ”
“พวกแกเฝ้าไว้ให้ดีนะ เดี๋ยวฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
กอล์ฟพูดเส็จรก็หยิบปืนในลิ้นชักออกไป ที่ชั้นใต้ดิน ซึ่งมีการพนันหลายรูปแบบ
 ในห้องส่วนตัวด้านในสุดมีผู้ชายวัยกลางคนนั่งหน้าซีดเผือด โดนลูกน้องของกอล์ฟถือปืนเฝ้าอยู่
กอล์ฟเดินเข้ามาเอาปืนวางบนโต๊ะทำงาน พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ใครให้คุณมารบกวนที่นี่”
.........................................................
   ที่สน.  ผู้กองปกรณ์เกียรติ เก็บข้าวของอยู่ เอกภพเข้ามาเห็นแล้วแปลกใจ
“อ้าวพี่ จะไปไหนครับเนี่ย พี่ไม่เป็นตำรวจแล้วหรอ”
“อยู่ดีๆก็มีคำสั่งย้าย ให้พี่ไปประจำการที่ต่างจังหวัดน่ะ”
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับผู้กอง สงสัยผู้กองปกรณ์เกียรติไปเหยียบโดนหางใครเข้า
 เลยต้องโดนย้ายเหมือนคนอื่นๆน่ะครับ”  จ่ามนัสบอก
“หยุดพูดเถอะจ่า เดี๋ยวใครได้ยินเข้า จ่าจะเดือดร้อนเปล่าๆ”
“โชคดีนะครับพี่” 
เอกภพอวยพรเชิงล่ำลา ผู้กองปกรณ์เกียรติตบบ่าเอกภพ
“โลกนี้อยู่ยากขึ้นทุกวันน้องเอ้ย”
“ถึงยังไง ผมก็จะทำหน้าที่ของผมให้ดีที่สุด ถึงแม้ว่าต้องโดนย้าย หรือออกจากราชการ จะมีประโยชน์อะไร
ถ้าอยู่แล้ว ไม่ได้ช่วยเหลือประชาชน แกล้งหลับหูหลับตาปล่อยให้คนชั่วทำเลว”
“เป็นโชคดีของประชาชน ที่มีตำรวจอย่างน้องอยู่ในสังคม”
เอกภพยิ้มรับ แต่แววตาเศร้า ที่เพื่อนร่วมงานโดนสั่งย้ายกะทันหัน
....................ที่ตะสนุกเกอร์ ของกอล์ฟ...............
“พวกมึงไปหาประวัติคนในรูปนี้ ให้กูหน่อย”
กอล์ฟโยนรูปถ่ายหมวยลง ที่โต๊ะสนุกเกอร์
“ไม่ต้องหาอ่ะ นี่น้องไอคุณมายด์มิ้นลูกค้าวีไอพีประจำบ่อนเราไงพี่ ผมเคยเห็นยัยเนี่ยนั่งรอในรถ
ตอนไอคุณมายด์มิ้นมาจ่ายค่าบอลอ่ะพี่”
กอล์ฟมองจอกล้องวงจรปิดชั้นใต้ดินซึ่งเป็นบ่อนการพนัน
“เฮ้ยมึงไปดูโต๊ะนี่ดิ แอบขโมยชิปเมื่อกี้เนี่ย ไอนี่มันทุบตู้สล็อตจนตู้จะเจ๊งแล้ว ไป ไปสั่งสอนพวกมันหน่อย
อยากลองของกันนัก อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ แต่ส่งลูกแมวมา มึงว่าจะน่าสนุกแค่ไหนวะ”
กอล์ฟยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“พี่พูดอะไร ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย เดี๋ยวผมลงไปดูให้แล้วกัน พี่เลิกแกล้งบ้าได้แล้ว อยู่ดีๆก็ยิ้ม บ้าป่ะเนี่ย”
“ไอวายด์ เอ็งพูดอะไร”
กอล์ฟมอง หน้าเครียด
“เปล่าๆครับ”
วายด์รีบวิ่งออกไป กอล์ฟหยิบรูปถ่ายหมวยขึ้นมาดู
“หวังว่าจะไม่ใชอย่างที่กอล์ฟคิดนะ   หมวย”
 
............................................