สายสืบรักลวง
เขียนโดย 
kafairSoulmate
วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.21 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2556 14.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) แงๆ></ เขาวานให้หนูเป็นสายลับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ2
ณ.โรงเรียนหญิงล้วน.......
ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ กิ๊งค์ กำลังคุยโทรศัพท์มือถือ ซึ่งเป็นโทรศัพท์มือถือของหมวย
“ค่ะ ชื่อหมวยค่ะ..เอ้อ แค่นี้นะคะมีเรียน” กิ๊งค์ทำเสียงออดอ้อนสุดๆ
หมวย ยกกองหนังสือ มาวางไว้ที่โต๊ะม้าหินอ่อน ที่กิ๊งค์อยู่ กิ๊งค์รีบเก็บโทรศัพท์มือถือของหมวยไว้ที่เดิม
“อ้าวหมวย ขนหนังสือมาทำไมเยอะจัง”
“ใกล้จะสอบแล้ว” หมวยมองโทรศัพท์มือถือ ที่วางผิดตำแหน่ง เลยมองหน้ากิ๊งค์อย่าง งงๆ
“เอ้อ เมื่อกี้ กิ๊งค์ยืมโทรศัพท์หมวยน่ะ”
หมวยทำหน้างง--?
“ไม่ต้องงงหรอกหมวย ฟังนะ.. กิ๊งค์จะให้หมวย เป็นนักสืบเรื่องโต๊ะพนัน”
“ไม่...หมวยกลัว...ไม่เอาหรอก” กิ๊งค์เขยิบมากอดคอเพื่อนสาว
“ถ้าหมวยทำงานนี้สำเร็จนะ หมวยก็จะได้ตังค์ ไม่ต้องรบกวนตังค์ม๊า พี่กิ๊งค์ที่เป็นตำรวจบอกว่า ถ้าสืบคดีนี้ได้
ก็จะเบาลงเยอะเลย หมวยมีพี่ติดการพนันไม่ใช่หรอ บางที..พี่กิ๊งค์อาจช่วยหมวยได้นะ”
หมวยมองหน้ากิ๊งค์ซักครู่ “ตกลง” แล้วยกกองหนังสือไป
ที่หน้าโรงเรียน หมวยรอมายด์มิ้นมารับ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หมวยรับ
“สวัสดีค่ะ”
“หมวยหรอ”
กอล์ฟ นอนเอนโซฟาสีน้ำตาล กำลังเช็คโพลบอล
เมื่อเสียงปลายสายเป็นเสียงที่เธอไม่คุ้นเคย เธอจึงบอกออกไปด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ
“คุณเป็นใคร”
“อ้าวหมวย จำกอล์ฟไม่ได้หรอ”
กอล์ฟหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะจิบไวท์แดง
“กอล์ฟ...หรอ”
หมวยบ่นอุบอิบเบาๆ ก่อนจะนึกถึงคำพูดของกิ๊งค์
“กิ๊งค์จะให้หมวยเป็นนักสืบ”
เมื่อนึกขึ้นได้จึงรีบบอกปลายสาย ก่อนที่ปลายสายจะจับพิรุธได้
“อ๋อ..กอล์ฟนี่เอง หมวยเรียนหนักอ่ะเลยเบลอๆไปหน่อย ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไร นี่ ที่หมวยเคยถามกอลืฟเรื่องบอล ว่านัดนี้ใครจะชนะ กอล์ฟว่าถ้าหมวยลงเชวซี ชนะชัวร์”
“เชวซี..เอ่อแค่นี้นะเจ๊มารับแล้ว”
หมวยรีบวางโทรศัพท์ เมื่อมายด์มิ้นขับรถสปอตสีขาวมารับ
“เมื่อกี้คุยกับใคร”
“เพื่อน”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
หมวยถอนหายใจก่อนจะตอบ
“ผู้หญิง พอใจรึยัง จะกลับมั้ยบ้านโดนม๊าดุไม่รู้ด้วยนะ”
มายด์มิ้นจึงรีบขับรถออกไป
ที่บ้าน...แม่กำลังเตรียมอาหาร หมวยลงจากรถวิ่งมากอดแม่ จากด้านหลัง
“เฮ้อคิดถึงม๊าจังเลย”
แม่ตักข้าวให้หมวย “คิดถึงแล้วทำไมปล่อยให้มารอตั้งนาน”
“ก็เจ๊สิ มัวทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้”
แม่มองหน้ามายด์มิ้น
“อ๋อ มิ้นไปจ่ายค่าบอลที่มหาวิทยาลัยน่ะม๊า เลยช้า”
แม่ได้ฟังก็นั่งลง เตรียมทานอาหารพร้อมลูกๆ
“ถึงบ้านเราจะมีเงินใช้นะ หากลื้อเป็นอย่างงี้ ซักวันเราอดตายแน่”
“มิ้นก็แค่เล่นๆไปแก้เครียดน่ะม๊า”
“จำคำพูดม๊าไว้นะ การพนันเป็นสิ่งไม่ดี ไม่มีใครรวยนอกจากเจ้ามือหรอก”
----------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
