สายสืบรักลวง
เขียนโดย 
kafairSoulmate
วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.21 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2556 14.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เมื่อคุณหนูจอมห้าวโดนจับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ที่โต๊ะพนันบอลแห่งหนึ่งถือว่าเป็นบ่อนการเล็กๆ
แต่มีการเล่นพนันทุกอย่างครบวงจร
มายด์มิ้นดูโพลบอลแล้ววางลงใส่โต๊ะสนุกเกอร์
“ลง อิตาลี ห้าพัน”
เจ๊ท เด็กเฝ้าโต๊บอลส่ายหน้า
“ โห่เจ๊ ทำไมเล่นน้อยจังล่ะ”
“ช่วงนี้ไม่ค่อยมีตังค์น่ะ โดนกินไปคราวที่แล้ว ป่านนี้ยังหมุนไม่ทันเลยเนี่ย”
เจ๊ทจดโพลบอลให้มายด์มิ้น พร้อมรับเงินมานับใส่ลิ้นชัก
ไอวายด์เด็กเสิร์พในโต๊ะสนุ๊กวิ่งมา ตะโกน
“ตำรวจมา!”
นักพนันทั้งหลายก็วิ่งชุลมุนวุ่นวาย รวมถึงมายด์มิ้นด้วย ที่วิ่งออกทางประตูหลังของบ่อน
จ่ามนัสมาดักไว้
“จะหนีไปไหนคุณมายด์มิ้น”
“ฉันไม่ยอมให้ถูกจับง่ายๆหรอก ไอจ่าบ้า”
มายด์มิ้นโยนถังข้างๆประตู ใส่จ่ามนัส แล้วปีนข้ามกำแพงไปด้านหลัง ซึ่งเป็นทางไปตลาด
ที่ตลาด.....ผู้กองเอกภพ กำลังซื้อน้ำผลไม้ แม่ค้าเทน้ำส้มปั่นใส่ถุงยื่นให้ผู้กอง
“ขอบคุณครับ”
พร้อมรับน้ำผลไม้มาดื่ม อย่างชื่นใจ
จู่ๆ มายด์มิ้นก็พรวดพราด วิ่งมาชนผู้กอง น้ำผลไม้หกใส่เลอะเปรอะเปื้อนเสื้อคลุมผู้กองไปหมด
“ขอโทษนะ”
มายด์มิ้นขอโทษ แล้วลุกลี้ลุกลนกำลังจะวิ่งหนีไป ผู้กองเอกภพคว้าแขนไว้
“จะรีบไปไหนคุณ ทำน้ำส้มหกใส่ผมเนี่ย ดูซิเปื้อนหมดแล้ว
”
“ฉันก็ขอโทษแล้วนี่! จะเอาอะไรอีก....นายคิดจะลวนลามฉันหรอ คอยดูฉันจะแจ้งตำรวจ”
ผู้กองเอกภพทำหน้าเลิ่กลั่ก มายด์มิ้นยิ้มอย่างสะใจ
“ผู้กอง จับนักพนันไว้ที” เสียงจ่ามนัสดังมาแต่ไกล
“ฮะ ผู้กอง!”
“ผมน่ะ ไม่คิดจะลวนลามคุณหรอก แต่ถ้าจะแจ้งตำรวจ บอกผมได้นะ
”
พร้อมใส่กุญแจมือมิ้นข้างหนึ่ง คล้องใส่แขนตัวเองอีกข้าง
“เฮ้ยปล่อยนะ”
ที่โรงพัก.....มายด์มิ้นอยู่ในห้องขัง
“ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้ปล่อยไง” มายด์มิ้นโวยวายไม่หยุด
จ่ามนัสเฝ้าเวรหน้าห้องขัง เอกภพเดินมาดู
“เป็นไงจ่า”
“เป็นยังไงล่ะครับ ร้องเป็นแมวบ้าเลย
”
“เรียกผู้ปกครองมารับตัวรึยัง เฮ้อเป็นนักศึกษาอยู่เลย”
“แจ้งไปทางบ้านเรียบร้อยแล้วครับ”
เอกภพพยักหน้ารับรู้ กำลังจะเดินกลับไปที่ห้องทำงาน
“บ่นถึงผมอยู่หรอ”
พันตำรวจเอก ศิรวัตรเดินเข้ามา ตำรวจนายหนึ่งวิ่งไปไขกุญแจมายด์มิ้นรีบวิ่งมาหาพ่อ
“กล้ามากเลยนะผู้กอง ลูกสาวผมโดนจับ ข้อหาอะไรมิทราบ”
“เล่นการพนันครับ”
เอกภพตอบพร้อมยิ้ม อย่างไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะเป็นใคร
“หรอ..ไหนล่ะหลักฐาน”
“เอ่อ..” เอกภพมองจ่ามนัส จ่ามนัสก้มหน้า
“ทีหลัง อย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าอีกนะ ลูกผมเสียหาย”
พันตำรวจเอกศิรวัตรเดินออกไป มายด์มิ้นแลบลิ้นใส่เอกภพก่อนเดินตามศิรวัตรไป
ที่ร้านอาหารตามสั่งข้างโรงพัก เอกภพทานอาหารเที่ยงกับจ่ามนัส
“คุณมายด์มิ้นเป็นลูกสาวคุณศิรวัตร เธอเป็นเซียนพนันตัวจริงเลยล่ะครับ
จับได้ทีไรก็มีท่านศิรวัตรใช้ตำแหน่งมาช่วยทุกที จนพวกผมขี้เกียจจะจับเธอแล้วล่ะครับ”
“ทำอย่างนี้ไม่ยุติธรรมเลย หากทุกคนใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตนแบบนี้
ประเทศชาติก็ล่มจมกันพอดี จ่า คราวหน้า เราต้องจับยัยนี่ให้ได้คาหนังคาเขาเลยนะ”
จ่ามนัสพยัคหน้าก่อนจะรับประทานอาหารต่อ
.........................................................
เยาวราชแหล่งการค้าที่เจริญรุ่งเรือง บ้านตึกแถว สามชั้นสีเขียวอ่อน มีประตูไม้แบบบานพับ
ตามฉบับบ้านแบบดั้งเดิม ที่โต๊ะรับประทานอาหารแบบกลม มีหน้าไม้หมุนตรงกลางสีน้ำตาล
ครอบครัวของพันตำรวจเอกศิรวัตร กำลังรับประทานอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
แพรพรรณ ภรรยาพันตำรวจเอกศิรวัตร ตักผัดผักให้มายด์มิ้น ลูกสาวคนโตที่กินแต่เนื้อสัตว์กับขนมปังอย่างเดียว
กินอย่างเร่งรีบเหมอนกลัวใครจะแย่งไป
ต่างจากน้องสาว ที่ค่อยๆกิอย่างเรียบร้อย
พันตำรวจเอกศิรวัตรมองมายด์มิ้น มายด์มิ้นก็กินอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“วันนี้ทำฉันขายหน้ามากเลยนะ”
ผู้เป็นแม่เห็นลูกหน้าเสียจึงปรามพ่อ
“ป๊า กินข้าวอยู่ อย่าพูดเรื่องเครียดๆสิ”
“เธอก็มัวแต่ให้ท้าย ลูกเลยทำตัวเหลวแหลกขนาดนี้ ถ้าฉันไม่ช่วยป่านนี้จะเป็นยังไง”
มายด์มิ้นวางตะเกียบใส่จานทันที
“ถ้าป๊าไม่อยากช่วยก็ไม่ต้องช่วย! มิ้นเอาตัวรอดได้”
พูดเส็จร มายด์มิ้นก็ลุกจากโต๊ะอาหารไปทันที
................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
