悪役 อย่างนายต้องเจอคนแบบฉัน

8.6

เขียนโดย MsInD

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 17.05 น.

  17 ตอน
  12 วิจารณ์
  24.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 มีนาคม พ.ศ. 2556 13.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) >.16 ล้วงลับตับแตก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
หลังจากที่ฉันควักตังค์ให้หมอนั่นเค้าก็เริ่มพูดทันที
*ฉันก็รู้อะไรไม่มากหลอกนะ เอาอย่างงี้ดีกว่าเธออยากรู้อะไรอ่ะ*
*เอ่อ...เอ่อ หมอนั่นเป็นคนแบบไหนหลอ* ฉันอ้ำๆอึงๆก่อนที่จะถามคำถามแรก
*ก็นะ อย่างที่เธอเห็น ชอบทำให้คนรอบข้างมีความสุข ไอ่บ้านั่นหน่ะเวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่ค่อยจะพูด
ความจริงสักเท่าไหร่ หรือบางทีก็พูดกวนๆเพื่อเลี่ยงคำถามนั้น*
*ถ้าอย่างงั้นก็ไม่มีใครสามารถรู้ถึงสิ่งที่อยู่ในตัวเขาได้เลยอ่ะดิ*
*ไม่รู้สิ*
*งั้น แล้วครอบครัวของหมอนั่นหน่ะ คือ แบบว่า ฉันไม่ค่อยเห็นหมอนั่นกลับบ้านเท่าไหร่ (ขืนบอกว่าอยู่ที่
คอนโดฉันก็จบเห่) *
*มันหน่ะอยู่ในครอบครัวมหาเศรษฐีเลยหล่ะ แต่หลังจากที่แม่ของมันเสียมันก็ไม่เคยกลับไปที่บ้านนั้น
เลยสักครั้ง ย้ายมาบ้านฉันทีไปบ้านคนโน่นที*
*แล้วพ่อหมอนั่นหล่ะ*
*เสียตั้งแต่มันยังเด็กแล้ว*
พอได้ยินแบบนี้ฉันก็นั่งกอดเข่าแล้วก้มหัวลงทันที
*แย่จังเลยนะ* พอฟังจบฉันก็พูดด้วยเสียงเศร้าๆ
*ปึก!* ขณะที่ฉันก้มหัวอยู่ ก็มีบางสิ่งบางอย่างกระแทกมาที่หัว ด้วยความเจ็บฉันก็เงยหน้ามองทันที
สิ่งที่กระแทกลงมาบนหัวฉันก็คือ ลูกบาส นั่นเอง ฉันจึงมองลงไปที่สนามบาส
*นี่! เล่นยังไงให้ลูกบาสลอยมาโดนหัวฉันกันหา* ฉันยืนตะคอก แล้วจับหัวตัวเองที่โดนกระแทก
*อ่าว เซโกะอยู่นี่ได้ไงอ่ะ* เมื่อโชวเห็นฉัน เขาก็ตะโกนขึ้นมาทันที
*บินมามั้ง!* ฉันตะคอกกลับใส่เขาไป
*ไม่เห็นต้องตะคอกเลย* เขาทำหน้าเบ้ใส่ฉัน
*มันน่าโมโหไม่เล่า ฉันก็เจ็บนะ*
*ผมขอโทษค้าบ* แล้วเค้าก็วิ่งมาหาฉันทันที
เขานั่งลงข้างๆฉัน แล้วเอาหัวมาพิงบนไหล่ฉัน
ฉันไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่เอาไหล่ดันหัวของเขา เพื่อให้เขาเอาหัวออกไป
*โดนเรียกไปห้องปกครองเป็นไงมั่ง* พอคำถามนั่นดังขึ้นมา ฉันก็หยุดดันเขา
*ก็เปล่าหนิ ไม่มีอะไร*
*งั้นก็ดี*
*โชว ไม่เล่นแล้วหลอ* เสียงรุ่นพี่ดังมาจากสนามบาส
*ไม่อ่ะ เหนื่อยแล้ว*
พอเขาพิงฉันได้สักพักเขาก็หันหน้าเข้ามาใกล้ตัวฉัน แล้วก็หายใจรดต้นคอฉัน แค่นั้นแหละมันทำให้ฉันขนรุก
ยันหัวจรดเท้าทันที
*นี่ อย่ามาทลึ่งได้ไหม* ฉันเอามือดันหัวเขาออกไป
*ไม่ได้ทลึ่งสักหน่อย แค่แกล้งนิดหน่อยเอง*
*นี่ อย่ามาเลี่ยนใกล้ฉันกันนะโว้ย* เสียงของเคจิแทรกขึ้นมา
*ฮ่าๆๆ นี่แอบหึงหลอวะ ถึงเราจะคบกันมานานแต่โทษทีว่ะเคจิ ฉันรักแกไม่ได้จิง*
*อุ๊บ...ฮ่าๆๆ* พอโชวพูดแบบนั้นฉันก็อดหัวเราะไม่ได้
*อย่ามากวนนะเว้ยไอ่โชว ฉันแมนแท้ 100เปอร์เซนเว้ย*
*โอเคๆ เข้าใจแล้ว*
 
                                              แล้วพบกานใหม่น้า
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา