เพราะว่าเรื่องหัวใจ ใครก็ออกแบบมันไม่ได้

ท่ามกลางเสียง...ของสายลมในยามเย็น บนตึกอาคารเรียนที่เงียบสงัด เนื่องจาก โรงเรียนเลิกเรียนไปนานหลายชั่วโมงแล้ว แต่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังคงอยู่บนตึกเรียนที่เงียบสงัดยามเย็นเช่นนี้

“แตงกวา เธอรีบๆกวาดห้องเร็วเข้า มันเย็นมากแล้ววันนี้ชินก็มีนัดด้วย!” เสียงเด็กหนุ่มหน้าตาดีเงยขึ้นขณะที่มือยังสาละวนลบกระดานดำอย่างขะมักเขม้น ‘ชิน’ คือชื่อของเด็กหนุ่ม

“โธ่  กวาก็รีบให้อยู่นี่ไง ว่าแต่ชินจะรีบไปไหนเหรอ” เด็กสาวร่างอวบเอยตอบ ขณะที่หันมาถามประโยคท้ายๆกับเด็กหนุ่ม

“ก็....” เด็กหนุ่มอมยิ้มนิดๆเมื่อคิดถึงแฟนสาวคนล่าสุดที่มีดีกรีเป็นถึงเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน “ออมน่ะ วันนี้ว่าจะพาออมไปเดทกัน” คนฟังถึงกับสะดุด

“เหรอ....แล้ววันนี้จะไม่กลับด้วยกันเหรอ” เด็กสาวร่างอวบถาม

“เอ่อ...ลืมไป...ขอโทษนะแตงกวาเธอกลับไปคนเดียวได้ไหมอ่ะ”

“.....”

“เฮ้ย! อย่าเงียบดิ เอาไว้จะเลี้ยงหนมนะ วันนี้กลับด้วยไม่ได้แล้วอ่ะ” เด็กหนุ่มทำสีหน้าสำนึกผิดสุดๆ เด็กสาวถอนหายใจ ....เมื่อไหร่ ชินก็เป็นแบบนี้ทุกที มีแฟนทีไร เราก็เหมือนส่วนเกิน.....

“อือๆ ไปเถอะ กวากลับเองได้” เด็กสาวส่งรอยยิ้มสดใสให้เด็กหนุ่ม

สามอาทิตย์ต่อมา

ขณะที่ชิน แตงกวา และนัท เพื่อนสนิทอีกคนของชิน กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ในช่วงเวลาหลังเลิกเรียนอยู่นั้น

“เฮ้ย! ไอ้ชิน มึงเลิกกับออมแล้วเหรอ” เด็กหนุ่มหน้าตาดีอีกคนส่งเสียงถามมาแต่ไกล

“รู้ข่าวเร็วจริงนะ ไอ้แชมป์” นัทเอ่ยแซว นัทเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักแต่รูปร่างสูงไหล่กว้างแม้จะอยู่แค่ ม.3 เองก็เถอะ

“แหมๆ มันก็ต้องมีนิดนึ่งดิ ว่าแต่พูดแบบนี้แสดงว่าจริงสินะ ทำไมล่ะ คนนี้มึงคบนานสุดไม่ใช่เหรอ” แชมป์หันไปถามชินอีกครั้งหนึ่ง ชินพยักหน้าหน่ายๆ ก่อนจะบอกเพื่อนไปว่า

“เออ...กูเบื่อนี่หว่า คนอะไรงี่เง่าชะมัดจะเอานั่นเอานี่ ไม่รู้จักประมาณตัวเองเลยว่ะ”

“อ๋อ สรุปที่มึงเลิกเพราะยัยออมไม่ประหยัดว่างั้น” ชินหัวเราะก่อนจะพยักหน้า

“แล้วมึงมีแฟนใหม่รึยังวะ”

“ไม่มี หาอยู่” คำพูดชิลๆของชิน ทำเอาแตงกวาสะดุดอีกครั้งหนึ่ง ....หาทำไม...กวาอยู่ใกล้ชินแค่นี้เอง ชินมองแตงกวาซักทีเถอะ....

“เฮ้ย เย็นแล้วกลับเถอะ” นัทเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่า แตงกวา....กำลังกลั้นน้ำตาความน้อยใจไว้อย่างสุดความสามารถ เขารู้ รู้ว่าแตงกวาแอบรักชินมานาน ตั้งแต่เด็กๆแล้ว

“ชิน!!!” เสียงเรียกของเด็กสาวคนสวยคนหนึ่งเรียกชิน ทำให้ทั้งหมดหันไปมอง

“อ้าว เมย์ มีไรเหรอ” แชมป์หันไปถามเพื่อนห้องเดียวกัน (อยู่คนละห้องกับชิน แตงกวาและนัท)

“อ๋อ ชินกับเมย์มีนัดไปเดทกันน่ะ เน๊อะ”

เหมือนโดนมีดกรีดหัวใจ แตงกวาทอดมองชินด้วยความน้อยใจเนินนาน แต่เด็กหนุ่มไม่รู้ตัวเพราะกำลังส่งรอยยิ้มหวานๆให้เมย์ อยู่

นัทหันไปมองแตงกวา แล้วถอนหายใจออกมา.....ความรักหนอความรัก!

“งั้นก็กลับกันเถอะยัยหมูตอน ฉันจะไปส่งละกัน วันนี้ไอ้ชินมันคงไม่ว่างแล้วล่ะ” ไม่ว่าเปล่า ยังคว้ามือแตงกวาให้ออกเดินตาม...

ระหว่างทางกลับบ้าน

“นัท กวาว่ากวาจะสารภาพรักกับชิน”

นัทหันหวับไปมองคนพูดทันที เขามองเด็กสาวที่พูดแบบนั้น

“เธอนี่มัน!!! คิดเหรอว่าคนอย่างไอ้ชินจะคบกับเธอน่ะ!!”

นัทหันไปบีบแขนเด็กสาวแน่น แตงกวาน้ำตาคลอ เธออึดอัด ทรมาน ทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆ แต่ชินกลับมองไม่เห็นความรักที่เธอมีให้เลย กลับไปไหนต่อไหนกับคนอื่นแทนที่จะเป็นเธอ นอกจากเวลากลับบ้านและอยู่ที่โรงเรียนแล้ว ชินไม่เคยจะชวนเธอไปไหนเลยด้วยซ้ำ

ไม่เคยมองเห็น ไม่มอง ไม่คิดจะมองเลย....แตงกวาน้อยใจในโชคชะตา เธอคิดทบทวนว่าตลอดเวลาที่ชินมีแฟน เธอเห็นเขามีแฟนหุ่นเล็กๆ ร่างบางหุ่นดีๆ แต่กับเธอ หุ่นอวบอ้วน มันแตกต่าง....

“ฉันไม่รู้” แตงกวาสะอื้นไห้ต่อหน้าเด็กหนุ่มที่คอยแต่กลั่นแกล้ง ไม่เคยพูดดีกับเธอซักนิด แต่เขาก็มีน้ำใจมาส่งเธอที่บ้านในวันนี้ โดยที่คนที่ดีกับเธอเสมอไปอยู่ที่ไหนกับใครก็ไม่รู้ได้

“ฟังนะ!! ไอ้ชินมันเห็นเธอเป็นเพื่อน มันไม่ได้คิดอย่างนั้นกับเธอ ถ้าเธอสารภาพรักมันไป ถ้ามันปฏิเสธเธอจะทำยังไง เข้าหน้ามันติดเหรอ” นัทเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นเด็กสาวสะอื้นหนักเข้า

“ฉันไม่รู้” เด็กสาวพูดอยู่คำเดียวว่าไม่รู้ นัทไม่รู้จะทำไง จึงดึงร่างอวบของเด็กสาวเข้ากอด

“เธออย่าทำแบบที่คิดเลย มันจะเสียเพื่อนทีหลังนะ”

“......”

“เฮ้อ!! แล้วแต่ล่ะกันนะ ยัยหมูตอน เพราะเรื่องของหัวใจ ใครมันจะไปกำหนดได้ล่ะ”