The Dead
เขียนโดย TheArk
วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 04.14 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 04.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Travel in the hell
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปัจจุบัน
“เฮ้ ! โทชิ อาหารกระป๋องพอมั๊ย” ผมพูดกับโทชิขณะที่อยู่ในห้องครัวเก็บของอยู่
“บ้านนายนี่มันโรงงานผลิตอาหารกระป๋องเร๊อะ กระเป๋าไม่พอละนะ” โทชิพูดกับผมก่อนที่จะหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นมาใส่อาหารเพิ่ม
“ตามที่ฉันเคยดูในหนังนะ ไอ้ศพพวกนี้ มันจะ มองไม่เห็น ไร้ความรู้สึก สามารถได้ยินเสียงอย่างเดียว”
ผมพูดขณะที่กำลังเติมน้ำใส่ขวดเปล่าที่พ่อแม่ผมชอบเก็บเอาไว้
“คาซุม่า…ซัง บ้านของเธอพอจะมีดาบหรืออะไรยาวๆคล้ายดาบมั๊ย”มิยูกิก็ถามผมด้วยเสียงอ่อนๆหน้าตาเศร้าๆเหมือนเคย
“เอิ่ม ก็พอมีอยู่นะ เป็นดาบของปู่ฉันนะ อยู่ในห้องฉันนะไปดูสิ” ก็อุ่นใจขึ้นเยอะนะถ้า มิยูกิมีดาบ เป็นแชมป์เคนโด้ด้วยนิหน่า
“ทาเคชิ ! ข้างหน้าบ้านนั่น !”คาเรน พูดกับผมด้วยความตกใจ
“อะไรหรอ” ผมก็เฉยๆเพราะบ้านผมมีรั้วเหล็กที่แข็งแรงพอกันพวกศพอยู่ ก็เลยไม่กังวลอะไรมาก
ภาพที่ผมเห็นตอนนั้น ผมเห็นเด็กผู้ชายคนนึง ซึ่งอยู่โรงเรียนเดียวกับผม น่าจะอยู่สักประมาณ ม.3
แต่ดูจากชุดที่ใส่ ไม่ใช่เด็ก ม.ปลายแน่ๆ แต่ก็ตัวใหญ่พอๆกับเด็ก ม.ปลายแหละนะ
“พี่ครับ !ช่วยผมด้วย” เด็กคนนั้นตะโกนขณะที่อยู่หน้าบ้าน
ขณะที่โทชิวิ่งไปที่จะเปิดประตูผมดึงมือโทชิไว้และพูดขึ้นว่า
“เราไม่มีกำลังพอจะดูแลคน ทั้งหมดหรอกนะ ทั้งอาหารและน้ำที่จำกั….” ผมพูดยังไม่ทันจบโทชิก็ต่อยเข้าหน้าผมและพูดขึ้นว่า
“แกมันยังเป็นคนอยู่รึเปล่า ! เห็นคนตายต่อหน้าต่อตาแกยังทำเฉยได้อีกหรอ ! ห๊ะ ทาเคะ !” โทชิตวาดใส่ผมก็เรียกชื่อของผมอย่างผิดๆ และวิ่งเข้าไปเปิดประตูรั้วให้เด็กคนนั้นเข้ามา
“ขอบคุณมากครับ” เด็กคนนั้น มีสภาพที่ ทั้งตัวเปื้อนเลือดแต่ไม่มีรอยโดนกัดหรืออะไร มือ เท้า ศอก ชุด เด็กคนนั้นเปื้อนเลือดไปทั้งตัว เหมือนเพิ่งไปต่อสู้มา เอ๊ะ เดี๋ยวดิผมรู้จักเด็กคนนี้นิหว่า ถึงเขาจะไม่รู้จักผมก็เถอะ
“ผม มางิ มาสุกะ ครับ อายุ 15 ปี รองประธานชมรมเทคควันโด้ ม.3 ห้อง A ครับ” นั่นไง กะไว้แล้ว มางิ มาสุกะ น้องชายของเพื่อนผม มางิ โทชิโร่ แต่ ตอนนี้ หมอนั่นตายไปแล้วละ เมื่อ 2 ปีก่อน โดนนักเลงกระทืบจนเข้า ICU และถึงแก่ชีวิตซึ่งหัวโจกพวกนั้นชื่อ คาซุม่า ทาเคมาระ ! พี่ชายแท้ๆ ของผม ซึ่งผมไม่มีทางยกโทษให้มันแน่
“คาซุม่าซัง ดาบเล่มนี้ เป็นดาบที่หายากมาก ซึ่งเป็นดาบของ นักดาบในตำนานคนนั้น โอซามะ สินะ” มิยูกิถือดาบในฝักลงมาหาผม ด้วยตาที่แววซะพอที่จะกินดาบเล่มนั้นได้เลย
“อ่อ โอซามะ คาซุม่า โอซามะ ปู่ฉันเองแหละ” บอกไปแล้วจะเชื่อมั๊ยเนี่ย คนที่ฟันดาบไม่เป็นอย่างผม จะมาเป็นหลานของนักดาบในตำนาน เฮ้อ อ
ตอนนี้ก็คงเก็บของกันเสร็จหมดแล้ว ผมก็ด้วย ส่วน มาสุกะ ก็เหมือนจะเตรียมของ มาอยู่แล้ว
การเดินทางในนรกบนดินมันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง !
To be continued….
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ