รอยแค้น แสนรัก

ณ คฤหาสน์ของครอบครัวพิมานวรเวชน์ (บ้านต้น)
บรื้นๆๆๆๆๆ เสียงรถเบนซ์ป้ายแดงขับเข้ามาอย่างรวดเร็ว แสดงให้รู้ว่าคนขับมีอารมณ์เช่นไร
ฟ้าเดินลงจากรถ ขากระโผกกระเผก เข้าไปในบ้าน
"นี่ฟ้า ขาเป็นอะไรมา ทำไมเดินแบบนั้น"ต้นถามน้องด้วยความห่วงใย
"ก็มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้สิคะ เดินชนคนอื่นจนล้มก็ไม่ขอโทษ แถมยังมาว่าฟ้าว่าไม่ดูตาม้าตาเรืออีก สภาพก็เลยเป็นแบบนี้แหละค่ะ"ต้นประคองฟ้าไปนั่งที่โซฟาและเอายามาทาให้
"แล้วคุณแม่ไปไหนล่ะคะพี่ต้น"ฟ้าถามพี่ช่ยเมื่อไม่เห็นแม่
"คุณแม่ไปงานสมาคมกับเพื่อนน่ะ ส่วนเออ.......พ่อยังไม่มา"ต้นพูดไปทายาไป
"ตอนอยู่ New York พี่ต้นได้ไปจีบสาวฝรั่งที่ไหนหรือเปล่าคะ ฟ้าไม่ยอมหรอกนะ ถ้าพี่ต้นจะมีแฟนต้องผ่านเครื่องแสกนที่ชื่อฟ้าก่อนนะคะ"ต้นยิ้มแล้วพูดกับน้องว่า
"พี่ยังไม่มีใครเลย มีแต่เพื่อน เรียนอย่างเดียวไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องพวกนั้นหรอกจ้ะ" 
ฟ้ายังไม่ทันพูดต่อ ก็ทีรถตู้คันหนึ่งวิ่งมาจอดหน้าบ้าน ชายหนุ่มคนหนึ่งไม่ชรามากนักลงมาจากรถ ฟ้าเดินกระเผกเข้าโผกอดชายหนุ่มอย่างอบอุ่น
"ฟ้ากำลังคิดถึงคุณพ่ออยู่พอดีเลยค่ะ แต่ยิ่งกว่านั้นฟ้ามีอะไรมาเซอร์ไพร์คุณพ่อด้วยค่ะ" ชายหนุ่มมองลูกสาวอย่างเอ็นดูกับความน่ารักของเธอแล้วถามว่า
"ไหนมีอะไรให้พ่อดูจ๊ะ"จากนั้นชายที่ไม่คาดคิดก็เดินออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ ชายหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับพลันจากยิ้มกลายเป็นเฉยชา
"สวัสดีครับ.....พ่อ"ต้นพูดเสียงเบาแผ่ว
"มาตั้งแต่เมื่อไร"ผู้เป็นพ่อถามอย่างเย็นชา
"บ่ายๆครับ"ทั้งสองต่างเย็นชาซึ่งกันและกัน ถามคำตอบคำ ฟ้าเห็นสถานการณ์ตึงเครียดจึงเปลี่ยนเป็นพูดคุยเอาอกเอาใจพ่อ
"ฟ้าว่าคุณพ่อเข้าบ้านดีกว่าค่ะ ฟ้ามีเรื่องจะเล่าให้คุณพ่อฟังเยอะแยะเลยค่ะ" ฟ้าจูงมือพ่อเข้าบ้านไป