ฟัดหอคอยปฏิวัติโลกอนาคต Ar Tonelico : The R-evolution
10.0
เขียนโดย Paraluna
วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 07.06 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
6,931 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 07.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) วันสบายๆ ของพงศ์เทพ พาต 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมก็พุ่งตัวชนใส่ตำรวจร่างผอมบางซะกลิ้ง เป็นลูกตระกร้อไปเลยสะใจจริงๆฮ๊าๆๆ
แล้วการต่อสู้กับตำรวจสิบกว่าคนจึงได้เริ่มขึ้น -.- แล้วยัยเบลก็บอกกับผมว่า
"พี่ต้องคุ้มกันหนูนะ หนูจะร่ายให้ลูกมันใหญ่ๆ พวกตำรวจมันจะได้กระเด็นไปไกลๆเลย"
ผมตกใจแล้วตอบกลับ
"เอ๊ยไม่ต้องให้ถึงตาย เอาแค่คางเหลืองพอ"
ดีอยู่อย่างนึงคือตำรวจไม่มีอำนาจในการยิงประชาชนจนกว่าจะมีคำสั่ง
แต่ดูเหมือนคำสั่งจะมาเร็วทันใจเหมือนที่ผมคิดเอาไว้ -.-
"[อนุญาตให้ใช้กระสุนจริงหากมีการขัดขืน]"
แล้วตำรวจก็ชักปืนออกมา ยิงกันนัวเนียในร้าน โอ้ว เอาซะผมหลบแทบไม่ทันแล้วยัยเบลก็
ด่าผมอีก "ทำไมพี่ไม่คุ้มกันหนูหนีมาหลบทำไม" สราดถ้าไม่หลบก็ได้แดกลูกตะกัวสิวะ
ถามมาได้ ใจจริงผมอยากด่ามันแต่มันเป็นผู้หญิงต้อง ทำแมนเข้าไว้ ผมวิ่งแดชเข้าไปจัดการ
ตำรวจด้วยมือเปล่าแบบไม่กลัวลุกปืนอีกครั้ง แล้วก็ซัดหมอบแบบคอมโบไป 3 คน
โอ้ว จนกระทั่งตำรวจเรียกกำลังเสริมมาจากส่วนกลาง คราวนี้ไม่ใช่ตำรวจแล้ว -*-
เป็นทหารเลยละครับพี่น้อง โอ้ว ปืนกลยิงกระหน่ำซำ้ใส่ร้านแบบไม่ยั้ง ผมบอก
ให้คนเป็นแม่ของเด็กเข้าไปหลบหลังร้าน กับผู้จัดการ แล้วผู้จัดการก็ตะโกนด่าผม
"ไอ่พวกเด็กพวกนี้มันต้องไล่ออก ไล่ออกโว้ย...!!!"
ไม่ทันสิ่นเสียง ทหารของรัฐยิงจรวดเข้ามา แต่ยัยเบลก็สกัด
เอาไว้ด้วยบอลพลังเวทย์ ในสายตาของผม เห็นยัยเบล
อยู่ในสภาพที่เหนื่อยมากแล้วเพราะ ทั้งหอบ
"แฮกๆ ๆ"
แล้วยัยนั่นก็ล้มลงไป -.-แน่นอนว่าเหลือผมอยุ่คนเดียวที่ยันเอาไว้ แต่ทำไงได้
เมื่อผมไร้ซึ่ง อาวุธ อีกทั้งไม่ ผู้ร่ายมนต์เพลงก็ดัน สลบเพราะใช้พลังเกินขนาด -.-
ชอยส์ มีสองข้อให้เลือกคือสู้ตายเพื่อช่วยเด็ก กับ -.- โยนผ้าขาว ยอมแพ้
แน่นอน ตัวเลือกของลูกผู้ชายแบบผม นั่นเลื่อก .......
"ยอมแล้วจร้า....!!!!"
แล้วผมกับยัยเบลก็ไปจบลงที่ซังเต =*=
แล้วการต่อสู้กับตำรวจสิบกว่าคนจึงได้เริ่มขึ้น -.- แล้วยัยเบลก็บอกกับผมว่า
"พี่ต้องคุ้มกันหนูนะ หนูจะร่ายให้ลูกมันใหญ่ๆ พวกตำรวจมันจะได้กระเด็นไปไกลๆเลย"
ผมตกใจแล้วตอบกลับ
"เอ๊ยไม่ต้องให้ถึงตาย เอาแค่คางเหลืองพอ"
ดีอยู่อย่างนึงคือตำรวจไม่มีอำนาจในการยิงประชาชนจนกว่าจะมีคำสั่ง
แต่ดูเหมือนคำสั่งจะมาเร็วทันใจเหมือนที่ผมคิดเอาไว้ -.-
"[อนุญาตให้ใช้กระสุนจริงหากมีการขัดขืน]"
แล้วตำรวจก็ชักปืนออกมา ยิงกันนัวเนียในร้าน โอ้ว เอาซะผมหลบแทบไม่ทันแล้วยัยเบลก็
ด่าผมอีก "ทำไมพี่ไม่คุ้มกันหนูหนีมาหลบทำไม" สราดถ้าไม่หลบก็ได้แดกลูกตะกัวสิวะ
ถามมาได้ ใจจริงผมอยากด่ามันแต่มันเป็นผู้หญิงต้อง ทำแมนเข้าไว้ ผมวิ่งแดชเข้าไปจัดการ
ตำรวจด้วยมือเปล่าแบบไม่กลัวลุกปืนอีกครั้ง แล้วก็ซัดหมอบแบบคอมโบไป 3 คน
โอ้ว จนกระทั่งตำรวจเรียกกำลังเสริมมาจากส่วนกลาง คราวนี้ไม่ใช่ตำรวจแล้ว -*-
เป็นทหารเลยละครับพี่น้อง โอ้ว ปืนกลยิงกระหน่ำซำ้ใส่ร้านแบบไม่ยั้ง ผมบอก
ให้คนเป็นแม่ของเด็กเข้าไปหลบหลังร้าน กับผู้จัดการ แล้วผู้จัดการก็ตะโกนด่าผม
"ไอ่พวกเด็กพวกนี้มันต้องไล่ออก ไล่ออกโว้ย...!!!"
ไม่ทันสิ่นเสียง ทหารของรัฐยิงจรวดเข้ามา แต่ยัยเบลก็สกัด
เอาไว้ด้วยบอลพลังเวทย์ ในสายตาของผม เห็นยัยเบล
อยู่ในสภาพที่เหนื่อยมากแล้วเพราะ ทั้งหอบ
"แฮกๆ ๆ"
แล้วยัยนั่นก็ล้มลงไป -.-แน่นอนว่าเหลือผมอยุ่คนเดียวที่ยันเอาไว้ แต่ทำไงได้
เมื่อผมไร้ซึ่ง อาวุธ อีกทั้งไม่ ผู้ร่ายมนต์เพลงก็ดัน สลบเพราะใช้พลังเกินขนาด -.-
ชอยส์ มีสองข้อให้เลือกคือสู้ตายเพื่อช่วยเด็ก กับ -.- โยนผ้าขาว ยอมแพ้
แน่นอน ตัวเลือกของลูกผู้ชายแบบผม นั่นเลื่อก .......
"ยอมแล้วจร้า....!!!!"
แล้วผมกับยัยเบลก็ไปจบลงที่ซังเต =*=
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ