มนต์รัก...สีเทา

 
เมื่อถึงเวลา ใหญ่ ก็มารับ นุ่น ตามที่นัดกันไว้แต่คราวนี้ ใหญ่ ไม่ได้มารับนุ่นเพียงคนเดียวเหมือนอย่างเช่นทุกวัน
ใหญ่ มากับเพื่อนชายอีก 1 คน ท่าทางดูไม่ค่อยน่าไว้วางใจ  แต่  นุ่น เห็นก็ไม่คิดอะไรมากมายยอมนั่งรถมอเตอร์ไซต์ไปกับ ใหญ่ และเพื่อนชายของ  ใหญ่  เพราะ  นุ่น ในเวลานั้น คิดอย่างเดียวคือการได้ไปเที่ยว
น้ำตกกับใหญ่แค่นั้นก็พอ
........................
นุ่น
 
   จะให้นุ่นนั่งไหนรถก็คันเล็กยังจะพาเพื่อนมาอีกคน
 
ใหญ่
 
   นั่นสิ
 
   งั้นเดี๋ยวให้เพื่อนใหญ่ขับแล้วนุ่นก็นั่งข้างหลังใหญ่นะ 
 
เพื่อนใหญ่
 
   อ้าวทำไมงั้นอะใหญ่
 
ใหญ่
 
   บ้าหรอ...นุ่นเป็นแฟนเราจะให้นุ่นนั่งหลังนายจะได้หรอให้นุ่นนั่งข้างหลังเรานะดีแล้ว
 
นุ่น
 
    ถอดหายใจอย่างแรงแบบว่าโลงใจไปที  ( ยิ้มอย่างสบายใจ)
 
ใหญ่
 
    งั้นก็ไปเดี๋ยวจะเย็นกว่านี้
 
เพื่อนใหญ่
 
     เค...งั้นก็รีบๆๆขึ้นรถได้แล้ว
 
หลังจากจบบทสนทนาทั้ง 3 คนก็ออกเดินทางไปยังน้ำตก  โดยระยะทางจากโรงเรียนไปจนถึงน้ำตกประมาณ
50 กิโลเมตรแถมทางยังไม่ค่อยมีบ้านคนมากนัก
เมื่อถึงน้ำตก  นุ่น ก็เดินนำหน้าชายหนุ่มทั้ง 2 คนไปในใจคิดแต่ว่าจะได้เล่นน้ำตกก็แค่นั้น
โดยไม่รู้เลยว่าการที่ นุ่น เดินห่างไปนั้นจะทำให้  ใหญ่ และเพื่อนคิดแผนการอะไรบ้างอย่างได้
 
เพื่อนใหญ่
 
     นายจะทำไงต่อก็บอกเรามา
 
ใหญ่
 
    นายเห็นป่าวว่าระหว่างทางที่เรามามันมีอะไรบ้าง
 
เพื่อนใหญ่
 
     งืม ( นึกถึงภาพระหว่างทาง )แล้วพูดว่าขึ้นว่า
 
      อ๋อ....ห้องพัก 24 ชม.
 
      ใช่ป่าวใหญ่
 
ใหญ่
 
    ใช่...เลยนายว่าไงละ
 
เพื่อนใหญ่
 
     จะดีเหรอใหญ่...นุ่นเค้ายังเด็กนะ
 
ใหญ่
 
    จะเป็นไรถ้านายไม่กล้าก็ตามใจนายนะ
 
เพื่อนใหญ่
 
    เราว่านายอย่าทำอย่างนั้นเลยนะไม่ดี
 
ใหญ่
 
    .....
 
เพื่อนใหญ่
 
    นะเราว่านายทำให้นุ่นเค้าเชื่อใจนายดีกว่านะ
 
ใหญ่
 
    .....
    อืม ( แสดงสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไร )
 
หลังจากที่ นุ่น เดินอยู่คนเดียวสักพักก็พึ่งรู้ตัวว่าชายหนุ่มทั้ง  2  คน ไม่ได้เดินตามมาด้วย นุ่น จึงเดินกลับไป
ที่ลานจอดรถ นุ่น เห็นชายหนุ่ม 2 คนอยู่ที่นั่น นุ่น จึงทักถึงมาด้วยความสงสัยและอยากรู้ว่า
 
นุ่น
 
   อ้าวทำไมไม่ไปเล่นน้ำตกกัน
 
ใหญ่  หันมองหน้า เพื่อนก่อนพูดขึ้นว่า
 
ใหญ่ 
 
    กลับกันเถอะนุ่นเดี๋ยวจะเย็นกว่านี้
 
นุ่น
 
    จ้า..ไปกัน
 
เพื่อนใหญ่
 
   งั้นก็ขึ้นรถได้แล้วจะรออะไรกัน
 
ใหญ่
 
   ไป....
 
เมื่อเดินทางออกจากน้ำตก ใหญ่ สะกิดเพื่อนแล้วพูดถึงแผนการที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ แต่เพื่อนกลับปฎิเสธไม่ยอม
ทำตามแผนแล้วพูดว่า...นายอย่าทำอย่างนั้นเลยพานุ่นกลับบ้านดีกว่า....ใหญได้ยินจึงพูดด้วยความโมโหว่า
.....นายนะนาย...
หลังจบประโยค นุ่น ก็เริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ นุ่น คิดมาโดยตลอดเวลาที่รู้จักกันถึงแม้ว่ามันจะสั้นเพียงแค่ไม่กี่วันมัน
ก็ทำให้ นุ่น รู้ว่าคิดผิดที่ไว้ใจผู้ชายคนนี้และอีกอย่างน้ำตาแห่งความผิดหวังมันก็ไหลออกมาโิดยที่ นุ่น ไม่ได้
ตั้งใจ

30 นาทีหลังจากนั้นรถมอเตอร์ไซต์ที่ทั้ง 3 คนนั่งก็เดินทางมาจนถึงหน้าบ้านของ นุ่น เมื่อรถจอด นุ่น ก็ลงจากรถ
แล้ว นุ่น พูดคำว่า...ขอบคุณแบบไม่ค่อยเต็มใจ...ตอนเย็นประมาณ 5 โมงเย็น นุ่น ก็ไม่ช่วยงานศพของตา
เพราะใกล้วันเผาศพแล้ว นุ่น จำเป็นต้องไปให้ได้ นุ่น ไปถึงก็พบกับ ใหญ่ แต่ นุ่น กลับไม่พูดอะไรมากมายเหมือน
ทุกวันเพียงแต่ยิ้มให้เท่านั้น  ซึ่งสิ่งๆนั้นทำให้ ใหญ่ เริ่มคิดขึ้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี่นี้ ใหญ่ เห็น นุ่น ทำเฉย
กับตัวเอง ใหญ่ จึงตัดสินใจดักรอ นุ่น จนได้เวลาที่ นุ่น เดินผ่านมา ใหญ่ จึงพูดขึ้นลอยๆว่า
 
ใหญ่
 
     นุ่น...
 
นุ่น ( หันมองตามเสียง )
 
    ....
 
ใหญ่
 
    นุ่นเป็นอะไรไป
 
นุ่น
 
    เปล่านี้ก็ปกติดีนี้
 
ใหญ่
 
     ไม่จริงมีอะไรก็บอกมาสิอยากเป็นอย่างนี้ดิ
 
นุ่น
 
    ก็ความรู้สึกมันหมดไปแล้วไงเลย...ไม่มีคำพูดจะพูด...( น้ำเสียงเซ็ง )
 
ใหญ่
 
    ได้....
 
นุ่น
 
    ......
เมื่อจบบทสนทนา ใหญ่ กับ นุ่น ก็แยกย้ายจะไปและหลังจากวันนั้น ใหญ่ ก็เปลี่ยนไปไม่คุยกับ นุ่น เหมือน
อย่างเคยนั้นมันเป็นสัญญาณสุดท้ายระหว่างคน 2 คนว่าระหว่าง นุ่น กับ ใหญ่ มันจบแบบไม่ค่อยสวย
ความผิดหวังเข้ามาหา นุ่น แบบที่ นุ่น ไม่เคยมีแต่นั้นมันก็ทำให้ นุ่น มีบทเรียนที่มีค่าบทที่ 1 ของชีวิตแต่
ก็มีสิ่งๆหนึ่งที่ นุ่น  คิดและรู้สึกขอบคุณก็คือ ถ้าวันนั้นไม่มีเพื่อนชายคนนั้นของ ใหญ่ ไปด้วยตอนนั้น นุ่น ก็คงจะ
ไม่รอดจาก ใหญ่ เป็นแน่..
หลังจากวันนั้น  ใหญ่  ก็เปลี่ยนไปและห่างๆไปจนกลายเป็น เลิก  กันไปในที่สุด
เมื่อ  นุ่น  เลิกรากับ  ใหญ่ ไปได้ประมาณ 2 -3 วัน ชีวิตของ นุ่น เมื่อมีกรรมหรืออะไรบางอย่างขีดเส้นไว้ นุ่น ได้พบกับ ผู้ชายอีกคนหนึ่ง
 
*** ผู้ชายคนที่ 2 นี้เค้าจะมาดีหรือร้ายกับ นุ่น  และเค้าคนนั้นชื่ออะไร ***
 
                                                   โปรดติดตามตอนต่อไป
 
                                                     by...ลั่นทมสีเขียว