EVOLUTION (วิวัฒนาการเหนือโลก)
8.8
2) การพบกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ อะไรกันแน่ที่ทำให้ทีแบล็คซึ่งเป็นสัตว์อสูรและยังเป็นคนของรัฐบาลต้องร้องตกใจ ซึ่งแน่ ๆ มันคงต้องไม่เป็นเรื่องธรรมดา
จีโอก็แปลกใจกับท่าทีของสัตว์อสูรตนนี้ แต่ก็คงยังดูท่าทีของทีแบล็ค "อะไรกัน" จีโอถามกลับด้วยท่าทีที่พร้อมจะตอบโต้กลับ"เจ้าหนูแกเป็นใคร มาอยู่ที่นี่ได้ไง" ทีแบล็คยังคงถามต่อ ด้วยท่าที่อย่างรู้คำตอบอย่างยิ่ง"ทำไม แกอยากรู้ไปทำไม" จีโอเริ่มรู้สึกสงสัยกับคำถามของที่แบล็คที่พยายามจะหาคำตอบ"เจ้าหนู แกไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้" ทีแบล็คเริ่มไม่พอใจกับคำตอบที่ไม่ได้อะไรของจีโอแต่ก็ยังคงพยายามถามต่อ"แกไม่รู้หรือไง ก็ไอ้ที่อยู่ที่ข้อมือของแกไง" ทีแบล็คพูดพร้อมชี้ไปที่ข้อมือของจีโอ
สิ่งที่อยู่บนข้อมือของจีโอมันคือรอยสักขนาดไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งมันมีลวดลายที่มองดูผ่าน ๆ ก็ดูธรรมดาทั่ว ๆ ไป รอยสักที่อยู่บนข้อมือจีโอนั้น มีลักษณะเป็นตัวอักษรกับตัวเลข โดยตัวเลขจะมีขนาดใหญ่อยู่ด้านหลัง ซึ่งเป็นตัวเลขศูนย์หนาทึบ
และด้านหน้าจะมีตัวอักษรอยู่บนตัวเลข ซึ่งเป็นตัว L กับตัว v
"แล้วมันคืออะไรกันเล่า"จีโอเริ่มไม่พอใจกับคำถามของทีแบล็คที่ดูเหมือนว่าจะรู้ว่ามันคืออะไรซึ่งมันเป็นสิ่งที่ จีโอไม่รู้
ทีแบล็คเริ่มสงสัยและพอเข้าใจอะไรบางอย่างกับคำตอบของจีโอ แล้วเริ่มบทสนทนาใหม่เพื่อยืนยันความคิดของตนเอง "งั้นเอาอย่างนี้หล่ะกัน ข้าขอถามอะไรสัก สอง สามข้อ" พอทีแบล็คพูดจบก็เริ่มคำถามแรกโดยไม่รอคำตอบจากจีโอ"แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"จีโอไม่พอใจกับการที่ต้องโดนตั้งคำถามและต้องตอบคำถามเหล่านั้น แต่ก็ตอบกลับเพื่ออยากรู้ในสิ่งที่ตนเองก็พยายามหาคำตอบเหมือนกัน"ก็ได้ ฉันจะเล่าให้ฟัง" พอพูดจบจีโอก็เริ่มเล่าให้ทีแบล็คฟังเกี่ยวกับตัวเอง
"...แต่มันคงไม่ได้อะไรมากนักนะ ย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อน มันได้ว่ามีเหตุการณ์อะไรบางอย่างกิดขึ้นกับฉันซึ่งมันทำให้ฉันสลบไป ซึ่งฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและความทรงจำก่อนหน้านั้นมันก็หายไป พอตื่นขึ้นมาฉันก็มาอยู่ที่นี่ ตามร่างกายมีบาดแผล เสื้อผ้าขาดวิ้น หลังจากนั้นก็ตามที่เห็นฉันอยู่ที่นี่ เจอพวกเด็ก ๆ ที่ถูกทิ้งเหล่านี้" จีโอพยายามเล่าถึงเรื่องเมื่อสองปีก่อนซึ่งมันเป็นความทรงจำที่เหลืออยู่
ทีแบล็คได้ฟังก็ดูเหมือนจะไม่แปลกใจเลย ยังคงถามจีโอต่อ
"เจ้าหนู แล้วระหว่างที่แกอยู่ที่นี่ แกรู้สึกว่าแกมีอาการเหมือนคุมตัวเองไม่ได้บ้างไหม"จีโอสงสัยในคำถามที่เหมือนกับรู้ว่ามันต้องเกิดขึ้น แต่ก็ยังคงตอบกลับไป"มีหลายครั้งที่ฉันโมโห แล้วมันเหมือนกับมีอะไรภายในพร้อมจะระเบิดออกมา ดีที่ได้เทเลคอยห้ามไว้"จีโอตอบมองไปทางเทเล"เอาหล่ะ ข้าพอจะรู้เรื่องราวแล้ว ข้าไม่สามารถบอกรายละเอียดได้หมด แต่บอกแกได้ว่า แกไม่ใช่คนธรรมดา และไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดไป เพราะมันจะทำให้พวกเด็ก ๆ รวมทั้งเทเลเด็กสาวคนนั้นต้องมีอันตรายไปด้วย"ทีแบล็คตอบด้วยท่าทางที่จริงจังอย่างมาก พร้อมทั้งยื่นอะไรบางอย่างไปให้จีโอ"ถ้าแกต้องการรู้ตัวจริงของแกมากกว่านี้ นี่ที่อยู่ที่ติดต่อข้า และรับสิ่งนี้ไปด้วย" สิ่งที่ทีแบล็คยื่นไปให้นั้นมันเป็นอะไรบางอย่างที่คล้ายกับนามบัตร แต่มันคงต้องไม่ใช่นามบัตรธรรมดาแน่ ๆ
"เออ! ข้าชื่อทีแบล็ค... ร้อยโททีแบล็ค หน่วยสืบราชการลับ หัวหน้าฝ่ายสัตว์อสูร"
จีโอรับสิ่งนั้นไว้ และเหมือนว่าจะพยายามพูดอะไรบางอย่างเพื่อให้ทีแบล็คเล่าสิ่งที่รู้เกี่ยวกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกำลังสับสนอย่างมาก
"ข้าต้องไปแล้ว ก่อนไปข้าขอคุยอะไรเป็นการส่วนตัวเล็กน้อยได้ไหม" ทีแบล็คพูดไปเหมือนมีอะไรที่สำคัญจะบอกกับจีโอ จีโอจึงตอบตกลง"ได้ เทเลตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันเชื่อในสัตว์อสูรตนนี้ ขอให้เราคุยเป็นการส่วนตัวนะ เธอพาเด็ก ๆ ไปที่อื่นก่อนนะ""ก็ได้พี่จีโอ ไปเถอะเด็ก ๆ " เทเลตอบเสร็จก็พาเด็ก ๆ ออกไปเล่นที่อื่น"เอาหล่ะตอนนี้เราอยู่กันตามลำพังแล้ว มีอะไรก็ว่ามาเถอะ" จีโอเร่งให้ทีแบล็คพูดในสิ่งที่บอกออกมา
ตอนนี้จีโอเริ่มมีความสงสัยอย่างมากกับสิ่งที่ทีแบล็คได้บอก และมีความอยากรู้เกี่ยวกับตนเองมากขึ้นแต่ก็นึกถึงคำเตือนของทีแบล็คจึงได้ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป
"ข้าอยากเตือนแก มันสำคัญมากในตอนนี้ เจ้าหนู...ข้าอยากให้แกไปซ่อนตัวที่ไหนก่อนก็ได้ให้ไกลจากที่นี่และไกลจากพวกเด็กๆ เพราะข้าว่าอาจจะมีใครเริ่มรู้แล้วว่าแกอยู่ที่นี่ เมื่อหาที่ซ่อนได้แล้วก็ให้มาหาข้า และยังไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้น ขอให้เชื่อใจในตัวข้า ตอนนี้ข้าไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้" เมื่อทีแบล็คพูดจบ ก็เดินจากไปทันที
เมื่อจีโอได้ฟังก็อยากจะถามกลับไปว่าทำไม แต่ทีแบล็คไม่เปิดโอกาส ได้แต่รับฟังเพียงอย่างเดียว
...ในตอนนี้จีโอเริ่มคิดหนักว่าจะทำยังไงต่อไปดี
"หึ หึ หึ สงสัยจะยินอะไรดีๆ เข้าแล้ว คุ้มค่าจริงๆ ที่เสียเวลาคอยแอบฟังอยู่ตั้งนานสองนาน" ชายลึกลับปรากฏขึ้นมาต่อหน้าจีโออย่างกระทันหัน พูดด้วยน้ำเสียงที่สูง และประหลาดยิ่งนัก"แกเป็นใคร" จีโอพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความตกใจออกมา"ข้าเป็นใคร อืม... ข้าเป็นใครหว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ชายผู้นี้ไม่ยอมตอบจีโอง่าย ๆ ตอบด้วยท่าที่พูดเล่นๆ กับจีโอ"เอาเป็นว่าข้าเป็นพวกเดียวกับเจ้า เอ๋... หรือไม่ใช่กันหว่า เอาเป็นว่า ข้าจะมาจับตัวเจ้าไปหล่ะกัน"ยังพูดไม่ทันจบ ชายผู้นี้ก็วิ่งเข้าหาจีโอทันที
ตู้มมม...เสียงจากร่างกายที่ลอยละลิ้วไปชนกันต้นไม้ แล้วมันคือเสียงของใครกัน ทั้งๆ ที่จีโอก็ยังยืนอยู่นิ่ง
"เป็นแกจริงๆ ด้วยที่ตามข้ามา" เสียงคุ้น ๆ มันคือเสียงของทีแบล็คนั้นเอง และเสียงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คือเสียงที่ทีแบล็คตบชายลึกลับด้วยแขนของสัตว์อสูรนั้นเอง"แก...แกยังอยู่อีกเรอะ ก็ดีข้าจะได้เก็บงานต่อจากเมื่อกี้นี้" ชายลึกลับพูดพร้อมกับยืนขึ้นด้วยท่าทีที่เหมือนกับไม่เป็นอะไรเลย"เจ้าหนู หนีไป ข้าจะถ่วงเวลาให้ พาเด็ก ๆ หนีไปด้วย" ทีแบล็คสั่งจีโอทันที"ข้าจะช่วย" จีโอตอบกลับทันทีเหมือนกัน"แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน รีบหนีไปซะ เร็ว ๆ " ทีแบล็คพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังอย่างมากจีโอไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็เชื่อทีแบล็ค จึงรีบไปหาเทเล แล้วพาเด็กหนีไป
"โอ๊ โอ๋ จะหนีกันไปแล้วว... แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยตามไปก็ได้ คงต้องจัดการงานตรงนี้ให้เสร็จก่อน เฮ้อ! ขี้เกียจจริงๆ สิ" ชายลึกลับพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ เหมือนกับเบื่อหน่าย ทั้ง ๆ ที่คู่ต่อสู้คือสัตว์อสูรที่เป็นถึงหัวหน้าหน่วย"ไม่ต้องพูดมาก อย่างน้อยข้าก็พอที่จะสามารถถ่วงเวลาได้บ้าง" "จริงเร้ออ" เสียงของชายลึกลับดังใกล้ทีแบล็คมากพร้อมกับทีแบล็คก็กะอักเลือดออกมา เพราะโดนมือของชายลึกลับเสียบทะลุท้องออกไปทางด้านหลัง "น่าเบื่อจริงๆ ไปตามจับหนูอีกตัวดีกว่า""เดี๋ยว มันยังไม่จบ" ทีแบล็คพูดดังขึ้นมาพร้อมกับจับมือของชายลึกลับไว้"แกยังไม่ตายอีกเรอะ น่ารำคาญจริง แกก็อึดเหมือนกันนะ แต่คงมาได้แค่นี่แหล่ะ" ชายลึกลับพูดพร้อมพยายามดึงมือออกจากร่างทีแบล็ค แต่ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ออกซักที และดูเหมือนว่าทีแบล็คจะสลบไปแล้วแต่มือยังจับไว้แน่น
"แกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ ..."
ชายลึกลับเหวี่ยงร่างทีแบล็คออกไปอย่างสุดแรง ทำให้ร่างทีแบล็คลอยไปไกลเข้าไปทางในป่า"อะ เลือดมันกะเด็นติดเต็มตัวเลย เฮ้อ เบื่อแล้วกลับไปอาบน้ำดีกว่า" อยู่ๆ ชายผู้นี้ก็เปลี่ยนใจไม่ตามจีโอไป เขาคิดอะไรกันอยู่แน่
ทางด้านทีแบล็ค ร่างกายที่แนบนิ่งเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลขนาดใหญ่ที่ท้องของเขา ทำให้ทีแบล็คไม่อาจที่จะมีชีวิตอยู่รอดได้ การเสียสละเพื่อให้จีโอมีชีวิตอยู่รอดนั้นสำคัญเพียงนั้นหรือ
"หัวหน้าทีแบล็คตอบด้วย หัวหน้าตอบด้วย" เสียงจากเครื่องมือสื่อสารจากร่างทีแบล็คก็ดังขึ้น แต่ทีแบล็คก็แนบนิ่งไปแล้ว
กลับมาทางด้านจีโอ ก็พาเด็ก ๆ วิ่งหนีไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหนได้
"พี่จีโอเราจะไปไหนกันดี" เทเลถามขึ้นมา"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้เราก็ไม่มีที่อยู่แล้ว ที่จะไปก็ไม่มี" จีโอหยุดวิ่งแล้วก็นิ่งไปสักพัก แต่แล้วก็ดูเหมือนว่าจีโอจะคิดอะไรออกมาได้"เอาอย่างนี้หล่ะกัน เซ็นเตอร์... เราจะเข้าไปเซ็นเตอร์กัน" จีโอตัดสินใจจะเข้าไปยังบริเวณที่รัฐบาลตั้งอยู่
จีโอคิดอะไรกันอยู่นะ แล้วมีอะไรรอจีโออยู่ที่เซ็นเตอร์ ติดตามต่อในตอนความจริง (ตอนต้น)
จีโอก็แปลกใจกับท่าทีของสัตว์อสูรตนนี้ แต่ก็คงยังดูท่าทีของทีแบล็ค "อะไรกัน" จีโอถามกลับด้วยท่าทีที่พร้อมจะตอบโต้กลับ"เจ้าหนูแกเป็นใคร มาอยู่ที่นี่ได้ไง" ทีแบล็คยังคงถามต่อ ด้วยท่าที่อย่างรู้คำตอบอย่างยิ่ง"ทำไม แกอยากรู้ไปทำไม" จีโอเริ่มรู้สึกสงสัยกับคำถามของที่แบล็คที่พยายามจะหาคำตอบ"เจ้าหนู แกไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้" ทีแบล็คเริ่มไม่พอใจกับคำตอบที่ไม่ได้อะไรของจีโอแต่ก็ยังคงพยายามถามต่อ"แกไม่รู้หรือไง ก็ไอ้ที่อยู่ที่ข้อมือของแกไง" ทีแบล็คพูดพร้อมชี้ไปที่ข้อมือของจีโอ
สิ่งที่อยู่บนข้อมือของจีโอมันคือรอยสักขนาดไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งมันมีลวดลายที่มองดูผ่าน ๆ ก็ดูธรรมดาทั่ว ๆ ไป รอยสักที่อยู่บนข้อมือจีโอนั้น มีลักษณะเป็นตัวอักษรกับตัวเลข โดยตัวเลขจะมีขนาดใหญ่อยู่ด้านหลัง ซึ่งเป็นตัวเลขศูนย์หนาทึบ
และด้านหน้าจะมีตัวอักษรอยู่บนตัวเลข ซึ่งเป็นตัว L กับตัว v
"แล้วมันคืออะไรกันเล่า"จีโอเริ่มไม่พอใจกับคำถามของทีแบล็คที่ดูเหมือนว่าจะรู้ว่ามันคืออะไรซึ่งมันเป็นสิ่งที่ จีโอไม่รู้
ทีแบล็คเริ่มสงสัยและพอเข้าใจอะไรบางอย่างกับคำตอบของจีโอ แล้วเริ่มบทสนทนาใหม่เพื่อยืนยันความคิดของตนเอง "งั้นเอาอย่างนี้หล่ะกัน ข้าขอถามอะไรสัก สอง สามข้อ" พอทีแบล็คพูดจบก็เริ่มคำถามแรกโดยไม่รอคำตอบจากจีโอ"แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"จีโอไม่พอใจกับการที่ต้องโดนตั้งคำถามและต้องตอบคำถามเหล่านั้น แต่ก็ตอบกลับเพื่ออยากรู้ในสิ่งที่ตนเองก็พยายามหาคำตอบเหมือนกัน"ก็ได้ ฉันจะเล่าให้ฟัง" พอพูดจบจีโอก็เริ่มเล่าให้ทีแบล็คฟังเกี่ยวกับตัวเอง
"...แต่มันคงไม่ได้อะไรมากนักนะ ย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อน มันได้ว่ามีเหตุการณ์อะไรบางอย่างกิดขึ้นกับฉันซึ่งมันทำให้ฉันสลบไป ซึ่งฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและความทรงจำก่อนหน้านั้นมันก็หายไป พอตื่นขึ้นมาฉันก็มาอยู่ที่นี่ ตามร่างกายมีบาดแผล เสื้อผ้าขาดวิ้น หลังจากนั้นก็ตามที่เห็นฉันอยู่ที่นี่ เจอพวกเด็ก ๆ ที่ถูกทิ้งเหล่านี้" จีโอพยายามเล่าถึงเรื่องเมื่อสองปีก่อนซึ่งมันเป็นความทรงจำที่เหลืออยู่
ทีแบล็คได้ฟังก็ดูเหมือนจะไม่แปลกใจเลย ยังคงถามจีโอต่อ
"เจ้าหนู แล้วระหว่างที่แกอยู่ที่นี่ แกรู้สึกว่าแกมีอาการเหมือนคุมตัวเองไม่ได้บ้างไหม"จีโอสงสัยในคำถามที่เหมือนกับรู้ว่ามันต้องเกิดขึ้น แต่ก็ยังคงตอบกลับไป"มีหลายครั้งที่ฉันโมโห แล้วมันเหมือนกับมีอะไรภายในพร้อมจะระเบิดออกมา ดีที่ได้เทเลคอยห้ามไว้"จีโอตอบมองไปทางเทเล"เอาหล่ะ ข้าพอจะรู้เรื่องราวแล้ว ข้าไม่สามารถบอกรายละเอียดได้หมด แต่บอกแกได้ว่า แกไม่ใช่คนธรรมดา และไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดไป เพราะมันจะทำให้พวกเด็ก ๆ รวมทั้งเทเลเด็กสาวคนนั้นต้องมีอันตรายไปด้วย"ทีแบล็คตอบด้วยท่าทางที่จริงจังอย่างมาก พร้อมทั้งยื่นอะไรบางอย่างไปให้จีโอ"ถ้าแกต้องการรู้ตัวจริงของแกมากกว่านี้ นี่ที่อยู่ที่ติดต่อข้า และรับสิ่งนี้ไปด้วย" สิ่งที่ทีแบล็คยื่นไปให้นั้นมันเป็นอะไรบางอย่างที่คล้ายกับนามบัตร แต่มันคงต้องไม่ใช่นามบัตรธรรมดาแน่ ๆ
"เออ! ข้าชื่อทีแบล็ค... ร้อยโททีแบล็ค หน่วยสืบราชการลับ หัวหน้าฝ่ายสัตว์อสูร"
จีโอรับสิ่งนั้นไว้ และเหมือนว่าจะพยายามพูดอะไรบางอย่างเพื่อให้ทีแบล็คเล่าสิ่งที่รู้เกี่ยวกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกำลังสับสนอย่างมาก
"ข้าต้องไปแล้ว ก่อนไปข้าขอคุยอะไรเป็นการส่วนตัวเล็กน้อยได้ไหม" ทีแบล็คพูดไปเหมือนมีอะไรที่สำคัญจะบอกกับจีโอ จีโอจึงตอบตกลง"ได้ เทเลตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันเชื่อในสัตว์อสูรตนนี้ ขอให้เราคุยเป็นการส่วนตัวนะ เธอพาเด็ก ๆ ไปที่อื่นก่อนนะ""ก็ได้พี่จีโอ ไปเถอะเด็ก ๆ " เทเลตอบเสร็จก็พาเด็ก ๆ ออกไปเล่นที่อื่น"เอาหล่ะตอนนี้เราอยู่กันตามลำพังแล้ว มีอะไรก็ว่ามาเถอะ" จีโอเร่งให้ทีแบล็คพูดในสิ่งที่บอกออกมา
ตอนนี้จีโอเริ่มมีความสงสัยอย่างมากกับสิ่งที่ทีแบล็คได้บอก และมีความอยากรู้เกี่ยวกับตนเองมากขึ้นแต่ก็นึกถึงคำเตือนของทีแบล็คจึงได้ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป
"ข้าอยากเตือนแก มันสำคัญมากในตอนนี้ เจ้าหนู...ข้าอยากให้แกไปซ่อนตัวที่ไหนก่อนก็ได้ให้ไกลจากที่นี่และไกลจากพวกเด็กๆ เพราะข้าว่าอาจจะมีใครเริ่มรู้แล้วว่าแกอยู่ที่นี่ เมื่อหาที่ซ่อนได้แล้วก็ให้มาหาข้า และยังไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้น ขอให้เชื่อใจในตัวข้า ตอนนี้ข้าไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้" เมื่อทีแบล็คพูดจบ ก็เดินจากไปทันที
เมื่อจีโอได้ฟังก็อยากจะถามกลับไปว่าทำไม แต่ทีแบล็คไม่เปิดโอกาส ได้แต่รับฟังเพียงอย่างเดียว
...ในตอนนี้จีโอเริ่มคิดหนักว่าจะทำยังไงต่อไปดี
"หึ หึ หึ สงสัยจะยินอะไรดีๆ เข้าแล้ว คุ้มค่าจริงๆ ที่เสียเวลาคอยแอบฟังอยู่ตั้งนานสองนาน" ชายลึกลับปรากฏขึ้นมาต่อหน้าจีโออย่างกระทันหัน พูดด้วยน้ำเสียงที่สูง และประหลาดยิ่งนัก"แกเป็นใคร" จีโอพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความตกใจออกมา"ข้าเป็นใคร อืม... ข้าเป็นใครหว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ชายผู้นี้ไม่ยอมตอบจีโอง่าย ๆ ตอบด้วยท่าที่พูดเล่นๆ กับจีโอ"เอาเป็นว่าข้าเป็นพวกเดียวกับเจ้า เอ๋... หรือไม่ใช่กันหว่า เอาเป็นว่า ข้าจะมาจับตัวเจ้าไปหล่ะกัน"ยังพูดไม่ทันจบ ชายผู้นี้ก็วิ่งเข้าหาจีโอทันที
ตู้มมม...เสียงจากร่างกายที่ลอยละลิ้วไปชนกันต้นไม้ แล้วมันคือเสียงของใครกัน ทั้งๆ ที่จีโอก็ยังยืนอยู่นิ่ง
"เป็นแกจริงๆ ด้วยที่ตามข้ามา" เสียงคุ้น ๆ มันคือเสียงของทีแบล็คนั้นเอง และเสียงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คือเสียงที่ทีแบล็คตบชายลึกลับด้วยแขนของสัตว์อสูรนั้นเอง"แก...แกยังอยู่อีกเรอะ ก็ดีข้าจะได้เก็บงานต่อจากเมื่อกี้นี้" ชายลึกลับพูดพร้อมกับยืนขึ้นด้วยท่าทีที่เหมือนกับไม่เป็นอะไรเลย"เจ้าหนู หนีไป ข้าจะถ่วงเวลาให้ พาเด็ก ๆ หนีไปด้วย" ทีแบล็คสั่งจีโอทันที"ข้าจะช่วย" จีโอตอบกลับทันทีเหมือนกัน"แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน รีบหนีไปซะ เร็ว ๆ " ทีแบล็คพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังอย่างมากจีโอไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็เชื่อทีแบล็ค จึงรีบไปหาเทเล แล้วพาเด็กหนีไป
"โอ๊ โอ๋ จะหนีกันไปแล้วว... แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยตามไปก็ได้ คงต้องจัดการงานตรงนี้ให้เสร็จก่อน เฮ้อ! ขี้เกียจจริงๆ สิ" ชายลึกลับพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ เหมือนกับเบื่อหน่าย ทั้ง ๆ ที่คู่ต่อสู้คือสัตว์อสูรที่เป็นถึงหัวหน้าหน่วย"ไม่ต้องพูดมาก อย่างน้อยข้าก็พอที่จะสามารถถ่วงเวลาได้บ้าง" "จริงเร้ออ" เสียงของชายลึกลับดังใกล้ทีแบล็คมากพร้อมกับทีแบล็คก็กะอักเลือดออกมา เพราะโดนมือของชายลึกลับเสียบทะลุท้องออกไปทางด้านหลัง "น่าเบื่อจริงๆ ไปตามจับหนูอีกตัวดีกว่า""เดี๋ยว มันยังไม่จบ" ทีแบล็คพูดดังขึ้นมาพร้อมกับจับมือของชายลึกลับไว้"แกยังไม่ตายอีกเรอะ น่ารำคาญจริง แกก็อึดเหมือนกันนะ แต่คงมาได้แค่นี่แหล่ะ" ชายลึกลับพูดพร้อมพยายามดึงมือออกจากร่างทีแบล็ค แต่ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ออกซักที และดูเหมือนว่าทีแบล็คจะสลบไปแล้วแต่มือยังจับไว้แน่น
"แกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ ..."
ชายลึกลับเหวี่ยงร่างทีแบล็คออกไปอย่างสุดแรง ทำให้ร่างทีแบล็คลอยไปไกลเข้าไปทางในป่า"อะ เลือดมันกะเด็นติดเต็มตัวเลย เฮ้อ เบื่อแล้วกลับไปอาบน้ำดีกว่า" อยู่ๆ ชายผู้นี้ก็เปลี่ยนใจไม่ตามจีโอไป เขาคิดอะไรกันอยู่แน่
ทางด้านทีแบล็ค ร่างกายที่แนบนิ่งเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลขนาดใหญ่ที่ท้องของเขา ทำให้ทีแบล็คไม่อาจที่จะมีชีวิตอยู่รอดได้ การเสียสละเพื่อให้จีโอมีชีวิตอยู่รอดนั้นสำคัญเพียงนั้นหรือ
"หัวหน้าทีแบล็คตอบด้วย หัวหน้าตอบด้วย" เสียงจากเครื่องมือสื่อสารจากร่างทีแบล็คก็ดังขึ้น แต่ทีแบล็คก็แนบนิ่งไปแล้ว
กลับมาทางด้านจีโอ ก็พาเด็ก ๆ วิ่งหนีไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหนได้
"พี่จีโอเราจะไปไหนกันดี" เทเลถามขึ้นมา"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้เราก็ไม่มีที่อยู่แล้ว ที่จะไปก็ไม่มี" จีโอหยุดวิ่งแล้วก็นิ่งไปสักพัก แต่แล้วก็ดูเหมือนว่าจีโอจะคิดอะไรออกมาได้"เอาอย่างนี้หล่ะกัน เซ็นเตอร์... เราจะเข้าไปเซ็นเตอร์กัน" จีโอตัดสินใจจะเข้าไปยังบริเวณที่รัฐบาลตั้งอยู่
จีโอคิดอะไรกันอยู่นะ แล้วมีอะไรรอจีโออยู่ที่เซ็นเตอร์ ติดตามต่อในตอนความจริง (ตอนต้น)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ