water war ล่าตำนานรักเหนือน่านน้ำ

วิ้ว....เสียงลมพัดเส้นผมบนใบหน้าไปอย่างสงบ อีไรซ่าเดินอย่างเข้าไปในบ้านที่ซึ่งเคยเป็นทั้งที่อาศัยและที่เกิดของเธอ บรรยากาศรอบด้านดูเขียวขจีแต่ทว่ากลับลึกลับจับจิต อีไรซ่าเอื้อมมือไปเปิดประตูบ้านช้าใจก็นึกถึงแต่พ่อและแม่

"กึก..."(เสียงบานประตู)

ข้างในบ้านยังดูครบถ้วนทุกอย่าง ข้าวของยังอยู่ที่เดิมเหมือนทุกอย่างพึ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เอง อีไรซ่าเดินเข้าไปและนั่งลงบนเก้าอี้โยนตัวโปรดของแม่แล้วอยู่ในพวังไปชั่วขณะ

แก็ก

อีไรซ่ารีบเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ควักปืนที่เก็บไว้ข้างตัวอย่างดีขึ้นมาจ่อไปที่แหล่งต้นเสียง ลมหายใจของอีไรซ่าสั่นคอนเล็กน้อยด้วยความตื่นตนกกว่าทุกครั้งที่เคยผ่านมา

"ใคร...ฉันถามว่าใคร!!!"

อีไรซ่าแผ่ดเสียงดังลั่นด้วยความไม่พอใจ มือกำปืนแน่นขึ้นแน่นขึ้นจนมันเริ่มสั่น อีไรซ่าตัดสินใจเดินไปยังต้นเสียงช้าๆ

"เฮ้ๆๆ ผมไม่ใช่โจรนะ"

ชานหนุ่มล้ำบึกรีบยื่นขึ้นชู2มือขึ้นฟ้าด้วยอาการขำๆ

"นี้คุณเป็นใคร?"

"ผมต้องถามคุณมากกว่าว่าคุณเป็นใคร"

"ฉันเป็นเจ้าของบ้านนี้"

ชายหนุ่มทำหน้าสงสัยเลยลืมตัวและเผลอเอามือลงแต่อีไรซ่าก็กระดกกระบอกปืนอย่างน่ากลัวทำเอาชายหนุ่มยกมือขึ้นและขำกับความหวาดกลัวของผู้หญิงบ้าๆที่อยู่ตรงหน้าของเขา ชายหนุ่มมองอีไรซ่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแล้วยิ้มกริ้ม

"ดูก็รู้ว่าคุณมาจากในเมือง...ทำไมถึงมาที่นี้ได้ล่ะ"

"ฉันกลับมาบ้านของฉัน...แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่บ้านของฉัน"

"ผมมาที่นี้ทุกวัน...ผมเห็นว่าที่นี้ไม่ควรจะปล่อยให้เสื่อมไปผมเลยแวะมาซ้อมมันเกือบทุกวัน"

อีไรซ่าเข้าใจทันทีว่าทำไมบ้านของเธอถึงยังไม่เปลี่ยนแปลงไป อีไรซ่าเก็บปืนเข้ากระเป๋าและเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มอย่างเร้าร้อน ชายหนุ่มยืนจ้องเธอไปทั้งตัวแต่ก็เดินหนีออกมาแบบงงๆ

"นี้คุณถ้าคุณยืนยันจะอยู่ที่นี้ผมก็ไม่ห้ามคุณหรอกนะ...แต่อย่าไปที่แน่น้ำในป่าเด็กขาด"

"ทำไมล่ะ"

"คือเขาเล่ากันว่ามันอันตราย...ผมไม่อยากให้คนเมืองมาตายในป่าที่ผมดูแลอยู่"

"นายเป็นใครที่นี้..."

"ผมเป็นเจ้าหน้าที่ป่าสงวน...และคุณเป็นผู้บุกรุก"

ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเห่ล์ อีไรซ่ารู้สึกเสียอารมณ์ทันทีและไม่ชอบขี้หน้าชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว จึงปิดประตูบ้านใส่อย่างแรง

"ปัง"