รักไม่เคยหยุด ฉุดไม่เคยอยู่

ณ ร้านเซเว่นซัน     ฉันโกรธมาก!! ... อยากแกล้งก็ไปแกล้งคนอื่นสิ ... - -+ มาแกล้งฉันทำพระแสงอะไรมิทราบ?? พี่เวลก็ช่วยฉันสะเหลือเกินนนน น่ารักจริงๆ ^^ (ยิ้มสยองงง) ยัยนั่นก็เอาเท้ามาวาง ... คิดว่าอยู่บ้านรึไง?!!นี่ห้างสรรพสินค้านะแจะ!! มีมารยาทหน่อยยย... "ป๊อปคอร์นเอาเท้าลงมาสะ!!" พี่เวลตะโกนเสียงดังทำให้คนทั้งร้านหันมามองกันเป็นตาเดียว ... แล้วยัยป๊อปคอร์นเน่าก็รีบชักเอาเท้าลงอย่างรวดเร็ว หน้าหง๋อยไปเลย! สม-น้ำ-หน้า  แบร่ๆ! ป๊อปคอร์นเน่าา หุหุหุ! ^o^
"ป๊อปคอร์น ... เสียมารยาทนะ!!" -0- เอมมี่ทำหน้าดุใส่ลูกน้อง!! {ถ่ายรูปเก็บไว้แปป}"ขอโทษค่ะ (.__.) คิดว่าไม่มีคนนั่ง" หน็อยยยยยยยย!! ไม่มีคนนั่ง ... แล้วที่ยืนหัวโด่นี่ใคร ? -[]-
 "ขอโทษนะค่ะ!! ไอศรีมมาเสิร์ฟแล้วค่าาา! ^o^" พนักงานสาวสวยเดินมาเสิร์ฟด้วยรอยยิ้ม แล้วบรรยากาศก็กลับมาสู่ปกติ .. พี่เวลดูฉันทุกวินาที กลัวว่าพวกแองเจิ้จะมาแกล้งฉันอีกเป็นครั้งที่ 2 ... แล้วเหตุการณ์ก็ ... ชวนฉันปรับอารมณ์ไม่ทัน
"พี่เวลค่ะ .... กินนี่หน่อยสิค่ะ" เอมมี่ยื่นช้อนของตัวเองที่มีไอศรีมรสวนิลาอยู่ ... - -+ พี่เวลไม่กินหรอก!! เขาขยะแขยงแก!!  (บทนางร้ายเริ่มฉาย)
"ไม่เอา! พี่อยากให้น้องมิ้นท์ป้อนให้มากกว่า!! :)" -////- เอิ่ม ... 
"อะไรนะ!! .. อะ .. เอ่อ" เอ้าๆ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกหรอเจ้เอม(?) คิกๆ >[+++]<
"เร็วสิครับ .. พี่อยากกินใจจะขาด" ... ฉันอึกอักก่อนจะทำตามคำขอของพี่แก .. ฉันยื่นไอศรีมรสสตอเบอรี่ที่พี่เวลสั่ง(เพราะตอนนั้นฉันมัวแต่ทะเลาะกับพวกแองเจิ้ลน่ะสิ! - -) ให้ก่อนที่จะงับช้อนของฉันด้วยท่าที น่ารัก !!  ... อึ้ย!! ... ตึกตัก ตึกตัก .. 
"อร่อยไหมคะ ? ^^"
"อร่อยที่สุดเลยครับ! ไว้วันหลังเรามากินกัน 2 คนดีกว่าเนอะ!!" อ่าาาา!! ศึกหนักแล้วละสิ
     หลังจากที่ฉันป้อนไอศรีมให้พี่เวล เอมก็เจอศึกหนักแล้วก็มองฉันอย่างกับว่าฉันทอดไข่เจียวไหม้ (?) ยังไงยังงั้นอะ!! ... แล้วพอกินหมดก็จ่ายตังค์ แยกย้ายกันกลับบ้าน ... พี่เวลเลี้ยงฉันกับเอม ไม่น่าไปเลี้ยงเล๊ยยย!! ยัยนั่นก็รวยอย่างกับคุณหนูเลี้ยงพวกแองเจิ้ลด้วย ... พวกเรา 2 คนเดินออกจากห้างประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ - -+ แม่จะด่าไหมเนี่ย ?!
"พี่ขอโทษด้วยที่ทำให้มิ้นท์ต้องกลับดึกนะ" 
"อ่าาา... ไม่เป็นไรค่ะ .... แต่ถ้าดึกกว่านี้ก็เป็นแหละค่ะ -3-" ฉันแกล้งประชด!
"อ่าาา ฮ่าๆๆๆๆ พี่ต้อง So Sorry นะครับคนดี!" พี่เวลขยี้ผมฉันก่อนจะผลักหัวฉันเบาๆ แบบนี้มันใจเต้นนะ ห้ามใจไว้ .. แค่เจอกันวันเดียวจะชอบง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!!??  จำไว้ "พี่ชายเพื่อน" (_ _l l) 
"พี่ไปส่งบ้านเอาไหม? กลับบ้านคนเดียวมันอันตรายนะ ...."
"ไม่ดีกว่าค่ะ..เกรงใจจัง ^^'"
"ไม่เอาน่า! ไป!" ว๊ากกก!! แล้วพี่แกก็ลากฉันให้วิ่ง T^T เอาน่า! ยังไงก็ไม่ต้องกลัวสุนัขข้างบ้านแล้ว ณ วันๆนี้!
     ณ ตอนนี้ก็ถึงบ้านฉันจนได้สิน้าาา! .__. เตรียมตัวหูชาแน่คราวเนี่ย! T^T พ่อจ๋าช่วยลูกด้วยหนูกินกล้วยหอมอยู่บนหลังคา ตอนนี้ร้อนมากเลยค่า!  (เยอะละๆ - -+) ... อืม! ชัดเลย เปิดไฟอยู่สิน้าาา! ปีนหน้าต่างเข้าห้องดีกว่าม้างงง #ตัวอย่างไม่ดีไม่ควรทำตามนะค่ะ# 
"ขอบคุณพี่เวลที่มาส่งนะค่ะ T^T" ฉันหันหน้าอันโศกเศร้าให้พี่เวลเบ่ง พี่เวลทำหน้าอึน! แล้วก็กลับมาสู่หน้ารอยยิ้ม ... ให้ตายสิน้าาา! ไม่รู้อะไรแม่บ่นทีนี่ถึงเช้าอะค่าาาา!
"เอ้ย! ไม่ต้องซีเรี่ยว เอ้ย! ซีเรียสสิ! ให้พี่เข้าไปคุยปะละ ?" 
"อ่า .. ก็ดี! เอ้ยยยย!! ไม่ใช่ค่ะ! ... ไม่ต้องๆ -[]-"
":) พี่ไปแล้วน้าาา! ฝันดีไอ้ตัวเล็ก" อืมมมมมมส์ ... ตัวเล็ก ตัวเล็กกก ตัวเร๊กกกกกกกกกก!! (เสียงหลง) -///- เฮ้อ! ฟินง่ายจังเรา
"ฝันดีค่ะ! ไอ้ตัวใหญ่ ฮ่าๆๆๆ / ฮ่าๆๆๆ" เราทั้ง 2 คนหัวเราะด้วยกัน มองหน้ากัน ... จากที่เหม่อมาสักพักฉันเพิ่งสังเกตหน้าพี่เวลขยับหน้ามาใกล้หน้าฉันเรื่อยๆ ...ลมหายใจเริ่มลดกัน ห่างกันแค่มดยังเข้าไม่ถึง (?) จมูกเริ่มสัมผัสโดนกัน .. หน้าฉันร้อนผ่าว ..... แต่ก็ต้องชะงัก พี่เวลจุ๊บที่แก้มของฉันก่อนจะรีบผละออก พี่เขายิ้มก่อนจะขยี้หัวฉันใหม่ ... หันหลังเดินจากไป ...  (.////.  )  ฉันยืนอึ้งอยู่นานแล้วเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้า ... ไม่ไหวแล้ว ... ห้ามใจไม่ได้จริงๆ
     ฉันเดินเข้าบ้านด้วยอาการเอือมๆ เหนื่อยๆ จากการถูกกลั่นแกล้งจากเด็กกะโปโล T^T เฮ้อออ ... นอนเอาแรงไปเรียนพรุ่งนี้ดีกว่านะ ... 
"กลับมาแล้วเหรอลูก ?" อะ !!! ...  ชิแล้ว!! ลืมแม่สนิทเลย!!
"อะ .. กลับมาแล้วค่ะ (.__.) " ฉันยืนก้มหน้าก้มตา .. >_< พร้อมค่ะ! เริ่มได้
............................ //ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ... ฉันเงยหน้ามอง .. แม่ยิ้ม?? O_o ยิ้มต้อนรับกลับรังเรอะแม่ ?!! ตึ้บเลย!
"ลูกแม่จะมีแฟนแล้วสิน้าาา! โชคดีจัง" แม่ยิ้มบางๆ หน้าเหมือนอดหลับอดนอน ขอโทษนะค่ะ! .__. .. เอ๊ะ ?!! ฟะ ... แฟน ?!!! บร้าเรอะ ยังไม่มีนะแม่ ... แล้ว ..แสดงว่าเมื่อกี้แม่เห็น =[]=' ชิแล้วสิ!!!!!!!!!
"เอิ่ม... ไม่ใช่อย่างนั้นนะค่ะ! -[]-"
"ไม่ต้องเขินหรอก ... เอาละ! ไปนอนละ ปิดฟงปิดไฟให้เรียบร้อยด้วยละ! " =[]= .... //ไม่ใช่แบบน้านนนน ... -//- 
     ฉันปิดบ้านเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นมาบนห้อง..ฉันนอนคิดอยู่นาน 2 นานเกี่ยวกับหัวใจตัวเองที่เต้นไม่เป็นจังหวะตอนอยู่ใกล้พี่เวลเขา ...ฉันชอบเขาแล้วเหรอ ? ฉันชอบเขาจริงๆหรือแค่หวั่นไหว ? ฉันชอบหรือเห็นเขาเป็นแค่พี่กันแน่ ? กริยาที่พี่แสดงกับฉันเพราะอะไร ? คำถามเต็มในหัวฉันไปหมด .................................................................................................................................................................................................................
แล้วเมื่อไหร่ฉันจะนอนหลับละเนี่ย ? 
 
 
ติดตามกันเยอะๆนะจ้ะ! จะมีกำลังใจล้นหลามในการแต่งนิยายที่มันฟินนนนนนน
ฟินไม่มากแต่ท่ายากก็สามารถสร้างได้ (?) ##ซารางเฮจ้าา!##