รักไม่เคยหยุด ฉุดไม่เคยอยู่

ณ ตอนนี้อยู่ระหว่างหน้าห้องพยาบาล เวลา .. บ่าย 3 โมง กับ ... ผู้ชายค่าาา >< (ไม่ใช่และ)
     ฉันกับพี่โนเวลหรือพี่เวล .. เดินออกมาจากห้องพยาบาล เอาละ!! ฉันว่าคนนี้ต้องใช่พี่ของยัยโคลเวอร์แน่นอน!! หน้าอย่างกับลอกคราบมายังไงยังงั้น!  ... ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเปิดปากถาม ... แต่ก็ ..
"พี่เวลค่ะ / มิ้นท์ครับ" เจอสถานการณ์โคตรอึดอัดใจ!! 
"พี่เวลพูดก่อนสิค่ะ / มิ้นท์มีอะไรเหรอ?" อ้าว! .__. ต่อไปจะเงียบแหละ!! ว๊ากกกกกกก >[]<
"เอิ่ม ... พี่เวลพูดก่อนก็ได้ค่ะ .__." ก้มหน้าก้มตาไว้! รักษามารยาทหน่อย (ไปประกวดนางสาวไทยเถอะ - -+)
"อ่าก็ได้ครับ! ... คือ ...พี่จะถามว่า มิ้นท์เป็นเพื่อนของยัยโคลเวอร์หรอ?" 
"ใช่ค่ะ ... ยัยนั่นให้หนูพาพี่กลับบ้านอะค่ะ .___." นั่งพับเพียบคุยเถอะ! ถ้าจะรักษามารยาทขนาดนี้อะนะ
"ชิส์! ยัยโอเว่อร์ ... ฉันไม่ใช่เด็กนะเว้ยยย! - -*" พี่เวลบ่นพึมพำเบาๆ คืดว่าฉันไม่ได้ยินเรอะ!! หึหึ -..- ได้ยินเต็ม 2 หู 2 ตา (2ตามาไง?)   "แล้วหนูมีอะไรจะพูดกับพี่หรอ ?" ... 
"เอิ่ม ...." เอ้า!! ลืมไปแล้วอะจะถามว่าอะไรว้าา ?  .... อ้อ! เนียนคุย ทำความรู้จักไง!! >< สนิทไว้ดีที่สุด ณ จุดๆ นี้นะค่ะ "โคลเวอร์ไปทำอะไรที่ต่างจังหวัดเหรอคะ? แล้ว..ทำไมพี่ไม่ไปด้วยละคะ? (' ') " ... มาเต็ม อย่าหาว่า เสือ ใส่ เกือกเลยนะ! - -+ คนมันกำลังอยากรู้อยากเห็น
"แม่พี่ทำงานเป็นดีไซน์เนอร์ ชื่อเสียงก็ดังพอสมควร ...พ่อพี่แค่ไปรับ-ส่งแม่เท่านั้น ส่วนที่ยัยเว่อร์ไปด้วย เพราะยัยนั่นมีพรสวรรค์เรื่อง ... จิ๊! พี่ก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน พี่ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ด้วยสิ ประมาณ ... 'แต่งตัวยังไงให้ดูดี ไม่มีใครว่า' พอยัยนั่นบอกรายละเอียดเรื่องชุด ก็ได้รับคำชมจากผู้ใหญ่จำนวนมาก ก็นั่นแหละ...."
อืมมมม .... - -' นั่นไง มาเป็นเสื้อ กางเกง รองเท้า (เป็นชุด) เลยนะ ... ในความคิดความเข้าใจของฉันคือ ยัยโคลเวอร์เก่งเรื่อง 'การวิจารณ์' 
"แล้วที่พี่ไม่ไป ...เพราะ ...พี่ไม่ไปเองแหละ พี่ไปด้วยจะเป็นตัวถ่วงมากกว่า น่าเบื่อก็น่าเบื่อ" T[]T หว๋าาา! น่าเบื่อหรอ พี่เวลก็แอบมีมุมน่ากลัวเหมือนกันนะ .___. "กลับก็คง ... อีกประมาณ 5 วันนี่แหละ"
     ณ จุดๆนี้ เวลา 3:50 น. (เดินผ่านห้างสยามพอดี -.,-)
"มิ้นท์ ... ไปกินไอติมกันไหม ?"
"เอ่อ ... แล้วไม่กลับบะ .." ไม่ทันได้พูดจบ - -
"ไม่กลับหรอก :)) เดินผ่านห้างทั้งที ... ได้เพื่อนใหม่ด้วย" -////- ฮ้าาา! แพ้รอยยิ้มแบบนี้จัง ไปก็ไปว้าา
        เราก็เดินมาถึงร้านไอศรีมกัน เซเว่นซันนั่นเอง เอง เองง.. (ทำเสียงเอคโค่ให้ อย่างแหล่ม!) คนเยอะเหมือนกันแฮะ!! ... เอ๊ะ?! ใครกำลังเดินมาทางนี้กันน่ะ กลุ่มผู้หญิงมาเป็นฝูงเล๊ยยย *0* (คนนะไม่ใช่สัตว์! - -)
"พี่เวล! มาได้ไงคะ? ^^" ผู้หญิงคนที่อยู่ข้างหน้ากลุ่มถามด้วยน้ำเสียงใสประกอบด้วยรอยยิ้ม ... 
"เดินผ่านห้างมาน่ะ ... เลยใช้โอกาสทำความรู้จักกับ 'เพื่อนใหม่'"  กริ๊ดดดด!! ยินดีค่าา *0*
"ขอเอมมี่ทำความรู้จักด้วยได้ไหมคะ? ^^ สวัสดีจ้ะ! เราชื่อ เอมมี่นะ เรียก เอม ก็ได้จ้ะ... เราคงอายุเดียวกันเนอะ!" - -+ ไม่ต้องมายงมายิ้มก็ได้ ยอมรับนะว่าน่ารัก แต่เยอะไปหน่อยม้างงงง!
"เอ่อ ..สวัสดีจ้ะ ชื่อมิ้นท์จ้ะ! ^^'" ยิ้มตอบตามมารยาท
"พี่เวลค่ะ ... นั่งทางนี้ค่ะ" -0- อะไรกัน!! มาควงแขนพี่เขาทำไม ต้องเป็นฉันไม่ใช่เหรอ?! แล้วหล่อนก็เสนอหน้าให้ฉันอยู่กับพวกของเธอตามลำพัง ...
"คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ...มากับพี่เวลแค่ 2 คน อะห๊า!!!?" ไม่ต้องตะโกนก็ได้โว้ยยยยยยย! -0- 
"เป็นนักเรียนธรรมดาที่ไม่ชอบ 'เสนอ'" 
"..." กลุ่มนักเรียนมองตาขวาง ... ถ้าจะไฝว้ก็มาได้ๆ! ไม่กลัวหรอก เฮอะ!!!
"มิ้นท์!! / กลุ่มแองเจิ้ล .. มากินไอติมกันได้แล้วน่าา!! ทำความรู้จักพอรึยัง ?" พี่เวลกับเอมมี่ (กัดฟันพูด) ตะโกนเรียกชื่อฉันกับ 'กลุ่มแองเจิ้ล' นั่นชื่อเรอะ?! เหอะๆ ดูการ์ตูนมากไปอะเปล่า? -0-
"ไปแล้วค่า! ... จำไว้นะ พี่เวลกับเอมมี่เป็นแฟนกัน .. อย่าได้ไปขัดขวางเด็ดขาด อย่าหาว่าไม่เตือน.. ไปกันพวกเรา!!" หลังจากที่หันไปกินสตอเบอรี่เสร็จก็หันหน้ากลับมาขู่ฉัน กลัวตายแหละแม่นาง! -0-  พวกกลุ่มแองเจิ้ลก็เดินสะบัดบ๊อบไปนั่ง .. ฉันเดินตามไปติดๆ - - แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ ... กลุ่มแองเจิ้ลเอาเท้ามาขวางที่นั่งของฉัน - -+ มันจะมากไปแล้วนะ ... ฉันมองไปทางซ้ายเห็นเอมมี่กับพี่เวลนั่งใกล้กัน .. ฉันชักจะหมดความอดทนแหละ
"ถ้าไม่นั่งก็ไม่ต้องกิน! :))"  ... - -+ (ควันออกหู) กะจะให้ฉันอกแตกตายอย่างผีเสื้อสมุทรรึไง!!