คำสาปร้ายของแม่มดสุดเนี้ยบ!!!

"เพล้ง"

"เธอทำอะไรแตกอีกแล้วเนี่ย 'รส' เธอไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ รู้จักระวังบ้างสิ หัดฝึกตัวเองได้แล้ว!!!"

กมลเนตร หรือ เนตร พูดตักเตือนน้องสาวที่ทำของหล่นแตกเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไมรู้ในรอบสามวัน (=='') โดยที่น้องสาวสุดแสบไม่ได้เข้าใจหรือนำมาคิดกับคำพูดของพี่สาวเลย

"หูยยยย พี่เนตร รสขอโทษนะ มันเป็นอุบัติเหตุ ก็อี่เหมียวของคุณแม่ที่ให้ไว้ มันกระโดดใส่รส รสตกใจ เลยเผลอทำแก้วหลุดมืออ่า จริงๆนะ"

"ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะรส เธอนี่หลายครั้งแล้วนะ ที่ชอบมองโทรศัพท์แล้วก็ทำอย่างอื่นไปด้วยเนี่ย กะอีแค่ดื่มน้ำ วางโทรศัพท์ก่อน จะเป็นไรไป"

"พี่เนตร ไม่เชื่อกันอีล่ะ ไม่เชื่อก็ตามใจ เชอะ! เดียวเสกให้ใหม่ก็ได้ย่ะ"

หึย~~~ ตายแล้ว !! เผลอหลุดปากออกจนได้ ตาย ตาย ตายแน่ๆเลย ไอ้รสเอ้ย!))

"หยุดเดียวนี่นะรส พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาใช้อะไรแปลกๆนั้น ที่นี้! ที่โลกมนุษย์แห่งนี้ ถ้าต้องการจะใช้มัน เธอก็ไปใช้ที่โลกของเธอนู่น อย่ามาใช้ที่นี้! ถ้าอยากทำมากจริงๆ ก็กลับไปหาแม่นู้น !!"

ทำไมน้องฉันถึงไม่ฟัง ไม่จำ สิ่งที่ฉันพูดบ้างนะ ได้แต่เถียงอยู่ได้ ไม่น่ารับปากพ่อกับแม่เลย ว่าจะให้น้องมาอยู่ด้วย อุตสาห์หนีสิ่งที่ไม่ต้องการ สิ่งที่คนบนโลกมนุษย์ทำไม่ได้    ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยจริงๆ!!

"พี่เนตรทำไมพูดแบบนี้หล่ะ ฉันน้องพี่นะ พี่จะไล่กันได้ลงคอเลยหรอ (T^T ) "

"ทีฉันเป็นพี่เธอ เธอยังไม่เชื่อฟังฉันเลย มันก็เท่ากันแล้วนี่"

"หือๆๆๆ พี่เนตร " ขยับเข้าไปกอดแขนกอดขาพี่เนตรหาความเห็นใจ (TT^TT  )

"ฉันสัญญานะ ว่าฉันจะไม่ทำอีกแล้วฉันจะไม่ใช้เวทมนต์ที่นี้ ที่โลกมนุษย์อีกแล้วนะ นะ นะ พี่เนตร อย่าให้ฉันต้องกลับไปฟังคุณแม่บ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ ยิ่งกว่าพี่เลยนะ นะ นะ"

"เฮ้อ~~ เออๆ ช่างเถอะ ใช้เหนื่อยใจกับเธอเลยเกิน คราวหน้าอย่างพูดเรื่องนี้อีก เรื่องจำพวกนี้อีก!"

"เข้าใจแล้วค่ะ (- -)(_ _)(- -)"