Not The END เรื่องนี้...ไม่มีวันจบ!

"พ่อ... อีผู้หญิงคนนั้น..." เธอยังนึกถึงเหตุการณ์ที่ไม่น่าจดจำวันนั้นขึ้นมาอีก 
เธอทรุดตัวลงบนหาดทราย... ความอ้างว้างย้อนกลับเข้ามาในตัวอีกครั้ง ความคิดถึง...แล่นเข้ามาในหัว ชีวิตที่ยากลำบากของเธอกับน้องชายเมื่อขาดความรักและความอบอุ่นจากผู้เป็นมารดา ความแค้น...ที่สุดแสนสาหัส แล่นเข้ามาในหัวใจพร้อมกับภาพที่สะเทือนความทรงจำ เธอพร้อมแล้ว...ที่จะแก้แค้น เพื่อแม่และ...เพื่อตัวเอง แต่แน่ล่ะ...ชีวิตที่เดียวดายมากว่า 5 ปี ต้องมีความเหงากันบ้าง... น้ำใสๆค่อยๆไหลลงมาตามหน้าสวยอย่างช้าๆ
"แม่...ฟางจะแก้แค้นแทนแม่เอง แม่ไม่ต้องห่วงนะ..." เธอยืนขึ้นพร้อมกับซับน้ำตาบนหน้า เอ๊ะ...เธอไม่ได้พกผ้าเช็ดหน้านี่!
"หน้าเปื้อนน้ำตา... ไม่เห็นจะสวยเลย" 
"O.O คุณภาณุ... คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?" 
"นี่มันพื้นที่ของชั้น ชั้นจะทำอะไรต้องรายงานเธอด้วยหรอ..." เธอลืมไป...ว่าไม่ได้อยู่บ้าน
"แล้วคุณก็ตามชั้นมา.... อย่างงั้นหรอ?" เขาพยักหน้าตอบ
"ก็คนงานตรงนั้นเยอะแยะ... ปล่อยให้ผู้หญิงมาเดินคนเดียวมันก็ยังไงอยู่นะ" เขาตอบพร้อมกับยัดผ้าเช็ดหน้าที่มีน้ำตาของเธอลงไปในกระเป๋ากางเกง
"..................." เธอไม่ได้พูดอะไร...แต่เข้าไป 'จูบ' เขาแทน ลิ้นเล็กๆของเธอค่อยๆแทรกเข้าไปใต้ลิ้นของเขาช้าๆ แน่ละ...เขากำลังจะจูบเธอตอบแต่ เธอผละตัวแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันที ที่มุมปากเล็กๆของเธอ...ทิ้งรอยยิ้มเหยียดๆไว้
"สักวัน...ชั้นจะทำให้นายรู้จักความสูญเสียให้ได้ คอยดู!!!" 

-------------- PART 2 ---------------------

".........." ชายหนุ่มยืนค้างอยู่ที่ชายหาด เพราะโดนหญิงสาวขโมยจุ๊บไป แต่แล้ว...เสียงที่คุ้นเคยก็เข้ามาทักอย่างสดใส
"พี่ป๊อป...เนยแจมมาแล้วค่า~" สองสาวแฝดสยาม(?) นามว่า 'เนย-แจม' วิ่งเข้ามากอดพี่ชายด้วยความคิดถึง
"เนยแจม...มาได้ยังไงเนี่ย? แล้ว...มากับใคร" ป๊อปปี้มองไปทางที่น้องสาวสองคนวิ่งมา มีเรือเฟอร์รี่ลำเล็กจอดเทียบท่าอยู่ที่ท่าเรือ
"เฮ่!!! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ..." เสียงเพื่อนหนุ่มหน้าเรียวเดินเข้ามาเตะไหล่ของเขา
"ไอ้โทโมะ! แกมาส่งเนยกะแจมหรอวะ?" โทโมะพยักหน้าเบาๆโดยมีแจมเกาะแขนอยู่
"แล้ว...คนที่มาทำบ้านให้แกอยู่ไหนแล้วอ่ะ เห็นว่าเป็นผู้หญิง..." โทโมะเลียริมฝีปากด้วยเองแล้วมองหา...คนที่เขาไม่อยากให้ใครเห็นเธอมากที่สุด
"พี่ป๊อปคะ... เข้าไปกันเหอะค่ะ เนยร้อนแล้วอ่ะ" น้องสาวสุดเซ็กซี่เบียดตัวเข้าหาพี่ชาย
"ครับ... เข้าบ้านกัน" ป๊อปและโทโมะจูงสองสาวเข้าบ้าน แฝดสาวขยิบตาให้กันโดยที่รู้ว่าต้องทำอะไร...
"รองเท้าส้นสูงสีแดงนี่ของใครคะพี่ป๊อป?!?" เนยใช้เท้าเขี่ยรองเท้าส้นสูงสีแดงมันวับนั่นอย่างรังเกียจ
"ของ...เอ่อ ของคนที่มาดูแบบบ้านให้น่ะ อย่าไปสนใจเลย..." ป๊อปเตะรองเท้าที่ขวางทางคู่นั้นออกไปแล้วจัดรองเท้าของน้องสาวให้มาวางแทน
"ว้าว! สวยจังเลย เนยเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกนะคะเนี่ย" สองสาวเดินสำรวจบ้านแล้วพบกับ...ประตูห้องที่แง้มไว้
"พี่ป๊อปคะ...นี่มันห้องอะไร?" เนยผลักประตูที่แง้มไว้เข้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รอฟังคำตอบของพี่ชาย
"เนย! อย่าเข้าไป" ไม่ทันที่เขาพูดจบ...ทั้งน้องสาวและเพื่อนของเขาก็เข้าไปในห้องกันแล้ว เขาเลยค่อยๆเดินตามเข้าไปช้าๆพร้อมกับส่ายหน้า...
"หื้ม... มีอะไรกันหรอคะ?" หญิงสาวที่กำลังแต้มลิปสติกสีแดงสดหันมาถามคนที่ออกันอยู่หน้าประตูห้อง
"เธอเป็นใครน่ะ เข้ามาในบ้านพี่ป๊อปของชั้นได้ยังไง!!!" เนยเดินเชิดเข้าไปหาฟางแล้วมองเธอด้วยหางตา
"นี่... คุณธนันต์ธรญ์ เป็นคนที่จะมาจัดการเรื่องการก่อสร้างและการออกแบบให้แก่คอนโดของเรา" ชายหนุ่มเสียงทุ้มต่ำเดินแหวกทางทุกคนออกมาเพื่อแนะนำมัณฑนากรสาวให้ทุกคนรู้จัก
"คุณธนันต์ธรญ์ ชื่อเพราะจังเลยครับ... ผมวิศว นะครับ" โทโมะเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่ยืนงงกับทุกสิ่งทุกอย่าง
"อะแฮ่ม...!" สองสาวเนย-แจมเสนอตัวออกมายืนข้างหน้าแล้วควงแขนชายหนุ่มทั้งสอง เพื่อให้มัณฑนากรสาวรู้ว่า... ผู้ชายสองคนนี้มีเจ้าของแล้ว
"เนย-แจม... พี่ว่าเราออกไปรอข้างนอกกันเถอะ พี่จะพาไปดำน้ำดูปะการัง" โทโมะพูดแล้วคว้าเอวสองสาวเนย-แจมแล้วเดินออกไป เพราะเห็นสายตาที่เพื่อนตัวเองมองหญิงสาวคนนั้น...
"นี่เธอจะไปไหน? แต่งหน้าแต่งตัวซะ..." เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอดูสง่างามเมื่ออยู่ในชุดเดรสสีแดงสั้นรัดตัว ลิปสติกสีแดงสดนั่น...ทำให้เธอดูร้ายขึ้นมา
"พอดีจะไปหาเพื่อนน่ะค่ะ... เพื่อนโทรมาบอกว่าให้ไปช่วยเรื่องงานหน่อย" เธอคว้าเสื้อคลุมสีดำตัวเก่งขึ้นมาสวมแล้วลงมือกรีดขอบตา และ...นึกถึงหวาย เพื่อนสาวคนสนิทที่เพิ่งเปิดผับที่ภูเก็ต
"เธอยังไม่ได้ไปดูงานให้ชั้น! เธอห้ามไปไหนทั้งสิ้น" เขาผลักประตูให้ปิดแล้วล็อกกลอนอย่างแน่นหนา เมื่อเห็นว่าเธอกำลังประทินโฉมโดยไม่สนใจอะไร...
"ขอโทษค่ะ ชั้นบอกเพื่อนไว้แล้วว่าจะไป..." เธอกรีดขอบตาเสร็จแล้วหันมา... แต่ก็ต้องถอยหลังกลับเพราะเจอคนร่างสูงเข้ามาขวางทางไว้
"ถ้าเธอจะไป... ชั้นก็จะไปด้วย!" เขาเดินหน้าเข้ามาหาสาวร่างบางเรื่อยๆจนเธอถอยชิด ติดกับโต๊ะเครื่องสำอาง
"คุณจะทำอะไรคะ" หญิงสาวถอยร่นมาอย่างตกใจเมื่อชายหนุ่มเริ่มเดินเข้ามาใกล้ ใกล้จนเธอไม่สามารถขยับหนีได้
"มาเอาคืน..." ชายหนุ่มแสยะยิ้มก่อนที่จะโน้มตัวเขาหาปากสีแดงสดของเธอ
"อืม..." เสียงครางในลำคอของหญิงสาวหลังจากที่เขาประทับรอยรักลงไป บ่งบอกถึงความพอใจของเธอ... 
"ตกลงจะให้ชั้นไปด้วยมั้ย?" 
"ค่ะ..." หญิงสาวตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทันใดนั้นโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงก็สั่นขึ้นมา
"WAii" เธอดีใจเมื่อเห็นชื่อนี้โทรเข้ามา...

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว...(จุ๊บกันแล้วนะ ตอนที่ฟางวิ่งกลับเข้ามาในบ้าน)
"อย่างงี้แหละ... ก็แค่จูบ ใครๆก็ต้องหวั่นไหวแล้วแหละ" เธอเหยียดยิ้มแล้วมองออกไปที่หน้าต่าง
~ให้เลวกว่านี้ ชั้นก็ยังยินดีจะทำ...ทุก อย่าง~
"ฮัลโหล...ใครคะ" เธอกรอกเสียงลงไปอย่างสุภาพเมื่อเห็นเป็นเบอร์ไม่คุ้นตา
"ชั้นหวายเองแก เปลี่ยนเบอร์อ่ะ...รำคานไอ้เสี่ยนั่น มันโทรมาตื้อชั้นทั้งวันทั้งคืน!" เสียงเพื่อนสาวที่แทบจะเป็นเสียงตะโกนแทรกเข้ามาในโทรศัพท์
"ก็แกมันสวยนี่... ใครก็ต้องหลงแกเป็นธรรมดา" เธอพูดเยินยอเพื่อนสาวคนสนิทอีกคน
"แล้วนี่แกโทรมาหาชั้น... มีเรื่องอะไรหรอ?" 
"อ๋อ...ชั้นก็แค่จะโทรมาคุยเล่นน่ะ แล้วนี่แกอยู่ไหน? พอดีชั้นเพิ่งเปิดผับที่ภูเก็ตอ่ะ...มามั้ย?" 
"ดีเลย ชั้นมีเรื่องจะปรึกษาแกพอดี..."