I'm not your playmate : กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงครับ!
Master
4) Work...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
4
Work… งาน [King’s]
“พีระ! พีระ! นายพีระ! ครูบอกให้เธอหยุดก่อน”
’จารย์ป้าเอาอีกแล้วครับ... แม่งเอ๊ย! ผมเดินตามไอ้เก้าอยู่เนี่ย!!
“ไรครับ’จารย์?”
ถ้าไม่รู้จัก ผมก็ขอพูดเกี่ยวกับตัวเองเล็กน้อยล่ะกัน ผมชื่อคิงครับ พีระนั่นชื่อจริงผม ผมมีเพื่อนชื่อเก้า แต่ผมไม่ค่อยเห็นมันเป็นเพื่อนเท่าไหร่ อายุ 18 แล้ว... จบ [เล็กน้อยจริงๆ : ไรท์]
“เมื่อวันก่อนครูสั่งให้เธอส่งงานหัวข้ออนาคตที่อยากจะเป็น ทำไมเธอยังไม่ส่ง”
“ผมลืม” อ่าฮะ... ก็แค่ข้เกียจนั่นแหละ
’จารย์ป้ามองผมด้วยสีหน้าหงุดหงิด หรี่ตามองผมอย่างจับผิดด้วย
อ้อ! เขาไม่ได้ชื่อป้าหรอกนะ แต่พอดีว่าแก่จนเป็นป้า เลยเรียก’จารย์แกลับหลังว่าป้า... แค่นั้นแหละ ความจริง’จารย์แกชื่อสมศรี ชื่อไทยจริงๆเถอะ = =;;
“รีบๆเขียนแล้วเอามาส่งด้วย คนที่ฉันให้เขียนส่งกันมาหมดแล้ว เหลือเธอคนเดียว”
“โห ไม่เอาอ่ะ’จารย์ ขอเปลี่ยนเรื่องได้ป่ะ?”
“แล้วเธออยากทำเรื่องอะไร” ’จารย์ป้าแกมีข้อดีตรงใจดี แล้วก็ตามใจนักเรียนนี่ล่ะ
“อะไรก็ได้ เอาง่ายๆ แล้วมีเวลานานๆน่ะ มีมั้ยครับ?”
“เธอแน่ใจนะ ว่าจะเอางานแบบนั้น... จะว่าไป อย่างเธอไม่มช่ว่าไม่ดี ก็กำลังได้เลยนะเนี่ย”
“ครับ” แหงสิ ได้ง่ายๆใครจะไม่เอา แต่คำพูดนั่นแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
“งั้น... งานของเธอคือเป็นคนกล่าวจบพิธีจบการศึกษาล่ะกันนะ”
“หา?!” อะไรนะเฮ้ย! ไหนบอกจะให้ไอ้ฟอร์ดทำ!
“เดี๋ยวครูจะให้ฟอร์ดทำงานแทนเธอเอง ไม่ต้องเป็นห่วงล่ะ เอ้า! หมดเบรกแล้ว รีบๆเข้าห้องได้แล้ว เดี๋ยวก็สายหรอก อ้อ! คราวนี้อย่าลืมคิดบทพูดมาให้ด้วยนะ”
“ด... เดี๋ยว... เดี๋ยวครับ”
พูดไม่ทันเวลาที่’จารย์ป้าแกเดินหนีไป สังเกตดีๆจะเห็นว่าแกยิ้มมุมปากอยู่ด้วยนะเฮ้ย! แกล้งกันชัดๆเลยนี่หว่า!
กิ๊งก่อง...กิ๊งก่อง...
“ไอ้เก้า!”
“ว่า?” มันเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาสงสัย “มีอะไรก็พูดมาดิ ไม่เห็นไงว่ากูทำงานอยู่”
“... มึงลอกการบ้านเพื่อนอยู่ชัดๆ”
“อ่าฮะ... ก็กูขี้เกียจทำนี่ มึงนั่นแหละมีอะไรก็พูดมาเร็วๆ”
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจ “กูได้ขึ้นพูดพิธีจบตอนจบแทนไอ้ฟอร์ดว่ะ”
“ยินดีด้วยๆ... เฮ้ย! อะไรนะ?”
“กูบอกว่า... กูได้ขึ้นพูดพิธีจบตอนจบแทนไอ้ฟอร์ดว่ะ”
“หน้าตาอย่างมึงเนี่ยนะ?”
“ป้าแม่งแกล้ง”
“โอ๋ๆ น่าสงสาร” เก้าหันมาส่งยิ้มเห็นใจให้กับผม อืม... โลกดูดีขึ้นเพราะมึงยิ้มเลยนะเนี่ย! เอ่อ... ไม่เกี่ยวล่ะๆ “หมดเบรกแล้วนะมึง กลับที่ไปได้แล้วเว้ย! เดี๋ยวโดนด่ายกเซ็ต”
“อ่าฮะ”
การเรียนการสอนทั้งวันไม่ได้มีอะไรมาติดอยู่ในหัวผมเลย มีแต่ขี้เลื่อยที่เพิ่มขึ้นๆ แถมพอก่อนจบคาบยายสมศรี หล่อนก็เอาระเบิดใหญ่มาโยนให้ผมอีก
อ่า... ไม่อยากทำเลยเว้ย!
“เอาเถอะน่าๆ นี่ก็กลางวันล่ะ มึงไม่ออกไปกินข้าวเรอะ?”
“มึงอ่ะ” ผมถามไอ้เก้า มันไปกินไหนผมกินด้วยนั่นแหละ
“กูก็ต้องไปดิ กองทัพเดินด้วยท้องเว้ย ไม่กินแล้วโง่นะมึง” เก้าเดินเข้ามาตบหัวผมเบาๆ แล้วเดินนำออกไปจากห้อง ผมเลยค่อยๆลุกตามไป “เดินช้าหมดอดแดกนะเฮ้ย!”
“เออๆ กูกำลังไป”
คิดแล้วแม่งก็น่าน้อยใจ ผมได้งานใหญ่อย่างการเป็นตัวแทนกล่าวจบการศึกษา แต่แม่งไม่สนใจงานใหญ่ผมเลยสักนิด! ให้ตายเถอะ! โว้ยยยย!
จำไว้เลยนะไอ้เก้า! ฮึ่ย!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
