I'm not your playmate : กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงครับ!

2

Friends… นี่หรือเพื่อนผม...!

Rrrr~

เวรเอ๊ย! ใครแม่งโทร.มาตอนคนจะหลับจะนอนว่ะ!?

ผมความหาโทรศัพท์ของตัวเองที่ส่งเสียงดังน่ารำคาญจนเจอ กดรับแล้วกรอกเสียงลงไปอย่างหงุดหงิด ขอกูด่าสักทีเหอะ!

“เหี้ยเอ๊ย! มึงโทร.มาทำไมว่ะ ไอ้ห่าปาย”

- เหี้ยเก้า เลิกบ่นเลยสัด มาดูแลผัวมึงดึง -

“ใครผัวกู สัด!!” โทร.มากลางดึกแล้วเสือกกวนโมโหอีก ไอ้พวกเวรเนี่ย!

- อย่าบอกว่ามึงไม่รู้ ไอ้คิงสุดที่เลิฟของมึงไง -

“ไปตายซะ” ผมทำท่าจะกดสายทิ้ง แต่ปลายสายเหมือนรู้เลยร้องห้ามก่อน

- มาดูคิงดิ แม่งเมากว่าหมาอีกสัด -

“พวกมึงไปเที่ยวกันเองแล้วเกี่ยวไรกะกูว่ะ?”

ดูมันสิครับ... ไปเที่ยวกันเองแต่พอมีคนเมากลับโยนให้ผมซะงั้น?! จะตีสามแล้ว... แม่งโทร.มาปลุก แถมยังให้ไปหาอีก ถ้าพรุ่งนี้ไม่ใช่วันเสาร์แม่งโดนด่าไปนานแล้วนะ

- เออน่า ช่วยกู... /ไอ้เชี่ยก้าวว แม่ง~ มึง ห่าเอ๊ยย หาที่เรียนม่ายด้าย เอิ๊ก สาก~ ที -

ได้ยินเสียงไอ้คิงมันบ่นลอดมาตามสาย เสียงมัน... เอิ่ม... แต่ก่อนมันเป็นคนที่ไม่เคยกินเหล้าจนควบคุมตัวเองไม่ได้นะครับ ทำอะไรมันจะมีสติเสมอ ส่วนมากพวกไอ้ปายจะเป็นคนเมามากกว่า แต่วันนี้ไม่รู้มันเป็นอะไร...

“เออๆ เดี๋ยวกูไปก็ได้” ... คิดแล้วก็รู้สึกผิดนิดๆ

หรือจะเป็นเพราะผม...?

ผมรู้ว่าร้านเดียวที่พวกมันจะมากินก็คือร้าน N&H เจ้าของร้านมันเป็นญาติกับไอ้จีน เพื่อนในกลุ่มของพวกผมครับ

แล้วก็ไม่ผิดอย่างที่คิด... คิงมันอยู่ที่นี่จริงๆด้วย

... และในสภาพ ‘เมากว่าหมา’

“เฮ้อ~” ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆ

“เชี่ยเก้า ทางนี้ๆ” นะ... เพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มกวักมือเรียก

ผมไล่สายตามองพวกที่ยืนอยู่ตรงนั้น... จีน นะ ปาย กาย ฟอร์ด นนท์ หนัง... และคิง ครบเซ็ตเลยนะมึง...

“พร่อง! พวกมึงนะพวกมึง... ไปเที่ยวกันเองแล้วมาสร้างปัญหาให้กู”

“แหมๆ ก็พวกกูจะไปเที่ยวกันต่อ” ปายพูดด้วยท่าทางสบายใจเฉิบมาก “เอาเป็นว่า พาแม่งกลับไปด้วยล่ะกัน”

“...” เอ่อ... ที่กูเช่าหอนอน เพราะพ่อแม่กูส่งกูมาเรียนต่างจังหวัดกับพวกมึงนะครับ ไม่ได้ให้คิงมาใช้เป็นที่พักชั่วคราว ผมล่ะจนใจจริงๆ

อ้อๆ ที่ผมย้ายมาก็เพราะแม่อยากให้เรียนโรงเรียนดีๆ แล้วไอ้คิงก็เลยขอมาเรียนตามด้วย... มันตามผมตั้งแต่สมัยม.ต้นแล้วเหอะ!

“ไหนๆ มึงกับคิงก็รู้จักกันมานานคงไม่รังเกียจมันเนอะ!”

“...” เอ่อ... มีข้อบัญญัติไหนบ้างที่ห้ามรังเกียจเพื่อตัวเองน่ะนะ! มันเห็นกลิ่นเหล้ามากเลยนะเฮ้ย! เห็นแบบนี้ผมก็รักสะอาดนะครับ

“เอาเป็นว่ามึงตกลงแล้วนะ!”

“...!!!” หา?! ผมตอบแล้วเรอะว่าโอเคน่ะ!

“เก้าพาคิงกลับไปไหวมั้ยครับ?” ฟอร์ดพูดด้วยท่าทางลำบากใจ มันเป็นคนเรียบร้อยสุดๆไปเลยครับ แต่ไม่รู้มาสนิทกับพวกผมได้ยังไง

“อ่า...” ที่มันพูดเพราะมันจะช่วยใช่มะ? ผมโคตรซึ้งใจอ่ะ

“ฟอร์ดเอ๊ย! สองคนนั้นเขาจะจู้จี้กัน จะไปยุ่งทำไมล่ะครับ!” นนท์แซวขึ้นมา ไอ้เพื่อนตัวนี้น่าต่อยชิบ! ตัวแม่งใหญ่กว่าควาย กูจะเอากลับบ้านไงไหวฮะ!

“อ่า... ครับ”

“เฮ้ย!!” ผมร้องเสียงหลงเลยทีเดียว จะเชื่อคนง่ายไปไหวว่ะ

“งั้นก็กลับดีๆนะเว้ย! เดี๋ยวพวกกูพาไปส่งที่รถ”

ห่าราก! กูนั่งแท็กซี่มา แล้วกูก็ต้องนั่งแท็กซี่กลับ ...แล้วใครจะแบกมันขึ้นห้องว่ะ!

“บาย~ ทำอะไรเกรงใจพี่คนขับด้วยนะเว้ย!” พวกมันพร้อมใจลากผม แบกคิง โบกแท็กซี่เสร็จสรรพ แล้วส่งผมขึ้นรถ บอกสถานที่ใครเรียบร้อยด้วย ตบท้ายด้วยการแซว และปิดประตูดัง ปัง!

พี่คนขับหันมายิ้มให้ แล้วกล่าวด้วยท่าทางเป็นมิตรกับผมว่า... “เดี๋ยวนี้ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว พี่เข้าใจนะน้อง แต่มอมเหล้านี่เกินไปมั้ย? หึๆ...”

แสรดดดดดดดดดดดดด!!!

ผ่าเอ๊ยยย!!! แม้แต่พี่โชเฟอร์ก็เชื่อเรอะ! หน้าผมเหมือนคนแบบนั้นรึไงกัน หา!?

เชี่ยคิงงงงงงงงง!!! ตื่นมามึงตายแน่ ห่าเอ๊ยยยยยย!!!