รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ

          ตอนนี้ก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วหลังจากที่เรากลีบจากค่ายอาสาความรักของฉันกับพี่พาสก็ยังเหมือนเดิมที่เพิ่มเติมคือพี่มันตัวตืดฉันแจจนน่ารำคาญ!!!!!!!ไม่รู้ว่าเราสองคนกินยาสลับกันรึเปล่ารู้สึกว่ามันต้องเป็นฉันมั้ยที่ต้องคอยตามแฟนสุดหล่อและเพอร์เฟคอย่างพี่พาสแต่นี้พี่มันไม่เคยปล่อยให้ฉันได้ห่างเลยนอกจากช่วงเรียนจนจากที่จะคบกันเงียบๆกลายเป็นข่าวดังของมหาลัยไปเลยว่าเดือนมหาลัยสุดหล่อมาคบกับยัยอ้วนอย่างฉันจนตอนนี้ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มักจะได้สายตาจากหลายคนหลายความรู้สึกกันไปแม้ส่วนใหญ่จะออกแนวเหยียดหยาม  ดูถูก  ถากถาง  สมเพช  หรืออจฉาก็ตาม  แต่ก็ยังมีส่วนดีๆหล่ะนะที่ยังคอยให้กำลังใจจนถึงขั้นตั้งเพจขึ้นมาจนฉันกลายเป็นไอดอลของสาวอ้วนทั้งหลายไปเลย
 
          ตอนนี้ในทุกวันจะต้องมีข้อความเข้ามาถามวิธีการมัดใจหนุ่มหล่อแบบพี่พาส  อยากจะบอกทุกคนเหลือเกินว่าไม่ได้ทำอะไรเลยแต่ก็ไม่กล้ากลัวทุกคนจะว่าเราโกหกปิดบังเคล็ดลับกลัวคนอื่นจะมาแย่งแฟนตัวก็เลยต้องตอบแบบนางงามทั่วไปว่าต้องแต่ตัวให้เข้ากับรูปร่าง  พูดจาเพราะๆ  ยิ้มหวานๆ  หลายคนก็เอาไปทำตามบางคนกลับมาบอกว่าได้ผลก็มีแต่กลับบางคนก็ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไร  ก็นะไม่ใช่ผู้ชายทุกคนหรอกที่จะสามารถมองข้ามผ่านรูปร่างหน้าตาภายนอกไปได้  หลังจากที่คิดอะไรเพลินๆจนหมดคายเรียนแรกของวันตอนเที่ยงตรงพอดีฉันก็เก็บของเข้ากระเป๋าเตรียมไปกินข้าวเที่ยงกับพวกพี่ปอนด์  ยัยเม  แล้วก็พี่พาส  แต่คนหลังนี้คงไม่รอไปเจอกันที่ศูนย์อาหารเพราะพี่แกมายืนคอยหน้าห้องเรียบร้อยและเราก็ตกเป็นเป้าสายตามันทีที่มายืนคู่กัน
 
"ทำไมไม่ไปรอกับพี่ปอนด์ยัยเมหล่ะคะ"
"ก็พี่ไม่อยากให้วิวเดินไปคนเดียว"
"ตึกเรียนวิวอยู่ใกล้แค่นี้เอง"
"ก็นั่นแหละ  แฟนพี่น่ารักกลัวคนมาจีบ"
อร๊ายยยยยยยยย........ไม่ใช่เสียงฉันหรอกคะเป็นเสียงเพื่อนสาวกลุ่มใหญ่ที่เดินตามหลังมาต่างหาก
"พี่พาสก็  พูดเว่อร์ไป"
"555  พี่ก็นึกว่าวิวชอบผู้ชายปากหวานซะอีก"
"หวานแบบนี้ก็เลี่ยนไปค่า"
"จ้าๆไปเถอะพวกนั้นรออยู่"
"ค่ะ  วันนี้วิวอยากกินไอศครีมจัง  ตอนเย็นเราไปกินกันนะคะ"
"ได้  แต่วิวคงต้องรอพี่ไปแจกเอกสารที่ชมรมอื่นๆก่อนนะ  รอไหวรึเปล่า"
"ได้คะ  แต่พี่พาสเลี้ยงนะ"
"จ้ะๆ  แม่หมูน้อยเลี้ยงตลอดชีวิตพี่ก็เลี้ยงได้"
"บ้า!  ว่าเค้าเป็นหมูน้อย"
"เจ็บนะ  อย่างนี้ต้องทำโทษ  มาให้ปล้ำซะดีๆหมูน้อย"
"อย่านะคนโรคจิต"
"ไม่เล่นแล้วๆ  ไปเถอะพี่หิวแล้ว"
"คะ"
 
          ณ  ศูนย์อาหารกลางมหาลัย
 
"มาช้าซะจริงๆ  รึว่าแอบไปทำอะไรกันอยู่"
"จะบ้าหรอยัยเม  ฉันเพิ่งเลิกเรียนเหอะ"
"แล้วไป  ฉันขอสั่งในนามว่าที่พี่สะใภ้ของแกเลยนะยัยวิว  แกห้ามชิงสุกก่อนห่ามเด็ดขาด!   เข้าใจมั้ย"
"จ้าๆ  พี่สะใภ้"
"ดีมาก"
"เริ่มพูดอะไรเหลวไหลอีกแล้วหรอเม"
"เปล่าซะหน่อยพี่ปอนด์  ที่พูดหน่ะเรื่องจริงทั้งนั้นเลย"
"จ้าๆ  ไปซื้อข้าวสิวิวไอ้พาส  เดี๋ยวต้องไปหาพวกไอ้นัทที่ตึกศิลป์อีก"
"ไปไมว่ะ"
"ไม่รู้ดิเห็นพวกมันบอกมีเรื่องด่วนมากกกกกกจะปรึกษาทุกคน"
"เออๆ  ไปวิวไปซื้อข้าวกัน"
"คะ"
 
          พวกเราใช้เวลากินข้าวประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าได้หลังจากทานอะไรกันเสร็จเก็บจานเรียบร้อยก็เลยอพยพกันมาที่ตึกศิลป์  (หมายถึงตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์)  เพื่อมาหาพี่นัทตามที่ได้นัดหมายกันเอาไว้แต่เมื่อมาถึงแล้วก็รู้สึกว่าเปลืองแรงเปล่าเหลือเกินเพราะไอ้เรื่องด่วนของพี่แกคือการมาประชุมว่ากหยุดยาวก่อนสอบปลายภาคจะไปเที่ยวไหนกันดีหลังจากที่ได้ฟังจบพี่นัทก็เลยโดนพี่พาสกับพี่ปอนด์โบกไปคนละทีแม้จะสงสารแต่ก็อยากแอบฝากด้วยอีกทีเหมือนกัน  เนื่องจากว่าช่วงก่อนสอบปลายภาคนี้พวกเราจะได้มีเวลาหยุดก่อนสอบสองอาทิตย์เต็มเพราะส่วนใหญ่ทุกวิชาก็เรียนจบครอสกันหมดแล้วแต่ก็จะมีแต่พี่ทรายที่เหลือเรียนคาบสุดท้ายในวันศุกร์หน้าแต่ถึงอย่างไรก็ยังมีช่วงวันหยุดยาวอยู่เลยว่าจะไปเที่ยวกันสักหกวันห้าคืนรวมเสาร์อาทิตย์นี้ด้วยแต่ที่เป็นปัญหาคือพี่แกตัดสินใจไม่ได้ว่าจะไปน้ำตกหรือทะเลดีเลยเรียกรวมพลเพื่อปรึกษา
 
"กูว่าไปทะเลเหอะเพราะคราวที่แล้วเราขึ้นภูเขาไปแล้วคราวนี้ลงใต้เที่ยวทะเลบ้างดีกว่า  ว่าไอ้ปอนด์ไอ้พาส  น้องเมน้องวิว"
"เมอยากไปทะเลคะ"
"กูก็เหมือนกัน"
"แล้วมึงหล่ะพาส"
"อืม.....วิวหล่ะอยากไปไหน"
"แหม่ไอ้พาสเดี๋ยวนี้เชื่อฟังดี  เชื่องยังกับแมวเลยนะมึงกะอีเรื่องแค่นี้ตัดสินใจเองไม่ได้"
"กูแค่อยากให้วิวเลือกโว้ย  ว่าไงวิวอยากไปที่ไหนหืม"
"แล้วแต่พี่พาสเลยคะวิวได้หมด"
"ถ้างั้นไปทะเลแล้วกันนะ  วิวโอเคมั้ย"
"คะ  ไม่มีปัญหา"  
 
          ฉันเลือกที่จะส่งยิ้มหวานๆไปให้แม้ในใจอยากจะไปน้ำตกมากกว่าแต่เมื่อบอกให้พี่เค้าเลือกแล้วเราก็ต้องตกลงตามนั้น  แต่ก็อีกนั่นแหละให้หักหน้าพี่พาสสั่งออกไปก็ดูจะไม่ดีบางทีเรื่องบางเรื่องเราก็ควรให้ฝ่ายชายเค้าเป็นผู้นำมากกว่าเพราะเราเป็นผู้หญิงต่อให้แฟนจะเกรงใจเราอย่างไรแต่ก็ควรให้เค้าเป็นผู้นำจะดีกว่าถ้าเรารู้จักยึดและยืดบ้างชีวิตคู่จะได้ยืดยาว  เพราะฉะนั้นทริปนี้จึงเป็นอันว่าเราจะไปทะเลกันเพื่อผ่อนคลายก่อนที่จะต้องสู้กับศึกสอบปลายภาคในครั้งนี้  แต่เอ๋สงสัยต้องไปหาซื้อชุดไปทะเลซักหน่อยแล้วเพราะเท่าที่มีก็คงจะดูไม่เหมาะเท่าไหร่  หวังว่าทริปครั้งนี้คงมีแต่ความสนุกนะ..........
 
 
 
 
 
..............................................................................
 
ไรท์ต้องขอโทษผู้อ่านทุกท่านมากๆเลยนะคะที่หายไปนานเนื่องจากไรท์มีปัญหาในการเข้าระบบที่กว่าจะเข้าได้ก็เล่นเอาเหงื่อตกแถมช่วงนั้นยังเป็นช่วงเข้ามหาลัยอีกเลยไม่ว่างจริงๆ  ไม่รู้ว่าทุกคนยังรออ่านกันอยู่รึเปล่าเอ่ย  ขอโทษจากใจอีกครั้งนะคะ  สาบานว่าเรื่องนี้จบแน่นอนแต่คงจะมีตอนเยอะหน่อยนะ  สุดท้ายนี้ช่วยเม้นบอกกันด้วยนะถ้าใครที่ติดตามแล้วกลับมาอ่านต่อ  "รักผู้อ่านทุกคนเสมอ"