รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ

ฉันกำลังยืนดูพ่อเลี้ยงกับพี่พาสที่ยืนฟาดฟันสายตากันไม่ยอมขยับไปไหนสองคนนี้เป็นอะไรกันมากมั้ยเนี่ยยืนจ้องกันซะจะฆ่ากันให้ตายไปโกรธกันมาแต่ชาติไหนเนี่ย ฉันเลยต้องตัดสินใจสงบศึกทางสายตาของคนทั้งสองเพราะถ้าเกิดช้ากว่านี้มีหวังกลับถึงนู้นดึกแน่ คนยิ่งกลัวๆอยู่

"ขอโทษนะค่ะ!พี่พาสไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวจะกลับถึงที่นู้นดึก"

"ห่ะห่ะ อ่ออ๋อ อืมไปสิพี่ก็ว่างั้นเหมือนกันไปเถอะ"ไม่พูดเปล่าพี่มันเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้วลากเดินออกไปที่รถ ไม่ได้เว่อร์นะพี่มันลากจริงๆลากจนฉันต้องวิ่งตามก็ดูขาพี่มันกับขาฉันสิต่างกันลิบลับพี่มันเดินแต่ฉันวิ่งเห็นชัดเจนถึงความเตี้ยสั้นของฉันเลยมั้ยล่ะ เฮ้อเซ็ง เกิดมาไม่สูงเลยต้องทำใจ ระหว่างทางกลับทุกอย่างก็เงียบกริบเหมือนไม่มีใครอยู่ในรถ ฉันก็ได้แต่เหลือบตาไปมองพี่พาสบ้างด้วยเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรให้บรรยากาศน่าอึดอัดนี้มันหมดไป

เอี๊ยด! นั่งคิดอยู่เพลินๆจู่พี่พาสก็จอดรถแล้วก็นั่งเงียบฉันจะเอ่ยปากถามอะไรก็ไม่กล้าเพราะตอนนี้ฉันเดาอารมณ์ไม่ถูกจริงๆว่าพี่พาสเป็นอะไร

"วิว สนิทกับพ่อเลี้ยงอนันต์มากหรอ"

"อะไรน่ะค่ะ"ฉันเอ่ยถามออกไปเพราะไม่เข้าใจว่าพี่พาสถามทำไม

"พี่ถามว่าวิวสนิทกับพ่อเลี้ยงอนันต์มากหรอ"

"ก็.....ไม่น่ะค่ะ คือแบบว่าวิวเจอพ่อเลี้ยงแค่ไม่กี่ครั้งเองแล้วก็ไม่สนิทใจจะพูดด้วย"

"แล้ววิวว่าพ่อเลี้ยงเป็นยังไง"

"อืม...ก็เป็นคนเก่ง ฉลาด สุภาพ แล้วก็ใจดีมากๆเลยค่ะ วิวเคยไปทำบุญที่บ้านเด็กกำพร้าแล้วก็บังเอิญไปเจอพ่อเลี้ยงที่นั่นด้วยก็เลยรู้ว่าพ่อเลี้ยงมาที่ั่นั่นบ่อยๆ"

   เมื่อจบคำฉันปุบพี่พาสก็แค่พยักหน้ารับแล้วก็ขับรถออกไปทันที แล้วภายในรถก็กลับมาถูกปกคลุมด้วยความเงียบเช่นเดิม ฉันก็เลือกที่จะหันหน้าออกไปทางหน้าต่างมองไปยังท้องฟ้าที่เริ่มมืด แสงสีส้มแดงของพระอาทิตย์ที่กำลังตกลงตรงปลายขอบฟ้า ชวนให้คิกว่ามันจะตกลงที่ตรงไหนบนโลกแห่งนี้ เหมือนๆกับใจของพี่พาสที่ฉันก็กำลังคิดว่าสิ่งที่พี่พาสเอ่ยถามฉันออกมาเพราะอะไร แล้วเพราะอะไรกันพี่พาสจึงเป็นแบบนี้ เงียบ เขร่งขรึม และก็ดูจริงจังผิดปรกติ

   ใช้เวลาเพียงไม่นานเราก็กลับมาถึงยังที่พักตลอดทางก็เงียบเช่นเดิมจนกระทั่งถึงที่พักพี่พาสก็ยังเงียบอยู่ พี่พาสเปิดประตูออกไปแล้วทิ้งให้ฉันที่อยากจะเอ่ยกล่าวราตรีสวัสดิ์ต้องค้างไว้แค่นั้นเพราะคนที่เราอยากจะเอ่ยตอนนี้เค้าได้เดินหายไปไกลแล้ว

   เพราะอะไรกันนะ........เพราะอะไร

  เช้าที่แสนสดใสก็มาถึงฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับฉันปล่อยให้ยัยเมย์นอนอุตุของมันต่อไปส่วนฉันก็เตรียมของไปอาบน้ำชำระกายต้อนรับเช้าวันใหม่ ระหว่างทางเดินไปฉันเจอกับพี่พาสที่เพิ่งเดินกลัับมาจากน้ำตก

"พี่พาส ตื่นเช้าจังเลยนะค่ะ"

"อืม เมื่อคืนพี่นอนไม่ค่อยหลับนะ"

"ทำไมล่ะค่ะ"

"ปวดหัวนะ"

"หรอค่ะ เอายามั้ยค่ะ วิวมี พี่รอแป็บนึงนะเดี๋ยววิวไปหยิบให้"

"ไม่ต้องหรอก พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก"

"ไม่ได้หรอกค่ะทิ้งไว้มันจะไม่ดี"

"พี่บอกว่าไม่เป็นไรไง ไม่ต้องมายุ่งกับพี่ได้มั้ย"

"พี่...พาส"ฉันพูดได้แค่นั้นแล้วก็เลือกที่จะวิ่งออกมาเพราะกลัวว่าน้ำตามันจะไหลออกมาต่อพี่มัน พี่พาส พี่อะไร พี่โกรธอะไรวิวกันแน่ บอกวิวทีทำแบบนี้วิวเสียใจนะ พี่พาส