Love in Dream รักไม่จำกัดหัวใจของยัย 4 สาว Amulet

9.0

เขียนโดย clover

วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.18 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  4,335 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้นของความวุ่นวายยย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ณ ญี่ปุ่น
 ฉัน'โอดะงิริ ยูเมะ' หอบหิ้วกระเป๋าและสัมภาระมากมายมายืนอยู่หน้าค่ายเพลง(อะไรสักอย่าง)ที่ดังและใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น เพื่อมารอคุณน้า'อาซาคาว่า' ญาติที่ฉันโครตจะไม่สนิท(-*-) ตามบัญชาของมาสเตอร์มาคาลอฟ เพื่อจะขออาศัยบ้านเขาอยู่ ระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปในบริษัทฉันจะเล่าประวัติความเป็นมาการมาเยือนญี่ปุ่นของฉันให้ฟังก็แล้วกัน อะ แฮ่ม (ใครถามย่ะหล่อน?= =)
ก่อนเดินทาง 3 วัน 
 "ยูเมะเจ้าจงไปที่ญี่ปุ่น"
"ไปทำไมล่ะค่ะ"
" ไปทำภารกิจของเจ้ายังไงล่ะ"
"ภารกิจ? = ="
"ใช่ และภารกิจนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมากและข้าก็เห็นแต่จะมีแค่เจ้านี่แหละที่เหมาะสมที่สุด^^"
"เพราะหนูหน้าตาดีใช่ไหมล่ะค๊าา ใครๆก็พูดแบบนั้น >< แหมเขาว่ากันว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนี่นะ"
"เปล่า"
"อ้าว ถ้างั้นแล้วทำไมเป็นหนูล่ะค่ะ?"
 เอ๊ะ!! ยังไงกันนะ น่าสงสัยจริง
"ก็เพราะมันเป็นภารกิจที่ห่วยที่สุด แล้วข้าก็คิดว่าน่าจะเหมาะกับเจ้าที่สุดด้วยล่ะนะ^__^"
  -[]- ชะ ชะ ช๊อก!!!!! พะ พะ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก อยากปลูกต้นไม้~ เตรง เตร๊ง 
"ละ ลุง"
"เอาล่ะไปเก็บกระเป๋าซะ อีก 3 วันเตรียมตัวเดินทางได้^___^"
"+[]+" 
 ฉันยังคงเอ๋อเป็นเด๋อ ดอกสะเดา ต่างกับมาสเตอร์ที่ยิ้มหน้าระรื่น เหมือนกินไอติมแล้วได้ไม้ฟรีมาแลกใหม่
  ไม่จริง!!!! ไม่อาววว ไม่ปายยยยยย (ตะโกนในใจ)
และด้วยเหตะประการณ์ฉะนั้นฉันจึงต้องข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาญี่ปุ่นและเพื่อทำภารกิจที่มาสเตอร์มอบให้ แต่จะเป็นภารกิจแบบไหน ฉันก็ไม่รู้เพราะมาสเตอร์บอกเพียงแค่ว่า....
'เมื่อเจ้าไปถึงแล้วเจ้าก็จะรู้เอง'
รู้อารายยย - - ฉันเกิดเเละโตมาที่แฟรี่เทลขนาดคุณน้าที่(เพิ่งมารู้)ว่าเป็นญาติกันฉันยังไม่รู้เลยว่ามีอยู่ที่นี่ด้วย และเพื่อเหตุผลนั้น+กับ ความที่ฉันไม่คุ้นเคยกับที่อยู่ใหม่เลยต้องให้คุณน้าช่วยหลายๆเรื่องรวมถึง'ภารกิจ' นั้นด้วย ฉันสืบจนได้ข้อมูลมาว่าคุณน้าทำงานอยู่ที่ค่ายเพลงแห่งนี้และทำงานเป็นผู้จัดการวงMurber ฉันจึงต้องมาแสดงตัวเพื่อให้คุณน้ารู้ว่าฉันเป็นหลานคนหนึ่งของเขา(ญาติที่ห่างกันมากกกและต้องการความช่วยเหลือ) ฉันเดินหาคุณน้าไปเรื่อยๆ เ้เละ โครม!!! เดินไปชนใครเข้าก็ไม่รู้ โอ๊ย!! เจ็บชะมัด
"โอ๊ย!เจ็บ เดินยังไงเนี่ย-*-"
"ขอโทษ มาฉันช่วย"เขายื่นมือตรงหน้าของฉัน แต่เอ๊ะ! น้ำเสียงแบบนี้ผู้ชายนิน่า 
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันลุกเองได้"
ฉันปฎิเสธความหวังดีของหมอนั่น ชิ! ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ? ไม่มีทางใช่กับยูเมะคนนี้ได้หร๊ิอกก>< ไหนขอดูหน้าค่าตาหน่อยสิ! นิสัยแบบนี้หน้าตาหน้าเกลียดชัวร์เลย! หมอยูฟันทง~!! ว่าแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองอีตาบ้านั่นและก็พอว่าหมอนั่น.......
to be continued

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา