Love in Dream รักไม่จำกัดหัวใจของยัย 4 สาว Amulet
9.0
1) จุดเริ่มต้นของความวุ่นวายยย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ญี่ปุ่น
ฉัน'โอดะงิริ ยูเมะ' หอบหิ้วกระเป๋าและสัมภาระมากมายมายืนอยู่หน้าค่ายเพลง(อะไรสักอย่าง)ที่ดังและใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น เพื่อมารอคุณน้า'อาซาคาว่า' ญาติที่ฉันโครตจะไม่สนิท(-*-) ตามบัญชาของมาสเตอร์มาคาลอฟ เพื่อจะขออาศัยบ้านเขาอยู่ ระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปในบริษัทฉันจะเล่าประวัติความเป็นมาการมาเยือนญี่ปุ่นของฉันให้ฟังก็แล้วกัน อะ แฮ่ม (ใครถามย่ะหล่อน?= =)
ก่อนเดินทาง 3 วัน
"ยูเมะเจ้าจงไปที่ญี่ปุ่น"
"ไปทำไมล่ะค่ะ"
" ไปทำภารกิจของเจ้ายังไงล่ะ"
"ภารกิจ? = ="
"ใช่ และภารกิจนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมากและข้าก็เห็นแต่จะมีแค่เจ้านี่แหละที่เหมาะสมที่สุด^^"
"เพราะหนูหน้าตาดีใช่ไหมล่ะค๊าา ใครๆก็พูดแบบนั้น >< แหมเขาว่ากันว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนี่นะ"
"เปล่า"
"อ้าว ถ้างั้นแล้วทำไมเป็นหนูล่ะค่ะ?"
เอ๊ะ!! ยังไงกันนะ น่าสงสัยจริง
"ก็เพราะมันเป็นภารกิจที่ห่วยที่สุด แล้วข้าก็คิดว่าน่าจะเหมาะกับเจ้าที่สุดด้วยล่ะนะ^__^"
-[]- ชะ ชะ ช๊อก!!!!! พะ พะ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก อยากปลูกต้นไม้~ เตรง เตร๊ง
"ละ ลุง"
"เอาล่ะไปเก็บกระเป๋าซะ อีก 3 วันเตรียมตัวเดินทางได้^___^"
"+[]+"
ฉันยังคงเอ๋อเป็นเด๋อ ดอกสะเดา ต่างกับมาสเตอร์ที่ยิ้มหน้าระรื่น เหมือนกินไอติมแล้วได้ไม้ฟรีมาแลกใหม่
ไม่จริง!!!! ไม่อาววว ไม่ปายยยยยย (ตะโกนในใจ)
และด้วยเหตะประการณ์ฉะนั้นฉันจึงต้องข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาญี่ปุ่นและเพื่อทำภารกิจที่มาสเตอร์มอบให้ แต่จะเป็นภารกิจแบบไหน ฉันก็ไม่รู้เพราะมาสเตอร์บอกเพียงแค่ว่า....
'เมื่อเจ้าไปถึงแล้วเจ้าก็จะรู้เอง'
รู้อารายยย - - ฉันเกิดเเละโตมาที่แฟรี่เทลขนาดคุณน้าที่(เพิ่งมารู้)ว่าเป็นญาติกันฉันยังไม่รู้เลยว่ามีอยู่ที่นี่ด้วย และเพื่อเหตุผลนั้น+กับ ความที่ฉันไม่คุ้นเคยกับที่อยู่ใหม่เลยต้องให้คุณน้าช่วยหลายๆเรื่องรวมถึง'ภารกิจ' นั้นด้วย ฉันสืบจนได้ข้อมูลมาว่าคุณน้าทำงานอยู่ที่ค่ายเพลงแห่งนี้และทำงานเป็นผู้จัดการวงMurber ฉันจึงต้องมาแสดงตัวเพื่อให้คุณน้ารู้ว่าฉันเป็นหลานคนหนึ่งของเขา(ญาติที่ห่างกันมากกกและต้องการความช่วยเหลือ) ฉันเดินหาคุณน้าไปเรื่อยๆ เ้เละ โครม!!! เดินไปชนใครเข้าก็ไม่รู้ โอ๊ย!! เจ็บชะมัด
"โอ๊ย!เจ็บ เดินยังไงเนี่ย-*-"
"ขอโทษ มาฉันช่วย"เขายื่นมือตรงหน้าของฉัน แต่เอ๊ะ! น้ำเสียงแบบนี้ผู้ชายนิน่า
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันลุกเองได้"
ฉันปฎิเสธความหวังดีของหมอนั่น ชิ! ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ? ไม่มีทางใช่กับยูเมะคนนี้ได้หร๊ิอกก>< ไหนขอดูหน้าค่าตาหน่อยสิ! นิสัยแบบนี้หน้าตาหน้าเกลียดชัวร์เลย! หมอยูฟันทง~!! ว่าแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองอีตาบ้านั่นและก็พอว่าหมอนั่น.......
to be continued
ฉัน'โอดะงิริ ยูเมะ' หอบหิ้วกระเป๋าและสัมภาระมากมายมายืนอยู่หน้าค่ายเพลง(อะไรสักอย่าง)ที่ดังและใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น เพื่อมารอคุณน้า'อาซาคาว่า' ญาติที่ฉันโครตจะไม่สนิท(-*-) ตามบัญชาของมาสเตอร์มาคาลอฟ เพื่อจะขออาศัยบ้านเขาอยู่ ระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปในบริษัทฉันจะเล่าประวัติความเป็นมาการมาเยือนญี่ปุ่นของฉันให้ฟังก็แล้วกัน อะ แฮ่ม (ใครถามย่ะหล่อน?= =)
ก่อนเดินทาง 3 วัน
"ยูเมะเจ้าจงไปที่ญี่ปุ่น"
"ไปทำไมล่ะค่ะ"
" ไปทำภารกิจของเจ้ายังไงล่ะ"
"ภารกิจ? = ="
"ใช่ และภารกิจนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมากและข้าก็เห็นแต่จะมีแค่เจ้านี่แหละที่เหมาะสมที่สุด^^"
"เพราะหนูหน้าตาดีใช่ไหมล่ะค๊าา ใครๆก็พูดแบบนั้น >< แหมเขาว่ากันว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนี่นะ"
"เปล่า"
"อ้าว ถ้างั้นแล้วทำไมเป็นหนูล่ะค่ะ?"
เอ๊ะ!! ยังไงกันนะ น่าสงสัยจริง
"ก็เพราะมันเป็นภารกิจที่ห่วยที่สุด แล้วข้าก็คิดว่าน่าจะเหมาะกับเจ้าที่สุดด้วยล่ะนะ^__^"
-[]- ชะ ชะ ช๊อก!!!!! พะ พะ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก อยากปลูกต้นไม้~ เตรง เตร๊ง
"ละ ลุง"
"เอาล่ะไปเก็บกระเป๋าซะ อีก 3 วันเตรียมตัวเดินทางได้^___^"
"+[]+"
ฉันยังคงเอ๋อเป็นเด๋อ ดอกสะเดา ต่างกับมาสเตอร์ที่ยิ้มหน้าระรื่น เหมือนกินไอติมแล้วได้ไม้ฟรีมาแลกใหม่
ไม่จริง!!!! ไม่อาววว ไม่ปายยยยยย (ตะโกนในใจ)
และด้วยเหตะประการณ์ฉะนั้นฉันจึงต้องข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาญี่ปุ่นและเพื่อทำภารกิจที่มาสเตอร์มอบให้ แต่จะเป็นภารกิจแบบไหน ฉันก็ไม่รู้เพราะมาสเตอร์บอกเพียงแค่ว่า....
'เมื่อเจ้าไปถึงแล้วเจ้าก็จะรู้เอง'
รู้อารายยย - - ฉันเกิดเเละโตมาที่แฟรี่เทลขนาดคุณน้าที่(เพิ่งมารู้)ว่าเป็นญาติกันฉันยังไม่รู้เลยว่ามีอยู่ที่นี่ด้วย และเพื่อเหตุผลนั้น+กับ ความที่ฉันไม่คุ้นเคยกับที่อยู่ใหม่เลยต้องให้คุณน้าช่วยหลายๆเรื่องรวมถึง'ภารกิจ' นั้นด้วย ฉันสืบจนได้ข้อมูลมาว่าคุณน้าทำงานอยู่ที่ค่ายเพลงแห่งนี้และทำงานเป็นผู้จัดการวงMurber ฉันจึงต้องมาแสดงตัวเพื่อให้คุณน้ารู้ว่าฉันเป็นหลานคนหนึ่งของเขา(ญาติที่ห่างกันมากกกและต้องการความช่วยเหลือ) ฉันเดินหาคุณน้าไปเรื่อยๆ เ้เละ โครม!!! เดินไปชนใครเข้าก็ไม่รู้ โอ๊ย!! เจ็บชะมัด
"โอ๊ย!เจ็บ เดินยังไงเนี่ย-*-"
"ขอโทษ มาฉันช่วย"เขายื่นมือตรงหน้าของฉัน แต่เอ๊ะ! น้ำเสียงแบบนี้ผู้ชายนิน่า
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันลุกเองได้"
ฉันปฎิเสธความหวังดีของหมอนั่น ชิ! ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ? ไม่มีทางใช่กับยูเมะคนนี้ได้หร๊ิอกก>< ไหนขอดูหน้าค่าตาหน่อยสิ! นิสัยแบบนี้หน้าตาหน้าเกลียดชัวร์เลย! หมอยูฟันทง~!! ว่าแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองอีตาบ้านั่นและก็พอว่าหมอนั่น.......
to be continued
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ