รักนะคุณเมฆา

6.0

เขียนโดย ณัฐจัง

วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 20.23 น.

  2 บท
  1 วิจารณ์
  9,568 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) สลับร่าง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
+++++++++ระหว่างเดินไปโกคุโย++++++++++
แปะๆๆๆๆๆๆ ฝนที่เริ่มตกปรอยๆแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดแถมยังมีฟ้าแลบเป็นคราวๆแต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลบฝนเลยแม้แต่น้อยเด็กสาวที่เดินตามอยู่รู้สึกหนาวจึงเอาร่มที่ติดตัวมากันฝนแต่แล้วก็...
เปรี้ยงงงงง!!!!!!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงกรีดร้องของเด็กสาวที่กลัวฟ้าผ่าแต่ไม่ทันจะได้ทำอะไรทั้งฮิบาริ และ โคลมก็โดนฟ้าผ่าไปแล้ว(ไว้อาลัยให้ทั้ง2ด้วยการสงบนิ่ง2นาที)
+++++++โรงพยาบาล+++++++++
"อือ...."เีสียงของชายเส้นผมรัติกาลที่พึ่งฟื้นในลักษณะผ้าพันแผลเต็มตัวซ้ำยังขาหักแขนหักอีก
"คุณฮิบาริครับ"เด็กหนุ่มผมฟูที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อเห็นว่าฟื้นแล้วก็เดินมาหาทันที"เป็นอะไรหรือเปล่าวครับ"เด็กหนุ่มถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ไม่"
--คุณฮิบาริเหรอ ...อืม..นั้นมันชื่อคุณเมฆานี่--
"ผมเป็นห่วงแทบแย่"
"ขอโทษ...ค่ะ..บอส "คำพูดเมื่อกี้เล่นเอาเด็กหนุ่มถอยห่างเลย(เด็กหนุ่มผมฟูนี่สึนะ นะ)
"เมื่อกี้คุณฮิบาริพูดว่าอะไรครับ"
"บอส...."ฮิบาริย้ำอีกครั้ง
"อีกทีครับ"
"อะ....อะไรกันบอสหูหนวกเหรอ"ฮิบาริพูดพลางเอามือจับหูสึนะ
ความเงียบเกิดขึ้น10วินาที
"บอสคะ...ฉันไปห้องน้ำนะคะ"
"ค่ะ...ครับผมช่วยพยุง"
++++++++ในห้องน้ำ+++++++++
dokuro talk
อะไรกัน....บอสเรียกฉันว่าคุณฮิบาริแถมฉันยังรู้สึกเบาๆที่หน้าอกด้วยเหมือนมีอะไรหายไปด้วย
ในขณะที่ฉันอยู่หน้ากระจกเหมือนเห็นคุณเมฆาเลยเอ๋......คุณเมฆานี่ฉันอยู่ในห้องน้ำส่วนตัวงั้นที่กระจกนี่ส่องฉันอยู่ก็หมายถึง...ฉันคือ.....คะ..คะ...คะ...คุณเมฆา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"ฉันวิ่งออกจากห้องทันที
........................................................................................................................................
+++++ห้องโคลม โดคุโร+++++++++
"อืม..."เด็กสาวที่พึ่งฟื้นค่อยลืมตาขึ้นสิ่งแรกที่เธอเออ...เขาเห็นคือโรคุโด มุคุโร
"โคลมครับโคลม"เป็นชายที่พูดเนิบๆแต่อ่อนโยนพูด
"โรคุโด...มุคุโร่...เอ๋..."
สะ...เสียง...เสียงฉันทำไมมันหวานมาก
"โคลมเป็นอะไรรึป่าวครับ"มุคุโร่ถามย้ำ
Hibari talk
 ผมรู้แล้วว่าทำไมเสียงผมถึงหวานเหตุผลคือ ผมสลับร่างกับยัยเด็กที่ชื่อโคลมสินะงั้นผมต้องตอบเป็นสำเนียงยัยเด็กนั่นเหรอ เอาไงเอากันว่ะ....
"ไม่เป็นไรค่ะท่านมุคุโร่"พูดออกไปแล้วววว
"เออ...ออ..ครับ"
"เออ...โคลมครับ"โรคุโด มุคุโร่เรียกผมพร้อมเอาหน้ามาใกล้ผมเฮ้ยเสียวเฟ้ยยยยยย
"อะ.....อะไร.....คะ"
"โคลมดูแปลกๆ..นะครับ"อย่าเอาหน้ามาใกล้เสียวเฟ้ยออกป้ายยยยย
"ป่าวค่ะฉันก็แค่ปวดท้องเท่านั้นเอง"ผมแถสุดชีวิตแล้วทำไมคนอย่างผมต้องมาเอาตัวรอดแบบนี้ด้วยฟร่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา