Another Story of Snowwhite

เปลือกตาที่ถูกประดับด้วยขนตางอนยาวกระ
พริบช้าๆหลังจากฟื้นจากโลกแห่งความตาย ที่
จริงคงต้องเรียกว่าหลังจากเดินเฉียดจากโลก
แห่งความตายมามากกว่าเพราะเธอหมดสติ
ไปหลายชั่วโมงหลังจากถูกชายแปลกหน้ายิง
และนำมาทิ้งในป่าโดยหวังให้สัตว์ป่ามากิน
เธอเข้าไป
   ร่างบางพยายามตั้งสติและรวบรวมแรงที่ยัง
เหลืออยู่เพื่อลุกขึ้น ไหปาร้าด้านขวาของเธอชา
ไปถึงแขนเล็ก เนื่องจากแผลใหญ่จากการถูก
ยิงระยะเผาขน และเลือดที่ไหลออกมาอย่าง
มากในขณะที่เธอหมดสติไป
"ช่วยด้วย" เสียงเล็กและเบาออกมาจากลำ
พอที่แห้งผาก และกลีบปากแห้งสีซีดจากการ
เสียเลือดไปมาก
"มีใครอยู่บ้าง? ช่วยชั้นด้วย"เธอร้องและมอง
ไปรอบๆตัว ก่อนจะค่อยๆก้าวเดินอย่าง
หวาดระแวง เมื่อเดินมาได้ไม่นานเธอก็พบแสง
ไฟอยู่ด้านหน้า ด้วยความดีใจร่างบางก้าวเท้า
วิ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว และเธอก็ได้พบว่า
นั่นคือบ้านคน ไวท์ไม่รีรอรีบเดินไปเคาะประตู
บ้าน แต่เพราะไม่มีใครตอบ หรืออาจเป็น
เพราะเธอใจร้อน สมองจึงสั่งการให้มือเล็กเปิด
ประตูเข้าไป เธอค่อนข้างแปลกใจที่ประตูไม่ได้
ล๊อคแต่ก็ไม่รีรอที่จะก้าวเข้าไป เธอไม่พบใคร
นอกจากเตียงที่ถูกตั้งอยู่กันคนละมุม7เตียง 
และฟอร์นิเจอร์ไม้ต่างๆ ร่างบางมองเห็นขวด
น้ำที่วางเรียงกันอยู่ สมองไม่คิดอะไรมากว่า
น้ำนั้นจะกินได้หรือไม่ มือเล็กรีบหยิบขวดน้ำ
มากรอกใส่ปากอย่างกระหาย และหลังจากนั้น
เธอก็มองหากล่องปฐมพยาบาลแต่กลับไม่พบ
อะไร ด้วยความอ่อนล้าเธอจึงล้มตัวลงนอนทีเตียงที่อยู่มุมในสุด
.....
"ด๊อค! ดูสินายต้องทำแผลให้เธอนะ"เสียงทุ้ม
ของคนหลายคนปลุกให้เธอตื่นขึ้น
"นี่ๆดูสิ เธอตื่นแล้ว" และเธอก็ได้พบว่ารอบๆ
ตัวเธอมีผู้ชาย5-6คนยืนอยู่รอบเตียง 
สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยและเป็นห่วง แต่
เธอกลับรีบกระถดตัวหนีไปทางหัวเตียงโดย
อัตโนมัติ
"เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆนะ ไม่ต้องกลัวพวกเราหรอก 
ด๊อคจะทำแผลให้เธอเองนะ" ใครคนหนึ่งพูด
ขึ้นและพยักเพยิดไปทางผู้ชายที่เขาเรียกว่า 
'ด๊อค' ที่นั่งอยู่ที่ปลายเตียง
"ขอโทษนะ ให้ฉันดูแผลก่อนนะ"ด๊อคพูดอย่าง
อ่อนโยนและขยับเข้ามาใกล้ ร่างบางที่ตัวสั่น
ด้วยความกลัวมองไปที่ด๊อคอย่างลังเลในขณะ
ที่ยังไม่ขยับออกไปจากหัวเตียง มือหนาค่อยๆ
เปิดคอเสื้อเธอเบาๆอย่างระวัง คิ้วหนาขมวด
ยุ่งเมื่อเห็นแผล 'หัวกระสุนไม่ทะลุออกไปด้าน
หลัง' นั่นหมายความว่าเขาต้องเอาหัวกระสุน
ออก และนั่นจะสร้างความเจ็บปวดให้เธออย่าง
มาก
"ใครก็ได้ไปดูทีว่าในตู้ยามียาสลบ หรือยาชา
บ้างมั๊ย?"เขาหันไปพูดกับอีก4คนที่เหลือ 
และหันกลับมาหาไวท์ "นอนลงมาก่อนเถอะ ใจ
เย็นๆนะ" ด๊อคพูดเมื่อรู้สึกได้ว่าเธอเกร็งมาก 
...ไม่นานชายอีกคนก็กลับมาพร้อมกับยาบาง
อย่าง ด๊อคค่อยๆเอาให้เธอดมแล้วเธอก็หลับ
ไป และการทำแผลก็เริ่มขึ้น จนถูกอย่างเสร็จ
และผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนถอนหายใจอย่าง
โล่งอกและมองดูผู้หญิงแปลกหน้าที่หลับสนิท
"นี่อะไรกันน่ะ?"เสียงทุ้มเย็นๆดังขึ้นที่ประตู 
ผู้มาใหม่ขมวดคิ้วยุ่ง และมองไปที่เตียงของตัว
เองที่ถูกทุกคนมุงดูอยู่ ทุกคนหลีกทางให้ด้วย
ความหวาดหวั่น สิ่งที่พบคือผู้หญิงผิวขาว
ที่นอนจมกองเลือดอยู่