Magic for my heartเวทมนต์แสนร้ายเสกหัวใจให้รักกัน

บทที่1

ฉันยัยเฟย์ยัยฟางได้ตัดสิ้นใจไปหาอาจารย์เพื่อที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกมากๆสำหรับพวกเราที่มีสิ่งของสามารถเปลี่ยนแปลงร่ายกายเราได้ยังไง
ณ ห้องอาจารย์ชมพูนุช
ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“เข้ามาได้จ๊ะ”ห้องก็แต่งตามสไตล์เดิมเหมือนครั้งก่อนที่เข้ามา
“อาจารย์มีบางสิ่งบางอย่างทำให้ร่างกายเราเปลี่ยนไปเพราะอะไรเหรอค่ะ”    เสียงยัยเฟย์ถาม ทำให้อาจารย์ยิ้มขึ้นมา
“นั้นสิค่ะ เป็นเพราะของที่อาจารย์ให้พวกเรามาหรือเปล่า”อาจารย์ก็หัวเราะขึ้นมา อาจารย์เป็นอะไรอ่ะเป็นบ้าเหรอค่ะอาจารย์
“ของที่อาจารย์ให้ไปมีส่วนเกี่ยวแต่น้อยมาก ส่วนมากจะเป็นเพราะร่างกายของพวกเธอเอง”ยิ่งพูดยิ่งงงพูดอะไรของอาจารย์
“พวกเรางงค่ะอาจารย์”อาจารย์พูดอย่างนี้แล้วใครจะไปเข้าใจ
“พวกเธอเป็นแม่มดถึงสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้เพราะใส่ของที่มีเวทย์มนต์”มะ....แม่มดเหรอเป็นไปได้ไง
“O_O”หน้าฉัน
“O_o”หน้ายัยฟาง
“O_0”หน้ายัยเฟย์
“นี่เลิกทำตาเป็นไข่ห่านได้แล้ว เมื่อพวกเธอรู้แล้วฉันจะต้องพาพวกเธอทั้งสามคนไปเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์ครูมีลูกศิษย์ผู้หญิงสองคนที่นั้นเขาจะดูแลพวกเธอสามคนอย่างดี”ไปเรียนโรงเรียนพ่อมดแม่มดเหรอ ไม่เอาฉันไม่อยากเป็นแม่มด
“ยัยแก้วว่าไง ฉันไม่อยากไปเลย”เสียงยัยเฟย์ร้องขึ้น
“ฉันก็ไม่อยากเหมือนกัน”ถ้าพวกเราไปที่นู้นแล้วจะมีใครมาเล่นมาคุยกับพวกเราไหมนะ
“ฟางว่าเราควรไปน่ะ ถ้าเราไม่ไปอาจจะเกิดผลเสียก็ได้จริงไหม”ความคิดของยัยฟางถูกแต่ยังไงก็ไม่ไปอยู่ดี
“มันก็จริงอย่างที่ยัยฟางว่านะ”พวกเราก็นั่งปรึกษากันนานพอสมควรแล้วก็ยังสรุปไม่ได้ว่าจะไปหรือไม่ไปจนพวกเราบอกลาอาจารย์แล้วกลับมาที่ห้องเพื่อคุยหาคำตอบ

Gail’Part
สวัสดีค่ะ มาอยู่กับเกลกันนะอาจารย์เฟียน่า(ก็คืออาจารย์ชมพูนุช)ได้ส่งจดหมายมาหาพวกฉันว่าอาจารย์จะส่งนักเรียนให้พวกเรามาดูแลชื่อว่าเฟย์ฟางแก้วเขาทั้งสามคนเป็นแม่มดแต่ไม่รู้ตัวก็เลยฝากให้พวกเราดูแล ฉันก็ตอบคำรับฝากไปแล้วโดยปรึกษากั้งกับโบว์และพิชชี่ฉันกับโบว์คุยกันแล้วว่าถ้าพวกเขามาที่นี่เราจะพาไปดูโรงเรียนแล้วแนะนำเพื่อนๆให้รู้จัก
“แล้วพวกเขาจะนอนที่ไหน”จริงด้วย จะว่าไปห้องเรามีแค่สองคนให้พวกเขามานอนด้วยก็ได้นิ
“เกลโบว์ว่าห้องเราเหงาไปนะ ให้สามคนนั้นอยู่ด้วยสิเราสองคนเองจะได้ไม่เหงาจริงไหม”โบว์พูดดูเอาท่าก็จริงอยู่พวกเราเหงามากอยู่กันแค่สองคนแต่ห้องใหญ่มาจนเหงาเลยปกติห้องที่พวกเราอยู่จะห้องสามคนขึ้นไปแต่พวกเราสองคนดันเหลือเศษก็เลยได้อยู่กันแค่สองคน
“ตกลงตามนั้น นี่พิชชี่นายจะมีอะไรเพิ่มอีกไหม”ฉันเห็นอีตาแวมไพร์นั่งเงียบมานานแหละ
“ไม่มี เอ่อ..โบว์สอนงานวันนี้ให้หน่อย”โบว์พยักหน้าแล้วก็เดินออกไปเหลือฉันกับกั้งกันแค่สองคน
“เกล อาจารย์บอกจะพาเขามาวันไหน”อาจารย์ไม่ได้ไหมบอกว่ามาวันไหนด้วยอ่ะ
“อาจารย์ไม่ได้เขียนมาบอก”กั้งถึงกับหน้าบึ้งใครจะไปรู้อาจารย์ก็ไม่ได้บอกมาด้วย

kaew’Part
พวกเรานั่งคุยกับสองชั่วโมงแล้วหลังจากออกมาจากห้องอาจารย์ชมพูนุชก็ตกลงกันได้แล้วว่าจะไปถ้าอยู่นี่แล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้นไปเรียนที่นู้นก็ดีซะกว่า
“ตกลงพวกเราไปกันใช่ไหม”ถามย้ำอีกรอบเพื่อความมั่นใจ
“ไปสิ ไปหาอาจารย์กันเถอะ”ได้บทสรุปแล้วพวกเราก็วิ่งไปที่ห้องอาจารย์ชมพูนุชเพื่อจะบอกว่าพวกเราไปแบบจำเป็นสุดๆ
ณ ห้องอาจารย์ชมพูนุช
พวกเราวิ่งมาถึงหน้ากำลังจะเคาะแต่ยังไม่ทันจะเคาะเลยประตูก็เปิดเองเราสามคนอึ้งกันสักพักก่อนจะเข้าไป
แอ๊ด
“ว่าไงจ๊ะสาวๆ ตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม”รู้ได้ไงเนี่ย ลืมไปอาจารย์เป็นแม่มด
“ค่ะ พวกเราตกลงจะไปค่ะ”อาจารย์ถึงกับยิ้มแฉ่ง อาจารย์บอกกับพวกเราว่าอีกสิบนาทีเราสามคนจะไปที่นั้นกันเลย
“อาจารย์ค่ะ แล้วพวกเราไปอยู่ที่นั้นแล้วจะนอนที่ไหนค่ะ”เสียงยัยเฟย์พูดขึ้น ยัยเฟย์พูดถูก
“มีคนจัดการให้พวกเธอเรียบร้อยแล้วเขาชื่อเกลกับโบว์ พวกเธอไปถึงที่นั้นจะพบสองคนนี้และเพื่อนๆอีกสองคนพวกเธอสบายใจได้”เราสามคนจะมีเพื่อนใหม่แล้วดีใจจังอยู่กันเยอะๆอ่ะดีจะได้สนุก