Prince Philip รักนายไอเจ้าชายสุดฮอต

ตอนนี้ฉันและไมเคิลก็ตามหาบ้านที่สั่งทำขึ้นโดยเฉพาะ
"บ้านอยู่ไหนหละเนี่ย เจอหรือยังไมเคิล"ฉันถามเพราะเดินจนเมื่อยแล้ว
"ยังเลยครับองค์หญิงเอ้ยคุณหนู"ฉันหล่ะตลกกับท่าทางไมเคิลซะจริงๆ
"นี่ๆๆเรียกฉันว่าอะไรก็ได้แต่อย่าเรียกชื่อจริงและองค์หญิงก็พอ"ฉันบอก
"โอเคครับคุณหนู"เปลี่ยนแปลงตัวเองได้เร็วมาก
"อีกนานไม๊อ่ะ กว่าจะหาบ้านเจอ"ฉันถามอีกครั้ง
"อ๊ะนั่นไงครับคุณหนูแบบเดียวกับในโทรศัพท์เลย แต่ทำไมมีบ้านอีกหลังนึงหล่ะครับ"เออใช่สิไหนเสด็จแม่บอกว่าฉันจะอยู่แบบส่วนตัวไงแล้วทำไมถึงมีบ้านที่สร้างมาแบบติดๆกันเลยหล่ะ
"ผิดบ้านหรือป่าว"ใช่สิอาจจะมีบ้านคล้ายๆกันก็ได้
"ไม่ผิดครับ อ๋อ ผมรู้และเข้าบ้านเถอะครับคุณหนู"ไมเคิลบอก
"มีอะไรน่ะ อ๊ะ"ไมเคิลเดินนำไปแล้วแต่ฉันน่ะสิ อยู่ดีๆก็มีคนเดินมาชนจากทางขวา หรือว่าจะเป็นคนที่อยู่บ้านติดๆกันนะ เจ็บก้นง่ะล้มลงไปซะแรงเลย
"อ้าวเฮ้ย เป็นอะไรหรือป่าว"ดูเหมือนคนที่ชนฉันจะเพิ่งรู้สึก เลยนั่งยองๆและถามด้วยเสียงเป็นห่วงนิดๆ
"นี่ ทำไมเดินไม่มองคนเลยหล่ะห้ะ"ฉันถามและเงยหน้าขึ้นไปมอง หน้่าคุ้นๆแฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ นึกไม่ออก
"คือว่า..ผมมองไม่เห็นน่ะ ขอโทษทีจะรีบไปเคลีย์เรื่องอะไรนิดหน่อยอ่ะครับ แล้วนี่เจ็บมากไม๊"นายนั่นถามและพยายามประครองตัวฉันขึ้น
"เจ็บสิถามได้ชนแรงซะขนาดนี้"ฉันเถียงกลับไป
"คุณหนูครับ มีอะไรหรือป่าวครับ"ไมเคิลรีบวิ่งออกมา
"นี่ไมเคิลถ้าฉันโดนลอบทำร้ายขึ้นมา นายจะช่วยฉันทันไหม ทำไมเดินเข้าไปบ้านเร็วจังแล้วนี่ฉันต้องเดินนำนายนะไม่ใช่นายเดินนำฉัน"ฉันบ่นไมเคิลจนลืมตัวไปว่ามีคนยืนอยู่ข้างๆ หลุดเองเลยเรา นายนี่จะสงสัยไม๊นะ
"คุณหนู รีบเข้าบ้านเถอะครับมีอะไรไปคุยกันข้างในดีกว่า"ไมเคิลบอกและรีบดึงมือฉันเข้าไปและปิดประตูอย่างเร็ว นายนั่นทำหน้าสงสัยอยู่นิดหน่อยและก็รีบวิ่งออกไป สงสัยไปทำธุระ