มิโกะแห่งสุริยันและจันทรา

 
 
 
พลัง
 
มิเกลเดินชนใครก็ไม่รู็โดยบังเอิญ เธอจึงลงไปนั่งกับพื้นทันที แต่เมื่อเจอคู่กรณีเธอหน้าแดงเล็กน้อยและประโยคที่พูดด้วยทำเอาอย่างแทรกแผ่นดินหนี
" ไม่มีตาดูรึไง " เท่านั้นแหละ
" อ้อ ขอประทานโทษด้วยคะ ดิฉันไม่ทันมอง " เธอตอบกลับด้วยถ้อยสุภาพและจูงมือเมเดียให้เดินออกไปให้เร็วที่สุดเท่านที่จะทำได้ ด้วยท่าทีไม่พอใจเล็กน้อย
" มีอะไรรึเปล่า เทล " ชายหนุ่มผมแดงที่เพิ่งเดินมาใหม่ถาม
" อืม เปล่า " ว่าแล้วจึงเดินออกไปทันที แต่ไม่รู้เป็นอะไรในสมองของชายหนุ่มมีแต่กิริยาท่าทางของของหญิงสาวที่เดินชนเขาเมื่อกี้เท่านั้น
 
ทางด้านมิเกล เธอเดินเร็วจนเมเดียตามแทบไม่ทัน
" เดี๋ยวมิเกล รอฉันด้วย " 
" อะ ขอโทษที " 
มิเกลหยุดเดินทำให้เมเดียที่ตามมาได้มีเวลาพักให้หายหอบ เมื่อหายหอบแล้ว เธอจึงถามสิ่งที่สงสัย
" แล้วทำไมต้องเดินเร็วแบบนี้ด้วยละ ไม่พอใจอะไรรึเปล่า " เมเดียถามขณะที่จะเดินไปทานอาหาร
" อืม เปล่า เราแวะไปทานร้านนี้เถอะ " มิเกลชี้มือไปทางร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งสองเดินเข้าไปในร้านพนักงานก็ออกมาต้อนรับ
" ไม่ทราบว่าจะเลือกที่นั่งแบบไหนดีครับ " พนักงานชายถามอย่างสุภาพ
" ขอเป็นแบบส่วนตัวละกัน " มิเกลบอก พนักงานจึงนำทางทั้งสองไปยังที่นั่งทันที พร้อมกับยื่นเมนูให้
" ฉันเอาแซนวิชไส้เมอรอทกับน้ำวิชเลี่ยน " มิเกลสั่งอาหารและเลือกอาหารที่เร็วและทานสะดวกไว้ก่อน
" ส่วนฉันขอแซนวิชไส้มีเรี่ยนและน้ำเซสสี่ " ทั้งสองสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว พนักงานจึงเดินออกไปและเดินเข้ามาใหม่โดยมีถาดมาสองใบ ใบหนึ่งมีแซนวิชวางเอาไว้สองจาน และอีกใบมีน้ำสองแก้ว แก้วหนึ่งมีสีฟ้าใส อีกแห้วเป็นสีส้ม 
" แซนวิชเมอรอทกับน้ำวิชเลี่ยน และแซนวิชมีเรี่ยนกับน้ำเซสสี่ครับ " แซนวิชจานที่หนึ่งและน้ำสีฟ้าถูกส่งให้มิเกล และจานที่สองกับน้ำสีส้มถูกส่งให้เมเดีย ทั้งสองจึงจัดการอาหารตรงหน้าอย่างว่องไว และนั่งคุยกันซักพัก
" นี่เธอว่าทดสอบพลังเนี่ยเขาใช้อะไรหรอ " เมเดียถาม
" อืม เห็นว่าเป็นวงแหวนเวทย์นะ เห็นท่านพ่อบอกมา " มิเกลบอก เมื่อมองนาฬิกาแล้วทั้งคู่จึงเดินไปจ่ายเงินทันที
" 3650 รีล ค่ะ " มิเกลหยิบเงินออกมาจ่าย และเดินไปโรงเรียนพร้อมกับเมเดีย
 
ทั้งสองเดินไปดูบนบอร์ดเวทย์เพื่อดูรายชื่อผู้เข้าสอบที่ผ่านข้อเขียน เธอหาตั้งแต่ 3000 ไปจนถึง 20 แล้วก็ยังไม่เจอชื่อตัวเองเลย เธอชักใจไม่ดี ยิ่งสูงเท่าไรก็ยิ่งเสี่ยงเท่านั้น แต่ทว่า...
" มิเกล ดูนี่สิ!!! " เมเดียพูดอย่าตื่นเต้น เมื่อเธอไปดูก็เจอชื่อของตัวเอง อยู่เป็นที่ 1 และเมเดียเป็นที่ 2 
ขอให้นักเรียนที่ผ่านการสอบทุกคนมาที่หอประชุมคะ ขอบคุณ
ทั้งสองเดินเข้าไปในหอประชุมขนาดใหญ่ที่จุดซัก 5000 คนได้สบายๆ แต่ผู้ผ่านสอบกลับมีแค่ 2000 กว่าคนเท่านั้น เมื่อทุกคนมากันครบเหล่าอาจารย์ก็เขียนวงเวทย์ขนาดใหญ่ขึ้นมา 1 วง และเรียกชื่อนักเรียนออกไปที่ละคน ใครที่มีเวทย์สองสายจะไปอยู่ ปราสาท และเวทย์สายเดียวจะไปอยู่ สำนัก ปราสาทและสำนักที่ว่าคือ หอคอยเอริ์ท หอคอยวาโย หอคอยวารี หอคอยอัคคี และปราสาทคือ อัสนีบาทฟาดพิภพ และ ดวงดาราแห่งนภาอันมืดมิด (ชื่ออะไรยาวชะมัด)
" ท่านหญิง เมเดีย อัลฟีเมีย " เมื่อถึงเมเดียเธอเดินออกไปอย่างสง่างาม ไปยืนกลางวงเวทย์อย่างรวดเร็ว พอเหล่าครูเริ่มร่ายเวทย์ ร่างของเมเดียก็ลอยขึ้นเหนือพื้นประมาณ 2 เมตรเห็นจะได้ แสงสีขาวและดำเจิดจ้าจนแสบตาไปทั่วห้อง และมีแสงสีแดง ฟ้า เขียว น้ำตาล ส่องสว่างจนแสบตาอีกต่างหาก เธอค่อยๆลอยลงมาแตะพื้นอย่างนุ่มนวล
" ปราสาทดวงดาราแห่งนภาอันมืดมิด " เมเดียจึงเดินไปนั่งเก้าอี้ตรงกับปราสาทตนเองทันที
" ท่านชาย เทล ออฟิวดัส " เทลเดินไปกลางวงเวทย์ท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆ เขาลอยขึ้นไปเหนือพื้น แสงสีดำ ขาว แดง เขียว ฟ้า น้ำตาล ต่างเปล่งแสงเจิดจ้าเหมือนกับเมเดีย เมื่อลงมา
" ปราสาทดวงดาราแห่งนภาอันมืดมิด " แล้วเขาก็เดินไปหาชายผมแดงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
" ท่านหญิง มิเกล แฟนเทเซีย " มิเกลเดินออกไปท่ามกลางเสียงซุบซิบจากทุกคน เธอเดินไปอยู่กลางวงเวทย์ เมื่อเหล่าอาจารย์เริ่มร่ายเวทย์ เธอก้ค่อยๆลอยขึ้นไปบนอากาศ ท่ามกลางความมืดมิดเธอเห็น สาลเจ้าที่ไหนซักแห่งล้อมรอบไปด้วยทุ่งหญ้าสีเหลือเหมือนทองคำ ช่างอบอุ่นเหลือเกิน
 
ด้านในหอประชุมตอนนี้กำลังอึ้งกับพลังของเธอ นอกจากจะมีสีของทุกธาตุแล้ว ยังมีแสงสีทองและเงินอันอบอุ่นแผ่ออกมา เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น บนหน้าผากของเธอปรากฏสัญลักษณ์รูปดวงจันทราและดวงอาทิตย์ ทันใดนั้น ดวงจันทราและดวงอาทิตย์ก็ปากฏขึ้นพร้อมกัน แสงพลังสีทองและเงินพุ่งลงมาบนตัวเธอ