กลร้อน เล่ห์รักชีค
ตัวสลอทขี้เกียจ
9) บทที่ 8
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 8
พอฉันหายดีก็ติดต่อพี่คนนั้นทันที เธอดีใจมากรีบมากอดมาหอมฉันยกใหญ่เธอบอกว่าถ้าไม่มีฉันงานของเธอก็คงไม่สำเร็จและพ่อของเธอก็จะได้เลิกดูถูกเสียทีคุยกันสักพักเธอก็หยิบเช็คเงินสดกรอกตัวเลขที่ต้องการจากนั้นเธอจึงจูงมือฉันเข้าไปห้องแห่งหนึ่ง
“ไม่ต้องกลัวสาวน้อย แค่เข็มเดียวเท่านั้น” ฉันกลืนน้ำลายลงคอพลางพยักหน้าหงึกหงักๆฉันหลับตาปี๋แล้วยืนแขนให้พี่คนสวย
จิ๊ด...
“เสร็จแล้วจ๊ะ”
ฉันลืมตากระพริบปริบๆมองร่างกายตัวเองก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเออเนอะ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยนี่อีกอย่างพี่คนนี้ฉีดยามือเบาจริงๆไม่เจ็บสักนิด พี่คนนั้นเธอสังเกตอาการอีกสักพักแล้วถอดหายใจออกมาจากนั้นเธอก็ถอดหายใจผิดหวังนิดๆ
“อีกอาทิตย์ มาหาพี่อีกนะจะได้ฉีดอีกเข็ม แล้วถ้าเกิดอาการแปลกๆอะไรขึ้นมาโทรมาหาพี่นะจ๊ะ”
1 อทิตย์ผ่านไป...
“เป็นไงจ๊ะ ที่ผ่านมามีอะไรเกิดขึ้นไหม” ฉันมาหาเธอคนนั้นอีกครั้งหนึ่งว่าแต่ฉันรู้จักเธอคนนี้เกือบอาทิตย์สองอาทิตย์แล้วยังไม่รู้จักเธอเลย
“พี่ค่ะ เออคือ...”
“ว่าไงค่ะ”
เธอคนนั้นถามด้วยสายตาเปล่งประกายเหมือนรอให้ฉันพูดอะไรออกมางั้นละ จะเป็นไรไหมนะถ้าฉันจะถามชื่อเธอออกไปเธอคงไม่ผิดหวังหรอกแต่ฉันว่าตอนนี้คงไม่เหมาะ
“ไม่มีอะไรค่ะ แฮะๆ”
“น้องแน่ใจนะค่ะ เอ่อที่ไม่บอกอะไรพี่เช่นน้องมีอาการอะไรแปลกๆ เอ่อน้องเป็นไข้หรืออาการข้างเคียงอย่างอื่นอ่ะค่ะ” เธอคนนั้นดูผิดหวังพอสมควรก่อนจะถอดหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าฉันไม่พูดอะไรต่อ
“โอเคจ๊ะ พี่ว่าเราฉีดเข็มที่สองดีกว่า”
เธอเซ็นใบเงินสดให้เสร็จยืนบิดตัวไปมาสักพักก่อนเดินนำฉันไปที่ห้องทดลองแห่งนั้น
“กลับบ้านปลอดภัยนะ...อย่าลืมนะ มีอาการแปลกๆโทรมาหาฉันทันที” เธอเดินมาส่งฉันที่หน้าบ้านพลางลูบแขนฉันอย่างอาลัยก่อนจะชะงักไปนิดหนึ่งที่เห็นรถเก๋งคันหรูมาเทียบจอดใกล้ๆเท็กซี่ของฉัน
“เฮอะ วันนี้วันโลกาวินากหรือไงนะ ที่พ่อมาถึงนี่ได้”
ฉันหันมาตามรถเก๋งคันนั้นอย่างสนใจ แล้วสังเกตดูบุรุษสูงวัยที่ก้าวลงมาจากรถด้วยท่าทางสง่างามคนขับรถก้มหัวให้หลังจากที่เปิดประตูให้เสร็จ
“เอาละ น้องสาวที่น่ารักเธอไปได้แล้วจ๊ะ นี่มันเย็นแล้วนะ”
“ฉันเอ่อ...ฉันอยากรู้ชื่อคุณค่ะ ฉันชื่อเรระดานะค่ะ เรียกสั้นๆว่าดา”
“นั้นสินะ เราทำงานกันเกือบอาทิตย์แล้วยังไม่รู้จักกันเลย”
“ฉันชื่อด้า ชื่อจริง...”
“จะคุยกันอีกนานไหม พวกเธอเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง” เสียงดังปานฟ้าผ่าดังขึ้นจากชายสูงวัยที่ยืนข้างรถ โดยขัดจังหวะที่ลูกของตัวเองกำลังแนะนำชื่อ
“โอเคๆ อีกห้านาทีค่ะ”
พี่ด้าหันไปตะโกนใส่พ่อของตัวเองก่อนหันมาส่งฉันอีกครั้ง
“มีอะไรติดต่อพี่นะน้องดา กริ๊งๆตลอด 24 ชั่วโมงจ๊ะ”
....................................
ค่ะจบไปแล้วๆ
เป็นไงค่ะสนุกไหมเอ่ย
รอติดตามกันตอนต่อไปนะค่ะ
อย่าลืมเม้นๆด้วเน้อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
