กลร้อน เล่ห์รักชีค

บทที่ 7

“หึๆดีนี่ รู้จักมารยาทยังงี้ค่อยน่าเอ็นดูหน่อย”  พ่อหยุดตีฉันทันทีแล้วหันไปเจรจาค่าทำขวัญแทน เมื่อท่านได้จนพอใจแล้วจึงเดินออกห้องไปทันทีทิ้งฉันให้ร้องไห้เงียบๆคนเดียว คนที่ฉันเรียกว่าพี่ถอดหายใจพักหนึ่งจึงเอ่ยคำๆหนึ่งซึ่งกรีดหัวใจฉันตอนนี้

“นี่พ่อเธอจริงหรือเปล่า ทำไมหน้าเลือดงี้นะ ดูเหมือนท่านจะไม่สนใจเธอด้วยซ้ำ”

“...”

“เอ่อ เธอโอเคนะเมื่อกี้ฉันพูดไปงั้นๆล่ะ อย่าไปสนใจเลยจ๊ะ”

ร่างเซ็กซี่อวบอันบอกขอโทษทันทีเมื่อเห็นอาการคนที่ปริมๆจะร้องไห้นิ่งอึ้งเหมือนคิดอะไรไม่ออกสักอย่าง ร่างหญิงสาวที่อาการปรกติเดินไปนั่งบนโซฟานุ่มที่ข้างเตียงคนป่วยไม่ใช่เธอไม่เข้าใจอาการนี้นะเมื่อตอนที่เธอเรียนมัธยมเธอก็เคยเป็นเนื่องจากตอนนั้นพ่อเธอมียศแค่พันโทดังนั้นงานทุกอย่างหนักหนาสาหัสนักจนพ่อเธอไม่มีเวลาให้จนแม่เธอต้องตรอมใจตายกับมะเร็งระยะสุดท้ายที่บริเวณท้อง จนพ่อเธอรู้ก่อนที่แม่ตายเพียงแค่ 1 วันซึ่งมันก็ไม่มีประโยนช์อะไรอีก...

“ไม่หรอก พ่อต้องเป็นพ่อฉันจริงๆไม่ใช่แค่เก็บฉันมาเลี้ยง”  เธอดึงสติเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อปล่อยให้ตัวเองหวนนึกถึงอดีตที่เลวร้ายจนบัดนี้พ่อเธอเลื่อนยศเป็นพันเอกเธอก็ยังพูดคุยแบบพ่อลูกไม่ได้สักที ไหนจะเรื่องแม่เลี้ยงคนที่ 5 อีกพ่อเธอเปลืยนภรรยาไปเรื่อยๆเพื่อหวังจะแทนแม่เธอกระมังแต่ใครๆก็ไม่เหมือนแม่เธอสักคนบางครั้งเธอเคยแอบเห็นตอนที่พ่อเธออยู่คนเดียวแล้วนั่งเหม่อไปยังสวนกุหลาบซึ่งเป็นสวนที่เธอและแม่เธอไปนั่งเล่นบ่อยๆเธอสะใจเป็นบ้าเมื่อเห็นพ่อคนเก่าที่ไม่สนใจใครเลยนอกจากงานและงานจะมีวันนี้วันที่มานั่งเสียใจให้กับคนที่ไม่เคยรักและสนใจ

“อือ เมื่อเธอมั่นใจอย่างนั้นเธอจะไปคิดมากทำไมละ พักผ่อนเหอะ อีก 3 วันเธอจะได้ออกโรงพยาบาลแล้ว”

“แล้วเอ่อ เรื่องเงินค่าทำขวัญหรือเงินค่าโรงบาลนี่อีกละ”

“นี่เธอเห็นฉันเป้นคนงกหรอ คนอย่างฉันน่ะให้แล้วให้เลยย่ะ ไม่ทวงคืนทีหลังหรอก”

“แต่ฉันคิดว่ามันแพงไป”

“ไม่ๆค่าทำขวัญเธอแค่หมื่นเดียวเอง”

“ไม่ค่ะ ค่าโรง’บาลนี่อีกฉัน...”  เธอมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่ดีขึ้นจิตใจเด็กคนนี้ช่างดีเหลือเกิน หากเป็นบางคนคงไม่พูดอย่างนี้แถมยังคงเรียกร้องเพิ่มแน่ๆ

“แล้วเธอมีทางจ่ายเงินโรง’บาลนี่เหรอ”

“เอ่อ...คือ”

ร่างบางตรงหน้าอ้ำอึงก่อนจะก้มหน้าลงเหมือนคนไม่มีทางออก สงสัยจะเป็นคนที่ไม่ค่อยมีฐานะน่าสงสารน้ำใจมีมากมายแต่กลับขาดน้ำเงินนี่ซินี่ละหนาเขาว่าชีวิตคน หรื่อเราจะให้เธอทำงานนี่ดี

“ฉันมีงานให้เธอทำทำไหม”

“งานๆหรออค่ะ งานอะไรค่ะ”  คนตรงหน้ากระตือรือร้นขึ้นมาทันที ดวงตาจากที่หม่นแสงกลับประกายระยิบระยับราวดวงตากวางน้อย

“มันเอ่อ เป็นงานที่สำคัญสำหรับชีวิตเลยก็ได้”

“ห๊ะ ถะถึงชีวิตเลยหรอค่ะ”

“ใช่ แต่ทำครั้งละ 500,000 ถ้าสองครั้ง 1,000,000 สนใจไหม”

“คะ ครั้งละ 500,000 เลยหรอค่ะ”

คนร่างบางที่อยู่บนเตียงถึงกับกลืนน้ำลายอัติโนมัติ เธอก้มหน้าคิดหน่อยๆแล้วถอดหายใจออกมาเอาเถอะถ้าเธอออกจากโรง’บาลแล้วมีเงินก้อนหนึ่งติดมือไปด้วยพ่อเธออาจจะกลับมาเป็นคนเดิมก็ได้ถึงทำแล้วเธอจะต้องจบชีวิตของตัวเองก็เถอะ

“เป็นงานแบบไหนฉันรับหมดค่ะ!”

“หึๆ ใจกล้าดีสาวน้อย งานที่เธอทำง่ายๆแค่เป็นหนูทดลองให้ฉันก็พอ...”

.................................

ค่ะตามลุ้นตอนต่อไปด้วยนะค่ะ

เรื่องนี้นางเอกจะเจอกับพระเอกอีกนานค่ะ

555+ อย่าลืมติตามตอนหน้าด้วยนะค่ะ

เม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ^3^