กลร้อน เล่ห์รักชีค

บทที่ 6

 หลังจากที่นักเลงประมาณ 4-5 คนจากไปมันได้ทิ้งเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นเรื่องที่ช็อคพอสมควร
“น้องสาวรู้ไหมว่าไอ้สมศักดิ์มันติดหนี้เฮียเม้ง 500,000 บาทน่ะ ไม่รวมดอกนะจ๊ะ”
“ห๊ะ!พ่อเอาเงินไปทำไมเยอะแยะ ไม่จริงพวกแกเอ๊ยพี่โกหก”  ฉันคัดค้านอย่างหัวชนฝาไม่มีทางที่พ่อจะมีนิสัยอย่างนั้น พ่อออกจะเป็นคนอบอุ่นเกลียดเหล้าบุหรี่และเกลียดการพนัน
“น้องไม่รู้เลยหรอว่าไอ้สมศักดิ์มันติดพันเจ้ามือที่บ่อนนั้นน่ะ เห็นเฝ้าทุกเช้าเย็น”
“ก็แหม...ไม่เตี้ยอีกลอยมันสวยขนาดนั้นหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ติดกันหนึบหนับละว้า 555”
“ไม่จริงพวกพี่มีหลักฐานอะไรยืนยันบ้างละ”
ฉันเถียงอีกนั้นละเรื่องที่พ่อติดผู้หญิงน่ะฉันไม่ว่าหรอกนะเพราะรู้ดีพ่อยังหนุ่มแน่นอาจจะมีรักใหม่ได้ก็แม่จากพวกเราไปตั้ง 10 ปีแล้วนี่นา แต่เรื่องที่ติดพนันนั้นไม่มีทาง
“ถ้างั้น 4 ทุ่มน้องมาที่คลับเพลินใจแล้วน้องจะเห็นของดี 555 ไปเว้ยพวกเรา”  มันเดินไปไกลพอสมควรแต่กลับตะโกนเสียงดังขึ้นมาอีก
“อย่าลืมบอกมันนะน้องสาวเฮียแกเขาให้เวลา 1 เดือนหามาใช้ซะ”
 
 
“อ้าวลูกกลับมาแล้วหรอ...”
พ่อยิ้มโรยๆอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วเดินมาหอมแก้มฉันอย่างที่ทำประจำตั้งแต่เล็กจนโตฉันยิ้มให้พ่อนิดหนึ่งก่อนจะมองตามหลังพ่อที่ขึ้นห้องไปพักผ่อนข้างบน พ่อเปลี่ยนไป 2-3 เดือนนี้พ่อมักจะเหนื่อยกว่าปกติแหมพ่อมักจะหลบหน้าฉันพูดด้วยกันไม่ทันจบเรื่องพ่อก็ขอตัวทำธุระ แหมพ่อมักจะห้ามประจำว่าหลังจาก 3 ทุ่มแล้วห้ามรบกวนพ่อเด็ดขาดเพราะพ่อจะทำโอที ฉันไม่รู้ว่ามันจะจริงหรือเปล่าฉันไม่ชอบอะไรที่มันค้างคาซะด้วยคืนนี้ละหนูจะไปตามที่พวกมันบอก
 
จริงด้วย 4 ทุ่มพ่อไม่อยู่ที่ห้องแล้วเหลือแต่งานที่กองเต็มโต๊ะฉันเข้าไปดูอะไรเรื่อยเปื่อยในห้อพ่อแต่ต้องสะดุดที่รูปผู้หญิงคนหนึ่งอายุไม่เกิน 25-26 โพสท่าถ่ายรูปแบบเซ็กซี่ตั้งอยู่คู่กับรูปแม่ที่ตั้งบนหัวนอนฉันหยิบรูปผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาดูพร้อมกับคว่ำรูปนั้นซะจากนั้นก็ออกจากห้องนั้นไปเพื่อเผชิญกับความจริงที่โหดร้าย
“พี่ค่ะไปคลับเพลินใจค่ะ”
ฉันก้มลงบอกเท็กซี่แล้วนั่งไปไม่ถึง 5 นาทีเท็กซี่ก็พาฉันมาย่านกลางคืนที่คึกคักพอสมควรแล้วอยู่ๆรถก็มาหยุดที่คลับแห่งหนึ่งซึ่งกว้างพอสมควรฉันจึงจ่ายเงินแล้วเดินเข้าไปในคลับ ภายในคลับนั้นเต็มไปด้วยโต๊ะที่ใช้สำหรับเล่นการพนันหลากหลายชนิดส่วนอีกมุมที่อยู่ลึกเข้าไปนั้นเป็นเวทีสำหรับเหล่าขาแด๊นซ์ทั้งหลายฉันไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นกวาดตามองร่างที่คุ้นเคยของพ่อทันที
“รับอะไรดีครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เออ...พี่พอจะรู้จักคนที่ชื่อกลอยไหมค่ะ”  เด็กเสริฟ์เลิกคิ้วอย่างประหลาดใจปกติมีแต่ผู้ชายมาถามถึงแต่นี่มีผู้หญิงด้วยสงสัยคงจะเป็นเมียผู้ชายใครสักคนที่ติดพันยัยกลอยนั้นแต่เขาก็บอกไปโดยดี
“โต๊ะนั้นไงน้องผู้หญิงที่แต่ตัวเกาะอกกำลังแจกไพ่นั้นละ”
ฉันมองไปที่โต๊ะนั้นทันทีเป็นโต๊ะที่อยู่มุมสุดแถมมีผู้ชายเต็มไปหมด แต่ที่สะดุดตากว่าใครคือผู้ชายที่สวมเสื้อสีฟ้าซึ่งกำลังหัวเสียกับไพ่ที่ได้ นั้นมันพ่อนี่ฉันไม่รอช้าเดินเข้าไปหาทันที
“พ่อ พ่อใช่ไหมค่ะ”  ฉันร้องตะโกนข้างๆโต๊ะนั้นพ่อที่กำลังเพลินๆกับการเล่นถึงกับชะงักแล้วเหลียวไปดูทันที
“ลูกมาที่นี้ได้ยังไง”
พ่อที่กำลังตกใจจากหน้าแดงก่ำค่อยๆกลายเป็นหน้าเรียบเฉยทันที ฉันถึงกับตกใจกับปฏิกิริยานั้นพ่อไม่เคยจะเป็นแบบนี้พ่อที่อ่อนโยนไปไหน น้ำตาฉันคลอหน่วยจวนจะหยดแหล่มิหยดแหล่
“กลับไปบ้านไป แล้วพรุ่งนี้เช้าเราจะเคลียร์กัน”  ฉันพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเล่นต่อไปฉันเหม่อมองพ่อที่ไม่สนใจฉันอีกนานเม่าไรไม่รู้จนพ่อต้องตวาดซ้ำทำเอาน้ำตาฉันไหลทันที
“บอกให้กลับบ้านไง ไปไป๊”
ฉันวิ่งออกมาจาตรงนั้นทันทีทุกกำลังสลายไปพ่อที่อ่อนโยนเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างเขาไม่เคยสักครั้งที่ตวาดฉันออกมาแต่ตอตนนี้เขากลับทำกับฉันได้ ถ้าฉันรู้ความจริงแล้วมันเป็นแบบนี้สู้โง่ไม่รู้อะไรเลยดีกว่า ฉันยืนร้องไห้ตรงหน้าผับนานจนน้ำตาไม่มีฉันจึงเดินขึ้นเท็กซี่ไปเพื่อกลับบ้านและหวังว่าพรุ่งนี้ฉันตื่นมาแล้วฉันจะได้แค่ฝันเท่านั้น
 
............................
กริ๊ดดดดดดดดด
นี่อะไรกันลงไป 5 บท
ไม่มีคนมาเม้น+โหวตเลย
ขี่เกี่ยจลงละนะ T^T
โกรธมากๆเลยเฮอะ...